21 november 2016:

een vuurtje in de kachel

Een van de dingen waar we bij de verbouwing van dit huis geen enkele discussie over hadden was de aanschaf van een houtkachel. Die moest er komen, en die kwam er dus. Het stoken van onze houtkachel was best een bezigheid. We maakten we een heel klein vuurtje van houtjes en propjes, als dat dan eenmaal brandde gingen er iets grotere houtjes op, en weer iets grotere, pas als het echt goed heet was kwamen de echte blokken. Elke keer moest de deur van de kachel open en soms stond de kamer vol rook… als je niet elke tien minuten iets aan de kachel deed ging hij uit. Naar aanleiding van het boek “de man en het hout” dat Echtgenoot Yep in de vakantie las start hij een vuurtje nu andersom. Hij legt grote blokken onderop, daarop iets kleinere, dan nog wat kleinere en zo voort tot de aanmaakhoutjes en een paar kartonnetjes bovenop. Het hout dat onder het beginnende vuurtje ligt wordt voorverwarmd en gaat uiteindelijk branden en zo zakt het vuur langzaam maar zeker tot de grote blokken aan de beurt zijn. De deur hoeft het eerste uur niet open, en als hij eenmaal wél open moet is de kachel al zo heet dat er geen rook in de kamer komt. Sommige handigheidjes maken het leven écht een stuk prettiger!