July 2015 – Lies-en-place

July 30, 2015

Wat ik vandaag maakte: Een tas kapot

30 juli 2015:

Een laptoptas stukgemaakt

Op mijn werk werd de “buitendiensttas” vervangen. De rits was stuk en er was al langer een diepe wens voor een tas-op-wieletjes, waar dan ook de audiometer (zwaar ding) op mee kan rijden. Dus toen de oude buitendiensttas bij de vuilnis werd gezet pakte ik een stanleymes en haalde alles er af wat me enigszins bruikbaar leek. Je weet maar nooit tenslotte. Zie op de foto hierboven de oogst. Collega’s zijn inmiddels wel wat van me gewend geloof ik, niemand keek raar op van mijn actie. Hooguit werd er gevraagd of ik van plan was een Samsonite-beha te gaan maken. Hm… interessante gedachte!

July 29, 2015

Wat ik gisteren maakte: Echtgenoot Yep blij

28 juli 2015:

Feest!

Onze trouwdag, of zoals we het ook wel noemen: Het bespreken van de jaarlijkse contractverlenging. Zoals altijd vierden we dat met een etentje bij restaurant Katseveer, waar men hartelijk met ons meeleeft (zie foto) en waar het eten ongelooflijk lekker en bijzonder en mooi (zie foto) is. Omdat Echtgenoot Yep pas eind september jarig is en ik hem graag een cadeautje wilde geven dat mee moet op vakantie verklaarde ik hem ook maar alvast een beetje jarig. Ik geloof dat hij zijn nieuwe camera best leuk vind!

July 26, 2015July 26, 2015

Wat ik vandaag maakte: Mijn eeh… dinges stuk.

26 juli 2015:

Een belangrijk werktuig gebroken.

Dit, mijn beste lezer, is mijn point presser. Het is een gereedschap waarmee je bij het naaien knisperscherpe punten aan overhemdkragen en ook hoekjes aan servetten en dergelijke kan maken. Dergelijke constructies naai je eerst aan de verkeerde kant en daarna keer je ze. Met dit ding kun je het naad van het om te keren artikel tot in het uiterste puntje open strijken, waarna het zich gehoorzaam laat keren. Ik gebruik hem dus veel. Gisteren stootte ik hem van tafel en natúúrlijk landde hij op de punt.

Hier kan ik geen lapjes meer overheen schuiven… Gelukkig ken ik iemand die iemand kent die handig is en een schuur vol gereedschap heeft en die er misschien iets aan kan doen. Het helpt niet dat ik niet eens weet hoe het heet, zo’n ding. In het Engels is het een point presser, maar in het Nederlands? géén idee. Merkwaardig, want ik heb hem toch echt zelf gekocht. In 2005. Op modevakschool.

July 22, 2015July 22, 2015

Wat ik vandaag maakte: Een proefnaadje

22 juli 2015:

Een proefje “Hong kong seam”

Samen met J. kocht ik een lap stof bij Linton Tweed, om er voor allebei een rokje van te maken. Van de week knipte ik de stof voor haar rokje maar ontdekte meteen dat de stof erg doorzichtig is én erger rafelt dan een huwelijk van Britney Spears. Een tussenvoering is de oplossing om het doorkijken te beperken (de voering die J. koos is knalroze). Het werken met zo’n tussenvoering heb ik geleerd op modevakschool, geen probleem. De mooiste methode om dat rafelen te stoppen is een zogenaamde Hong Kong finish. Ik heb wel een half uur gegoogeld op zoek naar een vertaling, maar die kan ik niet vinden…. de Hong Kong naadafwerking is op school ook niet behandeld. Het is een bewerkelijke methode maar wel een heel mooie, waarbij de geknipte randen van de stof netjes ingepakt worden in een reepje andere stof. Zie foto en zie uitleg in deze link. Ik zorgde vanavond dat mijn binding voorgekrompen was en knipte er reepjes van. Daarna heb ik het Hong Kong finishen eerst even geprobeerd, met een snipper van de dure tweed. Dat wordt vast mooi.

July 21, 2015

Wat ik vandaag maakte: een mislukking

21 juli 2015:

Geen fudge

Na het maken van de mint-chocolaatjes van zaterdag had ik bijna een heel blikje gecondenseerde melk over. En ook driekwart reep chocolade. Ik smolt de chocolade en goot het in een vierkant bakje waarin ik eerst bakpapier had gelegd en daarop een dun laagje zelfgemaakte muesli. Het werd een interessant soort van reep, die inmiddels geheel in Echtgenoot Yep is verdwenen (Ik eet namelijk geen chocolade). Met de gecondenseerde melk wilde ik fudge maken (Ik hou wél erg van fudge). Volgens dit recept. Maar de voorgeschreven pan met dikke, wijde bodem bezit ik niet, dus ik mikte hops, gewoon de spullen in een steelpan. Dat brandde werkelijk metéén aan. Ik heb het toch af gemaakt, terwijl ik al roerende de verbrande stukjes steeds fijner door het mengel verdeelde. Ik had niet het gevoel dat dit nog tot grootse resultaten zou leiden, dus draaide ik het vuur iets sneller uit dan gemoeten had, misschien… Ik stortte de blob in een bakblik op een vel bakpapier en liet het afkoelen. Het resultaat ziet er bepaald onsmakelijk uit en er mankeert meer aan: Te zacht voor fudge, te taai voor iets anders, bijzonder plakkerig en aangebrand van smaak. Ik was al doende de hele plak weg te gooien toen Echtgenoot Yep begon te protesteren: Hij vind het wél lekker, en is van plan het in de komende weken snoependerwijs op te eten. Ik vind het best… ik hoop dat hij vóór hij een stukje in zijn mond steekt niet vergeet dat hij dan tien minuten niets meer zeggen kan.

July 20, 2015

Wat ik vandaag rooide: een emmer aardappels

20 juli 2015:

De eerste Frieslanders komen uit de grond!

150720petate

Van alle hoogtepunten die zo´n volkstuin door het jaar heen levert vind ik dit wel de leukste denk ik: Aardappels rooien. Met de vork, met handschoenen aan en grabbelen maar. Ik weet wel dat je voor een paar euro zakken vol aardappels koopt, maar de ervaring is onbetaalbaar. Een soort van wonderbaarlijke vermenigvuldiging. Je stopt een onooglijk klein aardappeltje in de grond, er verschijnt een plant en als die plant weer dood is vind je acht grote aardappels op die plaats. Wat een feest. Deze emmer vol is nog maar één rijtje, er staan nog twee rijen Frieslanders die ik rooien kan. Deze Frieslanders zijn “vroege” aardappels, over een week of wat zijn de late aan de beurt. Die zijn van het ras Carolus, een lichtgele ronde aardappel met rozerode vlekken. Met in totaal honderd pootaardappeltjes hebben we er elk jaar weer genoeg tot Maart van het jaar erna.

150720paarse winde — Bonusfoto! In Zuid-Frankrijk groeien Morning Glories, naar mijn bescheiden mening een van de mooiste dingen op aarde. De paarse winde bij onze buurtjes op de tuin doet zijn best daar op te lijken, inclusief lampje in het midden.

July 19, 2015July 19, 2015

Wat ik samen met Dochter maakte: Een dinertje

18 juli 2015:

Een etentje

Er kwamen vrienden eten. Samen met Dochter stond ik een gezellige halve dag in de keuken. Wegens collega’s op vakantie heb ik de afgelopen maand erg veel gewerkt, dus het was heerlijk om weer eens gewoon thuis wat aan te rommelen en lekkere dingen te maken. Bij de borrel waren er ketjap-cashewnoten, en Echtgenoot Yep maakte als voorgerecht zijn specialiteit Gravad Lax. Toen we die hadden opgegeten kwam ik pas op het briljante idee de gerechten te fotograferen.

We maakten zoete aardappelkoekjes volgens een recept van Ottolenghi

En dubbel gedopte tuinbonen met wat spekjes, een paar fijngesneden blaadjes munt en wat flinters geitenkaas.

150718toetje — Als toetje de cheesecake uit Domestic Goddess van Nigella Lawson. Met een glaasje limoncello (niet zelfgemaakt).

Bij de koffie had ik mint-chocolaatjes. Volgens dit recept. Mijn pepermuntolie is wel iets anders dan die dit recept, ik gebruikte een kwart van de hoeveelheid en nog was het aan de sterke kant. Wel leuk om zoiets te maken! — Bij de koffie had ik mint-chocolaatjes. Volgens dit recept. Mijn pepermuntolie is ander spul dan die in dit recept, ik gebruikte een kwart van de hoeveelheid en nog was het aan de sterke kant. Wel leuk om zoiets te maken!

July 14, 2015

Wat ik vandaag maakte: Een jurk dicht

14 juli 2015:

Een doorknoopjurk veranderd in een gewone jurk

150714bootjes2 — Helaas geen foto van mijn eigen exemplaar, het is al te donker.

In de uitverkoop kocht ik dit jurkje-met-zeilbootjes. Het is een doorknoopjurk, en het is gemaakt van een prettig rekbare tricot. Probleem met dit jurkje is dat de overslag niet erg breed is. En dat daarom de stof tussen de knopen wijkt en zodoende doorkijkjes naar ondergoed en buik biedt. Dat is niet omdat hij te klein is, dat gebeurt bijvoorbeeld al als je gaat zitten met de jurk aan. En het is bepaald ongewenst. Zelfs als je een strakke bruine buik hebt* én bijzonder fraai ondergoed aan** leidt zo’n rijtje doorkijkjes middenvoor de aandacht erg af van belangrijker zaken. En níet gaan zitten is op den duur ook geen oplossing. Gelukkig is de stof erg rekbaar, zoals ik al zei, dus naaide ik vanavond met een blinde zoomsteek de knopenrij dicht. Nu is het een over-het-hoofd-aantrek jurk, met een ornamentele rij knopen middenvoor. Waartussen geen doorkijk meer mogelijk is.

*heb ik niet

** heb ik niet vaak

Wat ik vandaag (af) maakte: een jurk

13 juli 2015:

een gebreide jurk.

Het patroon voor dit kledingstuk heeft het over een tuniek, maar ik vind het toch echt een jurk. Geen erg lange, en dat kan ook eigenlijk niet met dit soort garen, dan wordt het erg zwaar allemaal. Ik breide hem van Wollmeise twin in de kleur Flaschenpost. (Ik hou erg van de romantische namen die Claudia van Wollmeise voor haar kleuren verzint.) Op pennen van 3.25 mm levert dat een erg prettig soepel breiwerk.

Ik ben erg te spreken over de zakken, dat legt wat meer nadruk op de heupen. Dat kan ik met mijn kokervormige figuur wel gebruiken, dan lijkt ‘t wat vrouwelijker. Ik werkte de opening af met een bijna-zwarte icord edging, om het wat steviger in vorm te houden en ook om de groene monotonie een klein beetje te breken. En natuurlijk ook vanwege nóg wat meer focus op die heupen…

En de pasvorm is gewoon helemaal goed. Mooie hals, aansluitend waar ik het aan wil sluiten en wat meer ruimte waar dat nodig is. Het is een wollen jurk, ik vind het bijna jammer dat het nu zomer is en ik hem niet dragen kan zonder oververhittingsgevaar. Bijna.

July 12, 2015July 12, 2015

Wat ik ooit maakte: Een vis los

ergens in maart 2002:

Een marlijn bevrijd.

Begin 2002 gingen (toen nog nieuw) vriendje Yep en ik met onze rugzakken op vakantie naar Mexico voor een rondreis. In Mazatlan bleven we een dag of vier. Niet in het nieuwe gedeelte, waar enorme resorts staan, maar in de oude vissersplaats, waar alles een beetje stuk was. De mensen waren er vriendelijk, het weer fantastisch en het eten heerlijk. Er voeren vandaar af veel vis-trips de zee op voor de toeristen, men ving er marlijn en andere grote vissen. Niet dat wij dat deden… maar Yep kocht er wel een T-shirt met een borduursel van zo’n marlijn, opspringend uit het water, met een lijn vast aan het scheepje op de achtergrond. Diezelfde avond haalde ik met een nagelschaartje op de hotelkamer de geborduurde lijn uit het T-shirt. Het shirt met de bevrijde marlijn bleek van onverwachte degelijkheid: Vanmorgen droeg Echtgenoot Yep het bij het ontbijt.