Nachtelijke fotoshoot
Over een maand kunnen we verwachten dat de haantjes in ons kuikentoom beginnen te kraaien. Als we weten welke de jongens en welke de meisjes zijn zullen er onherroepelijk wat weg moeten. In ieder geval de haantjes, maar meer dan drie legkippen is ook -in ons stadstuintje- onwenselijk. Als er meer dan drie hennetjes bij zijn zullen we daar ook een keuze moeten maken. Daarom, en ook om het resultaat te laten zien aan de fokker van wie we de broedeieren kregen, wilden we ze allemaal eens goed op de foto zetten.
‘s Avonds, toen het goed donker was stelden we de camera op in de bijkeuken, op een statief. We deden zoveel mogelijk licht aan en haalden één voor één de kippen van stok om een goede foto van ze te maken. ‘s Nachts, met hun erwtenformaat breintjes in de slaapstand, blijven ze min of meer staan waar je ze neerzet. Dat lukt overdag beslist niet.
Toen we nummer zes gingen halen konden we niet meer zien welke er nog niet mee geweest was, en wilden we de hele menigte in het kippenhok niet nog langer lastig vallen. Elke keer als we een kip van stok pakten was het groot misbaar natuurlijk. We hebben de gefotografeerde kippen ook allemaal even gewogen. Fiep en Keet, de twee kleinsten, waren 800 gram, wel wat weinig. Dat heeft denkelijk te maken met het feit dat ze wat laat in het jaar zijn uitgebroed, ze moeten behoorlijk eten om te groeien en in deze tijd van het jaar zijn de dagen gewoon te kort om genoeg binnen te krijgen. En (kip-en-ei verhaal, hahaha) omdat ze de kleinsten zijn, zijn ze het laatst in de pikorde. Ze grijpen dus wel eens mis, denk ik. De twee grootsten waren omstreeks anderhalve kilo.
En eergisteren was de eerste bloemknop een feit.
Gisteren, ‘s morgens vroeg konden we de saffraandraadjes al zien.
Er waren er zelfs twee in volle bloei.
Echtgenoot Yep pakte een pincet en een borduurschaartje en oogstte de eerste draadjes. Die nu nog gedroogd moeten worden, voordat ik ze in een heerlijke paella ga verwerken. (Of misschien lijsten we ze wel in). Het is natuurlijk maar een heel klein dingetje, maar ik vind het zo leuk dat we, nu er in de volkstuin eigenlijk niets meer gebeurt, tóch nog iets moois hebben groeien.
