9 november 2014:

Pizza

Hoewel ik het graag lust eet ik zelden pizza. Het staat niet bekend als supergezond voedsel, maar net als met bijvoorbeeld nasi denk ik dat je met zelf maken het “te vet” en “te zout” een heel stuk kunt beperken  Vandaag maakte ik een brooddeeg met 300 gram witte bloem, 200 gram semolina en 310 gram water, 10 gram suiker en 7 gram gedroogde gist.  Tijdens de voorgeschreven rijstijd sneed ik twee uien en een kilo tomaten aan stukjes en bakte die met wat peper en oregano zachtjes in een koekenpan: de saus.  Ik maakte van de helft van het deeg twee dunne pizzabodems. Ik probeerde zo’n beetje de dunne knapperige bodem van flammkuchen na te bootsen, niet zo’n dikke broodlaag als onder de “amerikaanse” pizza’s zit. De bodems werden belegd met de tomatensaus, het vlees uit twee saucijsjes, een stuk of wat olijven en bij elkaar ongeveer tachtig gram verschillende kaassoorten die nog van een kant-en-klaar gekocht kaasplankje over waren. Natuurlijk zit er in deze maaltijd geen vezel en geen vitamine, maar toch ook nogal weinig vet. En lekker dat het was!