Alles kan zelf gemaakt worden
30 november 2014: Een rokje. 
Eindelijk weer eens tijd genomen om fijn een middag te naaien met een resultaat waar ik heel niet ontevreden mee ben. Ik gebruikte een stuk dunne velours en een katoen, bedrukt met barokke patronen in velours. Het is een eenvoudig achtbaans patroon -of eigenlijk zevenbaans, want middenvoor zit geen naad- met een gemieterd split middenachter voor wat meer bewegingsruimte..
29 november 2014:
een papieren Zeeuwse kap.
In het Zeeuws Museum is een langlopend project gestart, met de Zeeuwse klederdracht als onderwerp. Er zijn nog maar enkele dames (en in het geheel geen heren meer) die in dracht lopen, zoals dat hier heet. Ik begrijp dat wel, het is een heel bewerkelijk soort kleding. Met veel lagen over elkaar en geen ritsen of knopen maar strikkoordjes en spelden om het te bevestigen. Toch ziet het er mooi uit, het is terecht dat het museum er zoveel mogelijk van wil vastleggen, zelfs een volgende generatie aanmoedigt met de klederdracht als basis aan het werk te gaan. Vriendin H. nam voor mij uit het museum een vel karton mee, bedrukt met de aanwijzingen om daar een Zuid-Bevelandse kap uit te knippen en te vouwen. Je ziet, het lijkt nergens op… ik heb het meteen na het maken van de foto naar de papierbak verwezen.
27 November 2014:
Crackers.
Elke dag eet ik twee stuks knäckebröd bij mijn ontbijt. Ook die moeten zelf te maken zijn, vond ik, er zijn zelfs recepten voor crackers met zuurdesem.
Die maakte ik met sesamzaadjes er op en ze smaken geweldig. Maar echt knäckebröd is het niet, het lijkt meer op de toastjes waarop je een schijfje brie of een toefje filet americain serveert bij een borrel. Het recept voor deze crackers bevat nogal wat boter, ik heb het gevoel dat er geen of erg weinig vet in traditioneel knäckebröd zit.
25 november 2014:
de kippen met PBH behandeld
Onze kippen (genaamd Donkeroogje, Die Andere en de Kleine) leggen inmiddels alle drie bijna dagelijks een ei. Het zijn grote, donkerbruine eieren, twee kippen maken ze daarbij allercharmantst gespikkeld. Voor zover je kunt nagaan lijken ze wel tevreden en gelukkig in hun villa met buitenverblijf en volpension. Maar er is toch “trouble in paradise”: Eén van de drie heeft inmiddels nauwelijks meer veren op haar achterkant, een van de andere pikt er aan. Dat pikken ziet er overigens helemaal niet kwaadaardig uit. Meer als een vriendin die zegt “meid, wat heb je hier? Er zit een strootje op je veren, wacht, ik haal het even weg.” Donkeroogje eet ondertussen rustigjes door, het is kennelijk ook niet pijnlijk. Maar ondertussen heeft ze een akelig blote bips en de winter nadert. We kregen de tip de probleemzone te behandelen met PBH spray, dat ook voor varkens (staartbijten) en veulens (manenbijten én staartbijten) gebruikt wordt. (Er gaat een wereld voor me open)
PBH spray stinkt zo verschrikkelijk dat zelfs mijn kippen, met hun erwt-formaat hersentjes het niet meer in hun hoofd zullen halen er aan te pikken. Dat is tenminste de theorie, maar nadat ik het geroken heb denk ik dat dat klopt. Dus vanavond toen ze zich hadden teruggetrokken voor de nacht heb ik ze één voor een van hun stok gehaald. Groot misbaar en gefladder, maar als je een kip ondersteboven houdt sluit het erwtenbrein af en wordt ze rustig. Ze kregen alle drie een luchtje opgespoten. Het was natuurlijk maar voor één kip noodzakelijk, maar we wilden voorkomen dat de behandelde kip nog uitgesloten wordt óók, omdat ze stinkt. Als ze alle drie stinken kunnen ze daar tenminste samen over klagen. Daarna heb ik schone kleren aangetrokken en vijf keer mijn handen gewassen. De lucht is nog niet weg.
23 november 2014:
Een tripje over de grens
Dat is makkelijk gezegd, de Belgische grens is voor ons dichtbij. We reden naar Machelen aan de Leie, naar het Raveelmuseum. Daar hingen schilderijen van (inderdaad!) Roger Raveel. En ook van een paar andere kunstenaars, ik vond dit schilderijtje van Daan van Golden erg mooi. We fotografeerden het in droste-effect.
Daarna reden we naar Gent, waar in het Designmuseum een tentoonstelling van lichtkunst was. Echtgenoot Yep, zijnde bestuurslid van een stichting die zich met licht bezighoudt, wilde dat gaan bekijken en ik had er geen enkel bezwaar tegen om mee te gaan. Het was prachtig! 
23 november 2014:
Pannenkoekjes
Nu mijn zuurdesemstarter (ook bekend als Gijs) zo lekker op dreef is heb ik een luxe probleem: Wat te doen met al het overschot? Twee keer per dag moet hij gevoerd worden, dan haal ik 150 gram ervan uit de pot, er blijft dan nog 75 gram in achter. Daar voeg ik weer 75 gram water en 75 gram vers meel aan toe. Dat wordt tot een glad papje geroerd en Gijs kan weer een halve dag voort. Als hij een week of drie oud is kan hij in de koelkast, waar hij met een wekelijkse voeding in leven kan blijven en dat is maar goed ook: Ik heb nu twee keer per dag 150 gram zuurdesemstarter over, die moet ik gebruiken of weggooien. Omdat ik niet graag eten weggooi (ook al is het voor een paar cent meel en water) zoek ik van allerlei toepassingen ervoor. In Amerika eet men pannenkoeken bij het ontbijt, niet dezelfde als die wij met spek en stroop eten, maar kleine, dikkere, luchtige pannenkoekjes. Die kun je maken van overtollig zuurdesem. Vanmorgen dus bij Lies-en-place: Real American Breakfast. Nouja, alleen de pannenkoekjes. Behalve zuurdesem (dus gefermenteerde bloem en water) bevat het beslag een ei, een theelepel bakpoeder, twee theelepels suiker en een beetje zout. Ik dacht dat het beslag wat aan de dikke kant was en mengde nog een scheutje melk erbij, waardoor het weer te dun werd en mijn eerste poging tóch erg op een Nederlandse pannenkoek leek. Maar goed. Leuk en lekker voor zo een zondagochtend en naar ik vermoed zelfs wel wat gezonder dan bijvoorbeeld een croissant. (een Heel! Pakje! Boter!)
22 november 2014:
Een opgeruimde voortuin
Nu er (kennelijk) een vroege winter in aantocht is moesten de groenten die niet vorstbestendig zijn uit de voortuin. Om te beginnen groef ik de witlofwortels uit en maakte ze schoon. Geen kleine oogst deze keer, wel twee emmers vol. Ik oogstte nog een aantal kleinere peterseliewortels, wat late bietjes en een enkel raapje, ik knipte het rijtje bieslook kort en harkte de zaak wat aan. De prei die er nog staat kan wel tegen wat lagere temperaturen en de boerenkool, daar moet volgens de traditie eerst de vorst overheen. (Vorig jaar is er helemaal geen vorst geweest en toch aten we boerenkool. Hoe zit dat eigenlijk?) Er staat ook nog snijbiet, maar dat eten we zelf niet meer op. De kippen vinden het ook erg lekker, dus die krijgen elke dag een handvol tot het op is, of tot de winter echt begint.
21 november 2014:
Geroosterde paprika in olie
Tegelijk met al die tomaten kwam ook een kilo paprika’s mee naar huis. Die kiepte ik met zijn allen op een bakplaat in de oven van 200 graden tot ze bruine blazen begonnen te vertonen. Een paar uur afkoelen in een dichte pan, daarna kon ik de schil er af halen en de pitjes er uit. Ik sneed ze in reepjes, drapeerde die in een pot met wat plakjes knoflook ertussen en goot daar een mooie olie overheen. Vooral dat pellen was erg fijn. Nu staat het in de koelkast, en weet ik niet goed wat er verder mee te doen. Wat doet een mens met geroosterde paprika uit de olie?
20 november 2014:
Twee grote pannen vol tomatensaus
Dit jaar mislukten de tomaten in onze tuin. Iets met weersomstandigheden, ik weet het niet. Er kwamen misschien drie eetbare tomaatjes van het rijtje met vier verschillende varianten dat we geplant hebben. Wel een gemis! Het voelde of er een stukje zomer ontbrak aan 2014. Dat heb ik een beetje goedgemaakt door een grote zak pomodori aan te schaffen op de markt en die samen met uien en knoflook (wél uit eigen tuin) tot saus te verwerken.
Ik gebruikte 550 gram uien, twee hele bollen knoflook en ruim drie kilo tomaten. De ui grof gesnipperd, zachtjes fruiten in wat olijfolie. Daarna de gehakte knoflook even kort mee bakken en dan de gepelde en in stukken gesneden tomaat er bij. Ik haal de steelaanzet altijd van de tomaten af, maar de pitjes gaan gewoon mee. Wat zout en peper en een goede handvol gedroogde “Italiaanse kruiden”. In dit geval rozemarijn, oregano en tijm. Dit alles een uurtje heel zachtjes laten pruttelen, bij voorkeur in een koekenpan, af en toe roeren. Deze saus met wat losgebakken gehakt: Bolognese. Met olijven en ansjovis: Putanesca. Deze saus kan vegetarisch tussen de lasagne, het kan over een mootje witvis in de oven. Het kan een basis zijn voor tomatensoep, het basislaagje pizza-beleg. Het is de A in het ABC van lekker koken, een vaste waarde in de vriezer. Laat nu de winter maar komen!
18 november 2014:
Een écht portret
Vandaag bracht ik een uurtje door in de studioruimte van Paul van Bueren. Hij maakte een heleboel foto’s van mij, waarvan slechts enkele de status “portret” kregen. Een bijzondere ervaring, moeilijk om ontspannen te zijn in zo’n situatie. Dat ging Paul zelf een stuk makkelijker af zoals je hier ziet. Ik ben erg blij met de foto’s!