Articles from September 2021

Klaar met Katherine

Vijf jaar ongeveer deelde Katherine Howard mijn leven. Niet de dame die zo tragisch aan haar einde kwam als vijfde echtgenote van Henry de 8e. (Die met haar trouwde toen ze 17 was en hij 49, het zal vast geen vrije wil zijn geweest en ook geen gelijkwaardige liefdevolle relatie… het waren andere tijden.) Hoewel ik misschien niets over haar korte leven geweten zou hebben als ik dit kledingstuk niet gebreid had.

Ik deed er bijna precies vijf jaar over, maar eerlijk is eerlijk, ik had bijna de helft al gebreid toen ik besloot dat het niet goed ging en ik opnieuw begon. Maar nu is het dan ook klaar, Ik ben er buitensporig trots op!

Merkwaardig dat ik na het aanzetten van de laatste knoop, alweer een maand geleden, wekenlang écht niet wist wat ik nu eens ging breien. Maar dat komt wel weer goed.

Wat ik vandaag maakte: een boeket

Mei heet de bloeimaand te zijn, maar vlak September ook niet uit. Er zijn dahlia’s in alle mogelijke kleuren, maar wij hebben alleen witte. Ook bloeien de gladiolen, herfstasters, guldenroede en allerlei bloemen die eigenlijk geen snijbloem zijn, maar het prima doen in een vaas. Ik plukte riet, ligustertakken, venkelbloemen (van een vergeten-te-oogsten venkelknol) en aardpeer-bloemen. Onze huiskamer is nog leeg en kaal -er hangt nog geen kunst aan de muren- dus het dressoir is een goed podium voor een groot boeket.

Wat ik maak: Alles wit

De verbouwing is zo ongeveer klaar. Half oktober komt de stukadoor nog een paar kleine puntjes op de i zetten, maar verder is het achter de rug. We wonen sinds enkele dagen weer beneden in een lichte warme huiskamer. Het is heerlijk. We hebben zomaar muziek! en een eettafel en kamerplanten!

Wel moeten nu ongeveer alle deuren (een stuk of negen) worden geschilderd. En alle plinten. En alle kozijnen. En de zijkanten van de trap.

Heel wat meters te maken met de kwast, dus. In 2007 toen we dit huis betrokken was alles beige en donkerbruin. In die eerste maanden in Goes had ik geen werk, dus nam ik schuurpapier en kwast ter hand en een pot RAL9010 op oliebasis en schilderde hele dagen. Natuurlijk had ik er na een week schoon genoeg van… toen had ik ongeveer een derde gedaan. Aan de kwaliteit van het schilderwerk is goed te zien waar ik het niet leuk meer vond, op de bovenverdieping is zelfs een heel stuk nog steeds beige-bruin.

Deze ronde ga ik het anders aanpakken: Elke dag die ik vrij ben neem ik één schilderklus onderhanden: de plint van de bijkeuken, het kozijn van de kamerdeur, het keukenraam. Zo gaat het binnenschilderen een hele winter duren, maar blijft de motivatie en concentratie fris. De atmosfeer in huis ook, want met de nieuwe watergedragen verf (RAL9016 deze keer) heb je lang zo’n penetrante verflucht niet. En tussendoor heb ik tijd om andere dingen te maken.

Wat ik maakte: Tarte au citron meringuée

Echtgenoot Yep vierde zijn verjaardag. Nog wel in klein comité, alleen zijn vader en broer en zussen met aanhang waren er.

Ik maakte soep en wat salade, en als toetje een citroentaart. Naar dit recept, maar met Italiaans meringueschuim er op. Dat is iets meer werk dan gewoon geklopt eiwit met suiker, maar zo geef je de visite geen rauw ei te eten. Bovendien is het steviger waardoor je er met een vork mooie patroontjes in kan maken voor je het met een brander bewerkt. De taart verdween in rap tempo, waarna we nog tot laat het leven doornamen. Wat een fijne avond. Gefeliciteerd Yep! Ik hoop nog heel wat verjaardagen met je te delen.

Wat ik maak: Kombucha

Als je niet houdt van frisdrank of vruchtensap en je alcoholconsumptie is ook erg bescheiden blijft er op terrasjes vaak weinig keus over: water of thee of koffie. Sinds enige tijd is er gelukkig ook vaak kombucha verkrijgbaar. Dat is gefermenteerde thee, prettig zuurzoet met een beetje prik. Het smaakt niet naar zuurkool, maar de geur roept wel die associatie op.

Schoondochter J. gaf me een starterkit om zelf thuis ook kombucha te brouwen. Leuk! Gisteravond maakte ik volgens de voorschriften een liter thee met suiker en liet daar de “scoby” in glijden. Een merkwaardig gel-achtig blokje gevormd door gisten en bacteriën die met mijn thee aan het werk gaan. Het ziet er nu niet bepaald erg aanlokkelijk uit, maar dat gebeurt vaker in het proces van lekkere dingen bereiden, ik trek me daar niets van aan. Ik ben benieuwd wat er over een week in mijn pot zit…

Wat ik maakte: Een muts

Op vakantie met de familie gingen we een middagje naar een lama- en alpaca boerderij. Er was volop gelegenheid de dieren te aaien en te voeren. Kleindochter K. was eerst een beetje verlegen maar dat ging snel over, lama’s zijn erg zachtaardig. In het winkeltje dat onvermijdelijk bij een dergelijke attractie hoort kreeg ze een alpaca-knuffel. En ik zocht samen met haar een knot alpaca-wol uit om een muts van te breien. Roze natuurlijk.

Op verzoek werden er ook blauwe hartjes in de muts gebreid. Collega Lynn, die een fotocursus volgt, maakte er deze foto van. Vandaag gaat hij op de post, ik hoop dat ze hem leuk vindt!

Tijdmachine

Onze tuin bestaat voor ongeveer een derde deel uit veldjes waarop groenten geteeld worden en verder gras en fruitbomen. (En natuurlijk een huisje en een schuurtje en een kas, en een aardbeienbed)

Al dat gras kort houden was een behoorlijke klus elke twee weken. Met een lawaaiige motormaaier. Dus de boodschap dat alleen maar gras eigenlijk helemaal niet zo goed is kwam wel aan. “Groen asfalt” wordt het ook wel genoemd. Het blijkt dat als je maar enkele keren per jaar maait er allerlei andere plantjes gaan groeien en bloeien, tot vreugde van bijen en hommels en andere beestjes. En zo’n bloemenweide ziet er ook nog eens vrolijker uit. Win-win dachten wij. Maar áls je dan moet maaien en de bloemenweide staat een halve meter hoog kan de lawaaimaaier het niet meer goed aan… en hier kwam de zeis ten tonele. Echtgenoot Yep kocht eerst een klein zeisje en toen dat best bleek te werken bestelde hij een grote.

Ouderwetsch, niet? Maar wel leuk. Ik ga het ook proberen te leren denk ik. Om de steel te verduurzamen moest het hout volgens de bijsluiter worden ingesmeerd met een mengsel van lijnolie en terpentijnolie. Dat laatste had ik niet in huis, ik wist eigenlijk niet eens wat het was. Maar na enig zoeken vond ik een leverancier waar ik vanmorgen een flesje haalde. De geur van terpentijn blijkt een sneltrein naar de keuken van mijn oma in de jaren zestig: Boenwas.

Wat ik vandaag maakte: Mijn fietstassen vol

Er zijn dagen dat je eigenlijk de auto zou willen nemen naar de volkstuin*

Vandaag was zo’n dag. Ik fietste wankelend naar huis met twee witte kolen, twee rode, tomaten, moesappels, pepers, spekbonen en dahlia’s. De pompoen lag al thuis, ik vind hem zo mooi dat hij ook op de foto mocht.

*dat is natuurlijk niet echt zo. Zeker niet als het zulk lekker weer is, en er is zo’n mooie zonsondergang, en alle andere fietsers kijken jaloers naar je mooie bos dahlia’s…

Wat ik vandaag maakte: Een kip kwaad

Onze kip Fiep heeft een kinderwens. Dat is niet onterecht, ze heeft al twee keer eerder blijk gegeven van een groot talent voor het moederschap. Haar jongste twee, door de Kleindochter Mila en Eend genoemd, zijn nog maar net de puberteit ontgroeid. De schattige gele kuikens groeiden uit tot forse kippen, sneeuwwit met een enkel zwart veertje. Het vermoeden bestaat dat Eend een haan is en ons daarom zal moeten verlaten, maar dat weten we nog niet zeker: Er is nog niet gekraaid en eieren leggen doen de jonkies ook nog niet.

Toch besloot Fiep dat ze weer nieuwe kuikens wil en ze werd broeds. Geen goed idee in September maar ze zit ijzerenheinig in het nachthok een denkbeeldig nest eieren warm te houden. Ze eet weinig, haar kammetje is bleek en verkreukeld en haar veren vallen uit. Als we daar niets aan doen houdt ze dat zomaar een week of zes vol. Een drastische oplossing is de broedse kip apart zetten in een kleine kooi op een betonnen vloer, dan is de broedsheid na een dag of drie wel weg. De keuze tussen zes weken vruchteloos broeden of drie dagen afzien in isolatie hebben wij voor haar gemaakt.

Dus zit ze nu met een éénkips portie eten en drinken opgesloten onder een krat in de garage. En ze is Níet Blij.

Wat ik vandaag maakte: pommes fondant

In de Franse fijne keuken is het een klassieker: pommes fondant. Ik sloeg het snijwerk over, officieel moeten de aardappeltjes tot tonnetjes worden geknutseld, allemaal precies even groot. Zonde van mijn gisteren geoogste Alouettes vond ik. En ik gebruikte geen kalfsfond, maar een zelfgetrokken bouillon van kip en groente. Dus mag het nog pommes fondant heten? Vast niet…

Maar lekker was het wel.