We waren op bezoek bij oude vrienden. We praatten, wandelden en praatten, we gingen naar een concert en naar een museum en praatten nog meer. De tafel werd gedekt voor het avondmaal met kristallen glazen en het familiezilver, compleet met monogram. (Deze vrienden komen uit een illustere familie) Ach ja, zei de gastvrouw, waarom zou je het niet gewoon gebruiken?

Ze had gelijk. Waarom zou je iets dat mooi en goed is in de kast stoppen om het te sparen?

In juni brak er brand uit in een kledingfabriek in Bangladesh. In de korte mediastorm die erop volgde bleek eens te meer hoeveel er mis is in de kledingindustrie. Een T-shirt dat vijf euro kost kan alleen maar betekenen dat iemand geen goede beloning heeft gekregen voor zijn werk of materiaal. Het kweken van katoen, het spinnen en verder verwerken tot een lap, die daarna geverfd en tot een kledingstuk gemaakt wordt is een lang en ingewikkeld proces, waarbij het ook nog voor elke stap de wereld rond wordt gesleept. Het kan gewoon niet kloppen dat het daarna voor een paar euro bij een discounter verkocht wordt… (die het voor minder dan de helft van die prijs heeft ingekocht.)

Helaas is het kopen van duurdere kleren geen garantie dat alle mensen die eraan gewerkt hebben een nette beloning hebben gekregen voor hun werk. Het is, enkele uitzonderingen daargelaten, voor een consument niet na te gaan waar en hoe een kledingstuk geproduceerd is. Dat zit me best dwars.

In mijn kamer staat een naaimachine. En een lockmachine.

Aan de muur hangt een diploma van de modevakschool.

Waarom zou ik het niet gebruiken? Het geldt net zo goed voor vaardigheden als voor tafelzilver: Het is zonde om het ongebruikt te laten. Zeker in dit geval.

Dus kocht ik een lapje en maakte ik een shirt. Dat paste prima, dus maakte ik er nog een, en nog een… en daarna een jurk.

En toen nog een paar jurken. Ik maakte zelfs…

…een onderbroek.

Het quilten moet maar wachten tot na mijn pensionering. Ik heb het bijzonder naar mijn zin met mijn doe-het-zelf garderobe! Natuurlijk gaat er tijd in zitten, maar winkelen kost ook tijd (en in mijn geval vaak ook méér geld)

Ten minste één van mijn huisgenoten wordt ongeveer net zo gelukkig van mijn kleermakerij als ik zelf.