Alles kan zelf gemaakt worden
31 December 2015:
een terugblik
Het is makkelijk blogmateriaal, maar toch ook leuk om te zien wat er zoal passeerde in 2015.
Ik had zelf het gevoel dat ik vooral van de zomer veel gemist heb… ik heb nogal wat extra dagen gewerkt. Maar terugkijkend heb ik toch ook erg veel leuks gedaan.
29 december 2015:
een paddenstoelen-kwekerijtje op het aanrecht
Schoondochter gaf me een kadootje. Een doos met daarin een blok wittig materiaal in een plastic zak. Volgens het opschrift op de doos moest in de plastic zak een kruis worden gekerfd, daarna moest de zak een dag lang in het water liggen en dan in de doos op een schaduwrijk plekje staan. En dan twee keer per dag een behandeling met de plantenspuit en bemoedigend toespreken. Na twee dagen ontsproten er witte puntjes, een dag later waren dat herkenbare baby-paddenstoeltjes.
En nu, de vierde dag staat er een heel behoorlijk bosje kleuter-oesterzwammetjes.
Nog even doorgroeien, dan kunnen ze in de pasta. De voedingsbodem in de doos is gefabriceerd uit koffiedik dat weer verzameld is uit de automaten op Schoondochters werk, waar kennelijk nogal wat koffie wordt gedronken.
28 December 2015:
Een overhemd voor Echtgenoot Yep. Met vlekken.
Ik besloot nog een derde overhemd te maken voor Yep. Ik had tenslotte materiaal ervoor in huis, en inmiddels beheerste ik het kunstje wel, toch? Dus pakte ik de stof en het patroon en mijn uitwasbare stift en trok mijn T&T* overhemdpatroon over. Ik zette de boel volgens de regelen der Coffin-kunst in elkaar, ik plakte (zoals ik tot nu toe bij elk overhemd deed) de stevige tussenvoering van de kraag en de manchetten met plakspray vast voor ik het naaide. Wel zo makkelijk, dan schuift het niet weg. Het overhemd werd prachtig, inmiddels kan ik aardig edgestitchen en topstitchen en de flat felled seam heeft geen geheimen meer voor me. En omdat dit het derde overhemd is (vijf als je twee blouses voor mij mee rekent) ging het ook allemaal lekker snel. Maar de plakspray liet akelige vlekken op de kraag en de manchetten achter en de uitwasbare stift moest er nog uitgewassen worden…. maar dat lukte niet.
Na twee rondjes wasmachine is het niets opgeknapt. Boeh. Ik breng hem nog naar de stomerij, die heeft eerder wonderen van vlekverwijderen verricht voor me. Als toch minstens de stift er uit is kan ik misschien de kraag en manchetten opnieuw maken.
Niet leuk, dit. En ook wel vreemd, want de stift én de plakspray -die “uitwasbaar” is volgens het etiket maar ook erg oud, ik heb hem nog voor guldens gekocht- heb ik op alle eerdere blouses en overhemden gebruikt.
*T&T: Tried and Tested, oftewel al vaak gemaakt
27 december 2015:
een maaltijdsalade van restjes
Het is een kerst-traditie dat ik teveel eten in huis haal. Hoewel het dit jaar meeviel: onze avondmaaltijd vanavond bestond uit een geroosterde boterham met een plakje zalm en een salade met kalkoen. Erbij was nog wat appelmoes en een halve portie roomijs als toetje. Nu is er alleen nog wat kalkoen over… ik ga daarvan maar soep maken, zoals ik met soortgelijke resten van kip ook wel eens doe.
26 december 2015:
Lana’s Christmas-pudding-along
Mevrouw Leesvoer organiseerde een pudding-along op haar blog. Ik wilde al jaren eens een echte plumpudding maken, maar als ik er aan dacht was het altijd een of twee dagen voor de kerst, en dus al te laat. Een plumpudding maak je idealiter eind november of zo, en daarna doe je er elke week wat drank bij, tot hij met de kerst warmgemaakt wordt en brandend (nu ja, geflambeerd) de kamer in gedragen. Ik had eerlijk gezegd ook geen idee hoe het smaken zou… maar ik heb wel vertrouwen in Mevrouw Leesvoer en ik volgde braaf haar aanwijzingen. Mijn pudding kwam niet mooi uit de vorm, maar dat was ook het enige dat niet helemaal meeviel: De blauwe vlammen zorgden voor een welgemeend oooh! toen ik ermee binnenliep en iedereen vond het heerlijk. Er is nog een aardig stuk over, dat gaat mee naar onze sylvesterbarbecue donderdagavond. Dank je wel, Lana, dat was leuk!
25 december 2015
Het meeneem-menu
We vierden eerste Kerstdag met Dochter en haar man bij Zoon en Schoondochter thuis. We besloten het ons dit jaar makkelijk te maken: we kozen voor een afhaal-kerstmenu. Restaurant Katseveer voorziet daarin: een sterren-thuismenu. Echtgenoot Yep haalde het op, hij kwam kerstavond thuis met een doos vol pakjes en zakjes*, elk overzichtelijk voorzien van een kleurcode stickertje en met een heel duidelijke stap-voor-stap handleiding hoe al het lekkers op te warmen en te presenteren. Veel werk was het niet, maar lekker was het wel! Vier gangen aten we, uitgebreid met borrelhapjes, amuses, brood en boter en een macaron voor bij de koffie. Wat een heerlijke kerst, en wat hebben de Katseveerse koks dat handig geregeld zo!
* laat Karin het maar niet horen…
24 december 2015:
Wat nou niks te vertellen
Het is een gevreesd verschijnsel onder bloggers: De Blah. De afgelopen week had ik daar erge last van. Ik kreeg geen samenhangend postje getypt, ik vond alle onderwerpen die ik kon bedenken saai. Want wat stelt het nou helemaal voor, dit blogje? Beetje breien, tuinieren, naaien, iets koken, lekker belangrijk. Het is niet dat ik Echt Iets te Melden heb zoals de Groene Vrouw hier, of Grootse Prestaties lever zoals Jill. (Die ik zéér bewonder! en haar foto’s!) Tijdens zo’n Blah vind je het ineens geweldig belangrijk hoeveel mensen het komen lezen. Gek… want dat is eigenlijk niet belangrijk. Er is geen letter commercieel aan dit blog en wie maakt het wat uit… Nu ja. Het is weer over, ik heb een stapel dingen om over te schrijven. Leuk dat je meeleest! 🙂 Maar nu eerst: Kerstfeest.
18 december 2015:
Poes Elmo weer terug bij haar baasje
Vandaag maakte collega D. buiten een praatje met de buurvrouw-van-de-bloemenwinkel toen er een zwartwitte kat langs kwam lopen. Het was niet de eerste keer dat die zich liet zien en ook liet aaien. En kennelijk erge honger had: een eierkoek verdween in rap tempo naar binnen. Collega D. nam het beestje mee de winkel in, waar het zich gemakkelijk maakte in een van de aanpaskamers. Ondertussen keken we op de website van Amivedi en ontdekten dat we te maken hadden met Elmo, al sinds 5 oktober vermist… Zo lang al! Amivedi beloofde de eigenares te bellen. Niet lang daarna stapte die binnen, dolgelukkig dat haar kat -hoewel erg mager en vuil- nog in leven bleek… ze had hem na enkele weken zoeken opgegeven. Amivedi had haar nog niet bereikt maar ze had van de buurvrouw-van-de-bloemenwinkel gehoord van de gevonden kat, toen ze daar toevallig vanmiddag een kerststukje kwam kopen. We hadden er allemaal een fijne dag van. Maar Elmo denk ik wel het allerfijnst.
16 december 2015:
een warboel uit de knoop gehaald
De laatste keer dat ik iets met kralen deed schoof ik mijn werk hup fluks in een zakje en in de kast. Natuurlijk raakte dat hopeloos in de knoop. Nu is katoenen haakgaren niet erg kostbaar, het ging me vooral om de kraaltjes. Dus met een schaar had ik dit ook op kunnen lossen, de methode Alexander de Grote zeg maar. Ik vind het wel leuk om dat op mijn gemakje te ontwarren… al kost dat een uurtje.
14 december 2015:
Iets vergeten…
Zondag 6 december vierde dit blogje haar eerste lustrum: vijf jaar is het in de lucht. Al een maand geleden zei ik tegen Echtgenoot Yep dat ik dan wat leuks zou doen… en nu was het zo ver en vergat ik het helemaal. Nouja!