Een oud appeltje

Toen ik nog een klein Lieseke was wilde ik elke avond voorgelezen worden uit hetzelfde boekje: De Appel.

Het is het eerste prentenboekje van Dick Bruna uit 1953 nota bene, tien jaar ouder dan ik zelf. Maar het is tijdloos, Dochter wilde van haar tweede tot haar vierde jaar óók elke avond horen van de appel, die zo verdrietig is omdat hij niets van de wereld kan zien. En net toen zij naar andere boeken overstapte kreeg haar broer de smaak te pakken… ik denk dat ik het duizenden keren heb voorgelezen. Vanzelfsprekend kocht ik weer een exemplaar toen Kleindochter K. belangstelling voor boekjes kreeg. Gisteren mocht ik een dagje op haar passen en nam het boekje mee.

Dat vond ze zó leuk dat ze het meenam toen we op de fiets naar de kinderboerderij gingen.

Een van de bladzijden toont een vlinder, en de tekst daarbij is: Appel, kijk eens gauw naar boven! daar vliegt een vlindertje voorbij. Vanzelfsprekend ligt de klemtoon bij het voorlezen op het woord “boven”. Dus toen Kleindochter K. in de kinderboerderij een tekening van een vlinder zag wees ze enthousiast en riep “boven!”

Nog meer baksel

Ik ben al een hele tijd op zoek naar een goed Nederlands woord voor “tray bake.” Een gerecht waarbij je alle ingrediënten samen (maar niet noodzakelijk tegelijk) op een bakplaat in de oven bereidt. Heerlijke combinaties kun je zo maken!

En het ziet er vaak ook schilderachtig uit. Vanavond aten we een slanke variant. Zoete aardappel, drie kleuren wortel en rode ui gehusseld met wat olijfolie, zout, peper en tijm. Na iets meer dan een half uur in de oven op 190 graden was het gaar en brokkelde ik er nog wat geitenkaas over. En een dressing van citroensap, mosterd, een lepel maplesyrup en kappertjes. Heel gek, twintig minuten later was het helemaal verdwenen.

Baksels

Er was restverwerking nodig. Ik had een kilo witlof die niet meer houdbaar was, en een rolletje geitenkaas dat snel op moest. En een pak filodeeg in de vriezer.

Witloftaart dus. Het was heerlijk! En omdat ik het zelf bedacht heb maak ik een receptenpagina en daar zet ik het op.

Excuseer de slechte foto’s. Ik maak ze ‘s avonds en dan is het licht niet optimaal. Bij daglicht is het altijd al weer minstens half opgegeten.

En toen ik toch bezig was maakte ik ook nog kaneelbroodjes, volgens dit recept. Echtgenoot Yep is een echte Zeeuw, want hij noemt het bolusbrood. Daar lijkt het inderdaad wel op, qua smaak… hoewel iets minder plakkerig en zoet.

Geen rozen in 2019

In het “nieuwe” gedeelte van onze tuin staat een wilde roos.

Prachtig als hij bloeit…

In de late herfst en in de winter hangt hij vol met rozebottels. Die kennelijk door allerlei bewoners van onze tuin erg lekker worden gevonden, we vinden overal stukjes rozebottel terug. Soms zelfs een heleboel. Maar de struik is wél groot, inmiddels wel een meter of vier doorsnee. De rozen bloeien op takken die twee jaar oud zijn. Dus als je de struik snoeit moeten de oudere takken er uit. Maar…. de nieuwe takken, die we behouden willen omdat ze volgende zomer de bloemen gaan dragen, zitten allemaal aan zo’n veel te lange oudere tak vast.

We besloten -een beetje spijtig- een jaar geen rozen te hebben, de struik rigoreus te snoeien tot de kale stammetjes. Vanaf volgend jaar zullen we de nieuwe takken korter houden.

Koud starten

Gisteren arriveerde de zaai-agenda die Diana van de Mooie Moestuin maakte.

Met een lief kaartje erbij en een zakje zaad voor verschillend gekleurde kers tomaatjes. Wat feestelijk! Bladeren in de agenda is wel enorm inspirerend*, ik wilde meteen naar de tuin. Helaas is het erg koud en regent het… en er zijn werkzaamheden die éérst moeten, ook in het weekeinde, boodschappen bijvoorbeeld. Ik kocht een paar zakken potgrond, en zaai-en-stekgrond, om toch íets tuin-achtigs te doen. En ik kocht drie stengels sereh, om planten uit te kweken.

Dat is niet zo moeilijk, ik deed het ook al eerder… maar toen heb ik de plant in augustus of september doodverwaarloosd. Tja. Nu heb ik betere voornemens.

Echtgenoot Yep raakte ook enthousiast, dus reden we naar de boomkweker en kochten twee kruisbessenstruiken, een met groene bessen en een rode. En gele en rode herfstframbozen, we hadden tot nu toe alleen de zomervariant. Morgen gaan we ze planten, weer of geen weer. En ik ga aubergines zaaien.

*De zaai agenda is nog te koop, kijk maar hier