Articles from October 2021

Paddenstoelen

Onlangs vierde Echtgenoot Yep zijn verjaardag. Omdat we “alles” al hebben ging ik op zoek naar een ervaring als cadeau, niet een ding. We hebben genoeg dingen in huis.

cantharellen

Zodoende kwamen wij afgelopen zaterdag terecht bij een workshop eetbare paddenstoelen plukken, gegeven door Edwin Flores van Casa Foresta. We schaften een veldgids aan (tóch een ding… maarja) en leerden tijdens een prachtige wandeling een stuk of tien eetbare paddenstoelen herkennen.

Ook een giftige (maar die wisten we al… dat weet toch iedereen al sinds Kabouter Spillebeen?) en een onbeschaamde.

Daarna was er lunch, en bekeken we de oogst nog eens grondig. Een deel ervan aten we later in de vorm van dim sum, wat een leuke dag!

We overnachtten in de buurt en gingen een dag later in het bos bij ons in de buurt rondkijken. Maar in Zeeland hebben we niet veel bos, en al helemaal niet van dat eeuwenoude. Gelukkig zijn er ook veel paddenstoelen die geen honderdjarige beuk nodig hebben.

Wat ik vandaag maakte: Nasi

Al zolang ik kook maak ik regelmatig nasi. Prima om restjes in weg te werken. Als beginnend huisvrouw kocht ik pakjes met een kruidenmengseltje en gedroogde groentedingetjes en een pakket waarin gesneden groenten zaten. Eventueel wat vlees, een gebakken ei en dat was dat, alle eters blij. Later ontdekte ik dat die gedroogde dingetjes niet zo nodig waren en dat ik ook best zelf dingen kon snijden. Maar in het kader van weinig-tijd-en-toch-lekker greep ik nog vaak naar het Pakket, en meestal daarbij wat aanvullingen in plastic zakjes en doosjes, zoals kroepoek bijvoorbeeld.

Toen kreeg ik van Echtgenoot Yep een kookboek. Dit kookboek, ik vind het een aanwinst in mijn collectie. De nasi die we vanavond aten maakte ik aan de hand van een recept hieruit. En dat was zó lekker (en in 24 minuten klaar) dat ik denk dat ik nooit meer een Pakket ga kopen. Er kwam verbazingwekkend weinig geld en verpakkingsmateriaal bij kijken: de groenten die er in zitten (kool, wortel, ui, knoflook, rode peper) zijn uit eigen tuin, de eieren ook. Pinda’s, limoen en gember moesten gekocht worden, ketjap, kurkuma en rijst heb ik altijd wel in huis.

Wat ik vandaag deed: Noten rapen

Als lid van Velt krijgen we regelmatig aanbiedingen, samen-aankoopacties van plantgoed of bloembollen bijvoorbeeld. Een van de leukste is het noten rapen. Hier vlakbij heeft een van onze mede-velt-leden een héél grote tuin met een stuk of zeventig walnotenbomen in een lange singel er om heen. Een volwassen walnotenboom maakt makkelijk 15 kilo noten per jaar, dus hier liggen er véél. Tegen een bescheiden betaling mag je er als Velt-lid drie grote emmers vol van rapen.

Er waren dit jaar wel behoorlijk minder noten dan vorig jaar. Een koud voorjaar en een natte zomer, er zijn veel gewassen die daardoor niet zo productief waren. Omdat we niet in het weekeinde konden rapen waren K:)dootje en haar meneer er deze keer jammer genoeg niet bij. Natuurlijk is het heerlijk, verse noten, biologisch geteeld en met vier hele voedselkilometers voor een heel prettige prijs…

Maar het noten rapen zelf is érg leuk om te doen. De wind heeft onze eigen hazelaar ook leeg geschud. Alle noten liggen veilig in de schuur naast de uien, aardappelen, knoflook en wortels. Ik word daar altijd erg tevreden van: we kunnen weer een winter vooruit. (Ergens in mijn verre voorouders zit een eekhoorn, vermoed ik)

Wat ik vandaag maakte: Kleindochter K blij

Toen ik kleindochter K haar roze muts opstuurde was ze vooral erg onder de indruk van de pompom. Dus beloofde ik haar dat ik haar zou leren die zelf te maken.

Vandaag was het zo ver: we zochten mooie roze en blauwe wolletjes uit de voorraad, ik knipte kartonnen “donuts” en liet haar zien hoe ze die moest omwikkelen. Ze is vier-en-een-half, natuurlijk vond ze het lang duren en begreep ze niet helemaal waar dit nu allemaal goed voor was maar ze hield vol. Het muntje dat ik zag vallen toen ik het werkstuk openknipte en het van een onduidelijke schijf in een mooie, ronde, aaibare bol veranderde was onbetaalbaar. Daarna was ze zó trots op haar pompom dat we haar ouders moesten beeldbellen om hem te laten zien. “Echt weldig!” vond ze het en hij moest ‘s nachts naast haar in het logeerbed. En ik keek met groot genoegen naar de hoeveelheid restjes-wol die uit mijn voorraad verdween. Ik zie ineens nieuwe perspectieven! Als ik haar nu eens bij elke logeerpartij een pompom laat maken….

Wat ik vandaag maakte: Hazelnoten open.

Ze rollen weer bij elke windvlaag in de tuin: Verse hazelnoten. Ik verzamel ze en leg ze te drogen, ze zijn erg lekker. Maar het kraken is een klus: noot in de notenkraker, knijp, nee, lukt niet, noot een kwartslag draaien, nog een kneep, noot doormidden, pulken om helften uit schaal te krijgen… Voor tien nootjes bij de borrel prima, maar we hebben er honderden. Bij het rapen van de oogst van 2021 bedacht ik dat bijna alle noten van 2020 nog op zolder stonden.

Kort geleden heb ik de laatste van de sociale media (Instagram) verlaten omdat ik niet gedisciplineerd genoeg ben om er minder tijd aan te besteden. Ik kon uren naar mijn telefoon zitten staren naar filmpjes van dartele alpaca’s, make up tutorials, heel stoere sportroutines en het versieren van bruidstaarten. Allemaal best grappig maar geen dingen die in mijn dagelijks leven toepassing vinden. Natuurlijk zag ik ook de foto’s die mijn familie en vrienden plaatsen, die wil ik eigenlijk niet missen. Maar het lukte niet om mezelf uit de Instagram draaikolk te houden zonder drastische maatregelen dus nam ik drastische maatregelen. Mijn familie en vrienden snappen dat wel, hoop ik.

Eén ding wat ik op zo’n Instagramfilmpje zag heb ik wél toegepast: Hazelnoten kraken.

Men neme een ringsleutel maat 22, een hamer en een stevige plank. De plank leg je op het aanrecht, daaronder open je de keukenla en zet er een platte schaal in. Hazelnoten op de plank, leg de ring van de sleutel om een noot heen, geef er een klap op met de hamer, schuif de ring naar de rand van de plank tot de noot in de schaal valt, herhalen. In een razend tempo mepte ik drie kilo hazelnoten stuk. Daarna zocht ik, gezeten op de bank, de noten tussen de scherven uit. Een aflevering van Midsomer Murders later kregen de kippen een emmer lege notedoppen om mee te spelen en eventueel nog restjes noot uit te zoeken.

En ik heb een grote zak vol noten voor in de muesli. Dat schoot lekker op! Maar de tijd die ik hiermee bespaarde was nog lange niet zoveel als de alpaca’s/make up/sportroutines/bruidstaarten me kostten.

Wat ik vandaag zag: Druk

Oh wat heerlijk, we kunnen weer naar de film! Ik ging naar mijn favoriete filmhuis met mijn favoriete medefilmliefhebbers en zag daar Druk. Een Deense film, oscarwinnaar voor beste internationale film. Druk is Deens voor dronken en daar gaat de film dan ook over. Thomas Vinterberg laat vier mannen -vrienden en collega’s- zien die om uiteenlopende redenen vastlopen in het leven en de oplossing lijken te vinden in een dagelijkse alcoholconsumptie. Een aanhoudend promillage van 0.5% maakt ze vlotter, meer ontspannen. Ze functioneren beter in hun baan als leraar en hebben er zélf ook meer plezier in… ze moedigen zelfs hun leerlingen aan ook een slokje te nemen (of twee) om de examenstress te beperken. Natuurlijk loopt het gierend uit de klauw, anders hadden we geen film. Toch geeft Vinterberg geen moralistisch eindoordeel, gelukkig maar.

Het zet je wel aan het denken. Is het drinken (waar ze allemaal duidelijk wel erg dol op zijn, het is geen medicijn) een oplossing voor het saaie dagelijkse leven of is dat saaie leven op zichzelf een symptoom van iets dat dieper zit? Waarom kunnen ze hun vlotte, vrolijke zelf niet tevoorschijn halen zonder drank? Naast de tragiek is het toch ook erg komisch, er is een prachtige montage van wereldleiders-onder-invloed. Mads Mikkelsen is een meesterlijk acteur, de anderen passen ook al zo goed in hun rol. Gaat dat zien!