6 november 2014:

Een “sourdoughstarter”

Ooit had ik een tijdje “Herman” te gast. Een zogenaamde vriendschapscake. In het kort kwam het er op neer dat je een deegje in een schaaltje in de keuken had staan, dat zachtjes stond te gisten. Elke dag moest het doorgeroerd en elke paar dagen moest er wat meel, suiker en melk bij gevoegd. Na een week deelde je hem in een paar delen, voegde bij één ervan nog meer suiker en meel en melk en ook ei en wat rozijnen. Dat was het beslag voor de feitelijke cake, de andere delen gaf je weg (dat was tenminste de bedoeling, maar dat bleek best lastig) en met één deel begon je zelf vrolijk weer opnieuw.

Dat was leuk, en lekker, maar elke tien dagen een grote cake was me wel wat teveel. En na de eerste ronde had iedereen die ik ken én die het wil een Herman in huis. Herman verblijft nu in cryogene winterslaap. (in de vriezer)

Maar het proces van zo’n deeg “opvoeden” vond ik wel erg leuk. Zaterdagavond ben ik begonnen met het maken van een echt zuurdesem, voor brood. Ik voed mijn starter volgens dit recept, tot nu toe gedraagt hij zich volgens het boekje. Professionele bakkers die met zuurdesem werken adverteren vaak trots met de leeftijd van hun “starter” die dan ook een naam heeft: Chef, de Moeder, de blob. Ik vind dat erg leuk! Maar de mijne is dus nog een baby, hij heeft nog nooit een brood voortgebracht. Hoe zal ik hem noemen? (en is het wel een hij?)