Hoog op de schaal van Scoville

In de kas op onze tuin stond nog helemaal niks, want ja, er moest nog opgeruimd. Om tóch iets te hebben kocht ik -impulsaankoop, ik geef het toe- twee peperplantjes in de bouwmarkt. Niet echt in overeenstemming met het plan om alles zelf te kweken, want deze plantjes hingen vol met rijpe en bijna rijpe rode pepers. Na een week plukte ik al twee handenvol en nam ze mee naar huis.

Nu eten we niet zóveel verse peper, dus besloot ik deze oogst tot sambal badjak  (gebakken sambal) te verwerken. Dat is te wecken en dan dus vrijwel onbeperkt houdbaar. Ik gebruikte naast mijn eigen pepers nog vier stuks uit de winkel, die ik met zijn allen tot pulp maalde in de keukenmachine. Ik bakte het samen met  fijngehakte sjalotjes, een stukje trassie, wat gehakte sereh en bruine suiker in een ruime hoeveelheid olie. In het recept stond: Proef regelmatig of het al goed is, maar eerlijk, na de eerste keer proeven kón ik niet meer verder proeven. Onze bouwmarkt-pepers blijken ongelooflijk heet. Er bestaat een schaal – die van Scoville dus– waarop aangegeven wordt hoe heet een bepaalde soort pepers is, het werd ook aangegeven op de zakjes waaruit ik een paar weken geleden zaaide: één ervan telde 4000 en de andere 6000. Maar op de bouwmarkt-peperplantjes staat dat niet, daarop staat alleen “peper”.

De sambal is goed gelukt, echt. maar ik ga het niet eten. Misschien vind ik een echte liefhebber om het aan kado te geven.

 

Honderd jaar (en een speciale aanbieding!)

De volkstuinvereniging waarvoor ik al een paar jaar het secretariaat en de financiën beheer, bestaat dit jaar honderd jaar. Honderd jaar. Moet je je voorstellen, bij de oprichting was de Eerste Wereldoorlog nog maar net voorbij.

Ter gelegenheid van dit jubileum mocht ik een boekje samenstellen, meer precies een zaaikalender.

De onderste helft is de zaaikalender zelf, één bladzijde per week. De adviezen “wat vandaag te doen” heb ik samengevoegd uit een paar verschillende bronnen (en wat eigen ervaring). Ik heb het bewust niet al te uitgebreid gemaakt, maar wel ruimte gelaten om zelf dingen toe te voegen: de kweekmethode van een gewas dat ik er niet in heb opgenomen, of een verjaardagskalender bijvoorbeeld.

De bovenste helft is het leukst. Er zijn prachtige foto’s, tekeningen, schilderijen, recepten, columns en gedichten, alles gemaakt door leden van de vereniging. En ook historische stukken, gevonden in het gemeentearchief. Dát was leuk! rondkijken in het archief van de vereniging, ledenlijsten en bankboekjes uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Met de hand geschreven of op een typemachine met doorslagjes op flinterdun papier. Alles van 1918 tot 1992 ligt veilig in de kluis. Ook vond ik veel leuks in de Zeeuwse krantenbank. (pas op met deze link, die kost je meteen úren!) Vanavond kreeg onze burgemeester H. Klitsie het eerste exemplaar uitgereikt in een feestelijke bijeenkomst. Ik ben er zo buitensporig trots op! Het was zo leuk om de redactie te doen, de pagina’s te vullen en steeds weer een nieuwe bijdrage te ontvangen uit soms erg onverwachte hoek. En het moment dat een bestelbusje voor komt rijden waar  dozen vol boekjes uit worden geladen maakt het wel héél erg echt. Maar…. nu moet ik er natuurlijk ook weer van af.

Alle leden van de volkstuinvereniging kregen er eentje kado, maar hij is voor iedereen te koop voor 15 euro bij boekhandel De Koperen Tuin hier in Goes, en ook bij mij te bestellen met een mailtje naar info@vbiv.nl