Wat ik vandaag maakte: Brood
18 november 2014:
Ja! gelukt!
Wat ik vandaag maakte: Zuurdesem.
17 november 2014:
Een kolonie gistcellen.
Na een paar dagen ging mijn eerste poging om een zuurdesem te maken dood. Ik denk dat ik te koud water gebruikte, of de overstap van een roggemeel/wit meel mix naar alléén witte bloem was te abrupt. Ik ben opnieuw begonnen en dat lukte beter. Na een week twee maal daags “voederen” heb ik een levendig bellenblazende kolonie. Het ruikt gistig en zurig en het verdubbelt zich in volume binnen acht uur. Het elastiekje om de pot geeft aan waar de oppervlakte vanmorgen was. Ik overwoog om het De Borg te noemen* dat leek me toepasselijk. Maar Borg zijn niet erg aardig, de associatie met eten is ver te zoeken, dus werd het Gijs. Vanwege Hollebolle. Op het moment staat mijn eerste zuudesemdeeg naar (de helft van) dit recept te rijzen in de keuken. Spannend hoor. Ik hoop dat ik morgen typen kan: Wat ik vandaag maakte: Een brood.
*we are the Borg. We are many, yet we are one.
Wat ik vandaag maakte: Een omlaag kijkende hond.
16 november 2014: Een proefles yoga. 
Collega D. doet sinds enige tijd enthousiast aan yoga en stelde voor dat ik eens een proeflesje mee deed. Dat was niet rustig en ontspannen een beetje strekken, maar -wel rustig- behoorlijk hard werken. Ik vond het best lekker en verwacht morgen stevige spierpijn. Ohja, en die hond, dat doe je zo.
Wat ik vanavond maakte: Een tripje naar Eindhoven
Wat ik vandaag maakte: Een goede ruil
12 november 2014:
een fiets voor een portret
Al anderhalf jaar stond mijn “oude” fiets werkeloos. Een Batavus Comanche die ik sinds de aanschaf van een degelijke mamafiets als reservefiets in de schuur liet staan. Een tikje overbodig, hij is in al die tijd niet één keer gebruikt. Dit was een fiets met boemerangkwaliteiten. Mijn toenmalige collega Ria kocht hem in 2003, maar hij werd kort daarna van haar gestolen. Een paar maanden later werd ze gebeld door de politie dat de Comanche was teruggevonden. (en de dief berecht, goed zo!) Nóg weer een paar maanden later kreeg ze hem écht terug. Inmiddels had ze allang een andere fiets gekocht dus ik nam de Comanche van haar over voor een goede prijs. Blij en tevreden fietste ik er op rond in Haarlem, liet hem vaak bij de supermarkt, het station of de bushalte op me wachten. Pas na een jaar ontdekte ik dat het slot was doorgeslepen, waarschijnlijk toen hij van Ria werd gestolen. Hoewel ik hem zorgvuldig op slot zette had ik dat net zo goed achterwege kunnen laten, het gedeelte van het slot dat tussen de spaken schuift was weg. Wat een gemiste kans voor de Haarlemse fietsendieven!
Natuurlijk kreeg hij meteen een nieuw slot, hoewel ik van deze fiets inmiddels het vermoeden had dat hij gewoon erg trouw was.
Gisteren zag ik op twitter deze oproep:
Fiets kapot, iemand in Goes e.o. een fiets over, voor een kleine prijs of ik maak een mooi portret van je!
— PaulvanBueren(@PaulvanBueren) November 11, 2014
Ik dacht aan de werkeloze Comanche in de schuur, nu ja, toen heb ik gereageerd. Bandjes opgepompt, ketting een beetje geolied, vandaag heb ik de Comanche uitgezwaaid. Ik hoop dat hij zijn nieuwe eigenaar net zo trouw is als hij Ria en mij was! En binnenkort maakt Paul van Bueren een echt, professioneel portret van mij. Wat een leuke ruil.
Wat ik vandaag maakte: Een baret
11 november 2014:
Een andere muts dan ik van plan was
In Berlijn keken we rond bij Manufactum. Wat een bijzondere winkel is dat! E. paste er een gebreide baret die haar heel goed stond, maar zelfs de kleinste maat was haar te groot. Het prijskaartje was ook niet kinderachtig, dus bleef de muts in Berlijn. Later vond ik in de online catalogus een plaatje van de muts, en besloot voor E. bij wijze van verrassing net zoiets te breien. Ik kocht een knot Lang Jawoll Magic, want daarin zitten (ongeveer) dezelfde kleuren en combineerde dat met een witte wol uit eigen voorraad. Ik volgde dit patroon. Vanavond hechtte ik de laatste steken af, hij is leuk geworden. Maar ik denk niet dat ik hem aan E. ga sturen. De baret die ze paste in de winkel was licht en elegant en delicaat. Dit exemplaar is stevig en dik, een echte warme wintermuts. De kleuren zijn niet helemaal hetzelfde, het patroon is helemaal niet hetzelfde en tot overmaat van ramp is hij behoorlijk groot geworden. Voor E. moest het juist een kleine maat zijn.
Wat ik maakte: Pestobrood
10 november 2014:
Een klein broodje, gevuld met pesto en pijnboompitten
Na het maken van de pizza’s van gisteren had ik nog een bolletje brooddeeg over. Dat rolde ik uit tot een min of meer rechthoekige lap van een centimeter dik, ik bestreek die tot ongeveer 2 centimeter van de rand met pesto. In mijn koelkast stonden namelijk al enige maanden (!!!) twee potjes, beide halfvol groene pesto die door een of andere onbegrijpelijke speling van het lot níet beschimmeld was. Weer een puntje erbij op het scorebord van mijn actie “kook de kasten leeg”. Ik strooide een handvol pijnboompitjes over de pesto en rolde de deeglap op. Na nog een half uurtje rijzen bakte ik het broodje op 225 graden tot het bruin en gaar was. Dat was gisteren. Vandaag hadden collega D. en ik voor de lunch eigenlijk niets anders nodig dan dit broodje.
Wat ik vandaag maakte: Pizza
9 november 2014:
Pizza
Hoewel ik het graag lust eet ik zelden pizza. Het staat niet bekend als supergezond voedsel, maar net als met bijvoorbeeld nasi denk ik dat je met zelf maken het “te vet” en “te zout” een heel stuk kunt beperken Vandaag maakte ik een brooddeeg met 300 gram witte bloem, 200 gram semolina en 310 gram water, 10 gram suiker en 7 gram gedroogde gist. Tijdens de voorgeschreven rijstijd sneed ik twee uien en een kilo tomaten aan stukjes en bakte die met wat peper en oregano zachtjes in een koekenpan: de saus. Ik maakte van de helft van het deeg twee dunne pizzabodems. Ik probeerde zo’n beetje de dunne knapperige bodem van flammkuchen na te bootsen, niet zo’n dikke broodlaag als onder de “amerikaanse” pizza’s zit. De bodems werden belegd met de tomatensaus, het vlees uit twee saucijsjes, een stuk of wat olijven en bij elkaar ongeveer tachtig gram verschillende kaassoorten die nog van een kant-en-klaar gekocht kaasplankje over waren. Natuurlijk zit er in deze maaltijd geen vezel en geen vitamine, maar toch ook nogal weinig vet. En lekker dat het was!
Wat ik vandaag maakte: Een gordijn.
8 november 2014:
Een gordijn voor het raam van mijn studio atelier werkkamer
De kamer waarin ik dit allemaal schrijf, waar dus mijn computer maar ook mijn naaimachine staat en kasten vol met lapjes, kraaltjes, wol, ander garen, nog meer lapjes en nog meer wol is aan de voorkant van het huis. Voor het raam hangen zogenaamde inbetweens, die ervoor zorgen dat men niet van buiten af kan zien hoeveel steken ik opgezet heb, of dat ik moet opzoeken hoe een gepassepoileerd knoopsgat ook weer moet. Toch bleken de inbetweens heel erg doorzichtig als het donker is en hier in mijn kamer de (daglicht) lampen aan zijn, wat in de winter toch best vaak voorkomt. Een gordijn dus, genaaid van één van de lappen die ik bij Vlisco kocht. Eigenlijk was het te weinig stof om een prettig geplooid gordijn van te maken*, het gordijn moest 2,78 meter breed worden en ik had maar 83 centimeter stofbreedte voor de plooien. Ik besloot een gordijn met héél kleine plooien te maken, ik geloof dat ik erg tevreden ben met het resultaat. Het kan ook aan de stof liggen: Dit patroon doet me heel erg aan mijn moeder denken, we hadden vroeger thuis gordijnen die hier erg op leken.
*IJzeren regel in de gordijnenmakerij: Je hebt minstens twee maal de breedte van het raam nodig aan stof, om de juiste hoeveelheid en diepte aan plooien te kunnen maken, Twee en een half tot drie keer als het geen dikke stof is.
Wat ik vandaag maakte: Wasmiddel!
7 november 2014:
Vloeibaar wasmiddel. Ja echt.
Schoondochter Jorien heeft kwaliteiten die ik -als moeder maar ook als zelfmaakfundamentalist- heel erg waardeer. Zo dank ik aan haar het idee om zelf muesli te maken, ik heb geen muesli meer gekocht sinds ik het recept van haar kreeg. Ook nam ze voor mij uit Marseille een blok savon de Marseille mee, een soort van oer-zeep, en het recept om er zelf vloeibaar wasmiddel van te maken. Vanavond raspte ik 80 gram van het blok af, loste dat op in een liter kokend water en goot er daarna nóg vier liter kokend water bij. Morgen als het is afgekoeld is het ongeparfumeerd vloeibaar wasmiddel, geschikt voor alle soorten was. Het internet staat vol met argumenten als “milieuvriendelijk” en “beter voor je huid” maar op mij maakt het kostenplaatje vooral indruk. Voor zo’n stuk zeep hoef je niet naar Marseille, het is hier ook te koop. Het kost nog geen vier euro en je kunt er minstens 20 liter wasmiddel mee maken. Morgen is het wasdag, ik ben benieuwd!
Later toegevoegd: Het werkt prima! De was is schoon en ruikt fris. Niet naar een chemisch bloemenveldje, maar gewoon schoon-fris. Ik ben er blij mee!