28 maart 2016:

Eindelijk die wikkeljurk.

Al een hele tijd wilde ik graag een wikkeljurk. Vanwege de glamour van Diane von Furstenberg die hem uitvond. Vanwege dat het niet zo vreselijk nauw luistert met de maat, je kunt er makkelijk een kilootje meer of minder mee aankleden. En omdat op de naaiblogs regelmatig wordt verzucht dat de wikkeljurk een “secret pyama” is: een kledingstuk dat zo lekker zit als je pyama, maar er ondertussen best gekleed en verzorgd uitziet. Jenny van Cashmerette maakte dit patroon, haar voornaamste doel is leuke zelfmaak-kleding voor de plus-size vrouw ontwerpen. Daarin is ze met deze Appleton wrap dress bijzonder goed geslaagd. Ik val met mijn confectiemaat 44 net wel/net niet in de categorie plus size, ik vond het best verfrissend om eens de één na kleinste maat van een patroon te maken. Groot voordeel van dit ontwerp: het komt, behalve in de gewone (grotere) kledingmaten, ook nog in verschillende cupmaten. Dat heeft tot gevolg dat de overslag prima op zijn plaats blijft. Want als je niet zo rondborstig bent zal de halsopening van een wikkeljurk openvallen zodra je niet rechtop blijft staan, als je grotere borsten hebt loop je onbedoeld met een peilloos decolleté. Dat is met deze maatverdeling prima opgelost: Decolletage onder controle. De stof is een tricot met een behoorlijke hoeveelheid rek (lycra, of elasthan, of hoe het ook mag heten) die gekocht is bij Schröder modestoffen in Rotterdam. Ik naaide de jurk grotendeels op de lockmachine en ik droeg hem vandaag naar mijn werk. Met een hemdje eronder, omdat ik nog niet helemaal overtuigd was van die decolletage… maar dat was niet echt nodig.  Ik wil er meteen nog eentje maken. Of twee.