13 december 2014:

Een middag in de keuken

Dingen die gelukt zijn worden nog een keer gemaakt. (en nog een keer, en nog een keer) Vandaag heb ik niks nieuws gemaakt. Maar wel:

Het bijna-midwinterlicht maakt dat al het eten dat ik fotografeer er minder smakelijk uit ziet dan het is.

23 november 2014:

Pannenkoekjes

Nu mijn zuurdesemstarter (ook bekend als Gijs) zo lekker op dreef is heb ik een luxe probleem: Wat te doen met al het overschot? Twee keer per dag moet hij gevoerd worden, dan haal ik 150 gram ervan uit de pot, er blijft dan nog 75 gram in achter. Daar voeg ik weer 75 gram water en 75 gram vers meel aan toe. Dat wordt tot een glad papje geroerd en Gijs kan weer een halve dag voort. Als hij een week of drie oud is kan hij in de koelkast, waar hij met een wekelijkse voeding in leven kan blijven en dat is maar goed ook: Ik heb nu twee keer per dag 150 gram zuurdesemstarter over, die moet ik gebruiken of weggooien. Omdat ik niet graag eten weggooi (ook al is het voor een paar cent meel en water) zoek ik van allerlei toepassingen ervoor. In Amerika eet men pannenkoeken bij het ontbijt, niet dezelfde als die wij met spek en stroop eten, maar kleine, dikkere, luchtige pannenkoekjes. Die kun je maken van overtollig zuurdesem. Vanmorgen dus bij Lies-en-place: Real American Breakfast. Nouja, alleen de pannenkoekjes. Behalve zuurdesem (dus gefermenteerde bloem en water) bevat het beslag een ei, een theelepel bakpoeder, twee theelepels suiker en een beetje zout. Ik dacht dat het beslag wat aan de dikke kant was en mengde nog een scheutje melk erbij, waardoor het weer te dun werd en mijn eerste poging tóch erg op een Nederlandse pannenkoek leek. Maar goed. Leuk en lekker voor zo een zondagochtend en naar ik vermoed zelfs wel wat gezonder dan bijvoorbeeld een croissant. (een Heel! Pakje! Boter!)

9 november 2014:

Pizza

Hoewel ik het graag lust eet ik zelden pizza. Het staat niet bekend als supergezond voedsel, maar net als met bijvoorbeeld nasi denk ik dat je met zelf maken het “te vet” en “te zout” een heel stuk kunt beperken  Vandaag maakte ik een brooddeeg met 300 gram witte bloem, 200 gram semolina en 310 gram water, 10 gram suiker en 7 gram gedroogde gist.  Tijdens de voorgeschreven rijstijd sneed ik twee uien en een kilo tomaten aan stukjes en bakte die met wat peper en oregano zachtjes in een koekenpan: de saus.  Ik maakte van de helft van het deeg twee dunne pizzabodems. Ik probeerde zo’n beetje de dunne knapperige bodem van flammkuchen na te bootsen, niet zo’n dikke broodlaag als onder de “amerikaanse” pizza’s zit. De bodems werden belegd met de tomatensaus, het vlees uit twee saucijsjes, een stuk of wat olijven en bij elkaar ongeveer tachtig gram verschillende kaassoorten die nog van een kant-en-klaar gekocht kaasplankje over waren. Natuurlijk zit er in deze maaltijd geen vezel en geen vitamine, maar toch ook nogal weinig vet. En lekker dat het was!