27  april 2016:

een “bodysuit”

Ik weet eigenlijk geen goede Nederlandse naam voor dit kledingstuk,volgens het patroon heet het een bodysuit. Ik draag vaak rokjes met een vest of jasje waarbij een dergelijke bodysuit een uitkomst is. Het midden tussen ondergoed en een Tshirtje, maar in tegenstelling tot een hemd of  shirt blijft het glad zitten. Het patroon is Nettie van Closet Case files, ik maakte het in vier uur. Als mijn lockmachine meewerkt kan dat nog sneller, maar daar heb ik op het moment geen goede werkrelatie mee… Misschien moet ik hem eens naar een monteur brengen. Hoe dan ook, een bodysuit dus. Deze eerste versie is maat 16 van het patroon, zonder wijzigingen. De schouders zijn wat te smal naar mijn zin, ik ga van dit exemplaar de mouwen weer afhalen en hem als een hemdje dragen, bij de volgende versie zal ik de schouders verbreden. Ook zijn de beenopeningen erg recht. Dat zie je zelfs al op deze foto. En wie is er nu recht en hoekig? 🙂 Dat ga ik nog wat meer afronden. Maar verder vind ik het een prettig kledingstuk, waarvan ik er beslist nog een stel ga maken.

7 april 2016

Een rokje gemaakt of eigenlijk gerepareerd.

Anderhalf jaar geleden schafte ik dit rokje aan. Ik droeg het graag, het werd dus ook een keer of wat gewassen, waardoor het middenvoor-paneeltje langzaam maar zeker kromp. Het werd korter en korter, de rest van het rokje bleef prima in vorm. Het gekrompen stuk vervangen leek me goed te doen, ik kocht op de stoffenbeurs speciaal voor dat doel een dubbele tricot van dezelfde dikte en rek. Ik kreeg er zelfs bijna drie meter van voor een heel zacht prijsje, want het was het einde van de rol. Ik tornde het middenpaneeltje uit de rok, legde het op de nieuwe stof en knipte het uit. Pas toen ik begon met het vastnaaien ontdekte ik dat het nieuwe paneel óók te kort was…. ik had namelijk het oude -te kleine- overgenomen. Tja. Ik had natuurlijk ook gewoon éérst even kunnen nadenken. Het nieuwe, te korte middenpaneeltje wordt in de nabije toekomst in een soortgelijk, maar korter rokje verwerkt en dan ga ik stug volhouden dat dat altijd al de bedoeling was. Ik knipte het patroondeel nogmaals, maar nu langer en naaide het met weinig moeite op zijn plaats. Refashion noemt men dit op de Engelstalige modeblogs, wij hebben er geen goed woord voor denk ik.

Weet iemand wat ik kan doen met twee en een halve meter dubbele tricot met rozenmotief?

28 maart 2016:

Eindelijk die wikkeljurk.

Al een hele tijd wilde ik graag een wikkeljurk. Vanwege de glamour van Diane von Furstenberg die hem uitvond. Vanwege dat het niet zo vreselijk nauw luistert met de maat, je kunt er makkelijk een kilootje meer of minder mee aankleden. En omdat op de naaiblogs regelmatig wordt verzucht dat de wikkeljurk een “secret pyama” is: een kledingstuk dat zo lekker zit als je pyama, maar er ondertussen best gekleed en verzorgd uitziet. Jenny van Cashmerette maakte dit patroon, haar voornaamste doel is leuke zelfmaak-kleding voor de plus-size vrouw ontwerpen. Daarin is ze met deze Appleton wrap dress bijzonder goed geslaagd. Ik val met mijn confectiemaat 44 net wel/net niet in de categorie plus size, ik vond het best verfrissend om eens de één na kleinste maat van een patroon te maken. Groot voordeel van dit ontwerp: het komt, behalve in de gewone (grotere) kledingmaten, ook nog in verschillende cupmaten. Dat heeft tot gevolg dat de overslag prima op zijn plaats blijft. Want als je niet zo rondborstig bent zal de halsopening van een wikkeljurk openvallen zodra je niet rechtop blijft staan, als je grotere borsten hebt loop je onbedoeld met een peilloos decolleté. Dat is met deze maatverdeling prima opgelost: Decolletage onder controle. De stof is een tricot met een behoorlijke hoeveelheid rek (lycra, of elasthan, of hoe het ook mag heten) die gekocht is bij Schröder modestoffen in Rotterdam. Ik naaide de jurk grotendeels op de lockmachine en ik droeg hem vandaag naar mijn werk. Met een hemdje eronder, omdat ik nog niet helemaal overtuigd was van die decolletage… maar dat was niet echt nodig.  Ik wil er meteen nog eentje maken. Of twee.