25 november 2014:

de kippen met PBH behandeld

Onze kippen (genaamd Donkeroogje, Die Andere en de Kleine) leggen inmiddels alle drie bijna dagelijks een ei. Het zijn grote, donkerbruine eieren, twee kippen maken ze daarbij allercharmantst gespikkeld. Voor zover je kunt nagaan lijken ze wel tevreden en gelukkig in hun villa met buitenverblijf en volpension. Maar er is toch “trouble in paradise”: Eén van de drie heeft inmiddels nauwelijks meer veren op haar achterkant, een van de andere pikt er aan. Dat pikken ziet er overigens helemaal niet kwaadaardig uit. Meer als een vriendin die zegt “meid, wat heb je hier? Er zit een strootje op je veren, wacht, ik haal het even weg.” Donkeroogje eet ondertussen rustigjes door, het is kennelijk ook niet pijnlijk. Maar ondertussen heeft ze een akelig blote bips en de winter nadert. We kregen de tip de probleemzone te behandelen met PBH spray, dat ook voor varkens (staartbijten) en veulens (manenbijten én staartbijten) gebruikt wordt. (Er gaat een wereld voor me open)

PBH spray stinkt zo verschrikkelijk dat zelfs mijn kippen, met hun erwt-formaat hersentjes het niet meer in hun hoofd zullen halen er aan te pikken. Dat is tenminste de theorie, maar nadat ik het geroken heb denk ik dat dat klopt. Dus vanavond toen ze zich hadden teruggetrokken voor de nacht heb ik ze één voor een van hun stok gehaald. Groot misbaar en gefladder, maar als je een kip ondersteboven houdt sluit het erwtenbrein af en wordt ze rustig. Ze kregen alle drie een luchtje opgespoten. Het was natuurlijk maar voor één kip noodzakelijk, maar we wilden voorkomen dat de behandelde kip nog uitgesloten wordt óók, omdat ze stinkt. Als ze alle drie stinken kunnen ze daar tenminste samen over klagen. Daarna heb ik schone kleren aangetrokken en vijf keer mijn handen gewassen. De lucht is nog niet weg.