Alles kan zelf gemaakt worden
21 februari 2015:
niet veel, maar wel een idee
Het is druk deze dagen. Met werk en met allerlei gezellige dingen te doen. Tussen de bedrijven door zag ik op Internet de wikkeljurk van Diane von Fürstenberg (ook liefkozend DvF wrap dress te noemen). Ze bedacht hem in 1974, en verkocht er een miljoen in het eerste jaar. Maar daarna bleef hij populair, ik snap wel waarom. Het is een heel praktisch en flatteus kledingstuk. Ik denk dat ik er eentje ga maken.
3 Februari 2015:
Een onderbroek, nog niet af 
Bij Merckwaerdigh kocht ik ooit een paar pakketjes met daarin alle materialen voor een setje ondergoed in bij elkaar passende kleuren. Deze groen-crème combinatie is de laatste daarvan. Om het materiaal een beetje te leren kennen maakte ik eerst het slipje en ontdekte dat het bijgeleverde kant niet erg praktisch is om te verwerken: Het rekt alleen in de lengte. Ik was eigenlijk van plan twee kanten zijpaneeltjes te maken op de heupen van dit slipje, maar dat kan dus niet: de rek-richting was niet goed. Omdat ik het tóch wilde gebruiken naaide ik het als een band bovenlangs, zo had ik de rek de goede kant op. Het ziet er leuk uit, maar nu weet ik eigenlijk niet hoe ik het elastiek bovenin moet verwerken. Het zijn twee lagen: Kant en groene lycra. Een zoompje er in naaien en daardoor een elastiek rijgen kan niet: door de kant zou het erg lelijk worden. Het elastiek op dezelfde manier verwerken als langs de pijpjes kan ook niet, ook daarvoor zijn de twee lagen samen te dik. Ik ga er eens diep over nadenken. En ook over het aloude spreekwoord: Bezint eer ge begint. Dit had ik toch echt wel kunnen bedenken voor ik het kant ertegenaan naaide.
31 januari 2015:
Een proefbehaatje 
Op het grote wijde Internet trof ik tot mijn vreugde heel veel mensen zoals ik: Dames -en enkele heren- die hun kleren zelf (willen) maken. En daarover bloggen, tutorials filmen die op youtube geplaatst worden en zogenaamde sewalongs organiseren. Joepie. Ik besloot aan één van die sewalongs mee te doen, van deze “Watson”, een BH met een brede band en een slipje. In les twee gaat het over hoe je veranderingen aan het patroon kunt maken als er een probleem met de pasvorm is. Maar hoe weet je of er een probleem met de pasvorm is als je het kledingstuk nog niet gemaakt hebt? Tot nu toe gebruikte ik steeds hetzelfde TNT* patroon voor BH’s, daarvan wist ik na de eerste hoe het paste. Die eerste was erg te groot. Heel erg te groot. Ik paste mijn patroon aan, daarna doopte ik de BH Dolly Parton en kiepte haar met een elegante zwaai in de vuilnisbak (nadat ik de beugels en dergelijke weer verwijderd had). Je kunt leren van je fouten, maar je hoeft ze niet te bewaren. Ik besloot van een restje van een eerder ondergoed-project een Watson-pasmodel te maken. Daarbij heb ik verschillende steken geprobeerd, het is ook niet erg netjes afgewerkt, maar de pasvormvraagstukken zijn afdoende beantwoord. Als ik de definitieve versie heb gemaakt mag dit pasmodel Dolly Parton achterna.
*TNT is niet iets explosiefs, het naai-lingo voor tried and tested
14 December 2014:
Een rokje met een rits
In 2009 was de laatste opdracht vóór ik examen mocht doen op modevakschool: Maak een geruite jas. Waarbij de ruiten moesten doorlopen op de panden maar ook bijvoorbeeld op de zakken en de kleppen van de zakken Misschien laat ik ooit nog eens de zwart-witte enormiteit -mét vlekkeloos doorlopende ruiten- zien die daarvan het gevolg was. Ik deed vervolgens met succes dat examen, maar het naaien stond me daarna enkele jaren tegen. Voor de ruiten-opdracht kocht ik eerst een andere lap bij een handelaar in betere stoffen voor herenkleding. Het is niet omdat ik geen heer ben dat die lap nu al zes jaar in de kast ligt…. ik bedacht bij nader inzien dat zo’n donkere stof bij deze opdracht mijn leven nodeloos zou compliceren. Een stukje ervan werd dit rokje.
3 december 2014:
Een gat in mijn nieuwe trui
Gisteren kocht ik -behalve dat rokje- ook een gestreepte coltrui. Vandaag droeg ik die en maakte er meteen een gat in. Bij veel van mijn kledingstukken ontstaat een gaatje precies er hoogte van de gesp van mijn riem. Ik denk dat ik tegen mijn werkbank of aanrecht sta en de gesp op die manier door de stof slijt. Vriendin C. zei dat ze dat ook had, dat dat bij alle “buikige dames” (sic) zo was. Hmpf. Dat helpt bepaald niet.
2 december 2014:
Ik ging winkelen
Al een hele tijd koop ik geen kleren meer, maar nu het wat kouder wordt vind ik vaker dan me lief is geen geschikte outfit in de kast. Ik heb weinig meer dat me past en ook geschikt is voor winterse omstandigheden. Desperate times take desperate measures* dus naar de winkel. Waar ik tot mijn verbijstering dit rokje aantrof. Vriendin H. stelde voor dat ik de winkel in kwestie aanklaagde wegens plagiaat, maar aangezien míjn zevenbaans rokje twee dagen oud is en dit winkel-exemplaar al tot de tweede verdieping van de hel uitverkoop was gevorderd denk ik dat daar geen winstkansen zijn. Ik heb het maar gekocht, op die manier beperk ik de kans dat ik iemand tegenkom die hetzelfde rokje draagt als ik.
*Een chique manier om te zeggen: “Nood breekt wet”
30 november 2014: Een rokje. 
Eindelijk weer eens tijd genomen om fijn een middag te naaien met een resultaat waar ik heel niet ontevreden mee ben. Ik gebruikte een stuk dunne velours en een katoen, bedrukt met barokke patronen in velours. Het is een eenvoudig achtbaans patroon -of eigenlijk zevenbaans, want middenvoor zit geen naad- met een gemieterd split middenachter voor wat meer bewegingsruimte..