Ottolenghi

Restverwerking

Herstellende van een griep (nee, niks aan de hand, een gewoon buikgriepje) ruimde ik eens wat kasten in de keuken op. En de vriezer. Want als alles gaat zoals we hopen hebben we over enkele maanden weer nieuwe oogst te verwerken.

Ik vond wat soepgroenten, een restje shakshuka en drie kleine stukjes vis, verschillende soorten. Er was nog een maaltje tuinbonen en in de koelkast lagen vijf kleine preitjes, want het veldje waar ze stonden heeft Yep vorige week opgeruimd. Dus gisteren vierden we het feit dat ik weer gewoon eten kan met vissoep en croutons met tuinbonen-puree, naar recept van Ottolengi. Heerlijk was het! De volgende keer maak ik de croutons ook zelf, gisteren waren de kippen al aan het oude brood begonnen voor ik dat bedacht.

En omdat ik toch lekker bezig was -en alle ingrediënten in huis had- maakte ik ook koekjes snoepjes, ik gebruikte dit recept

Londen

Omdat we het werk van Olafur Eliasson erg bewonderen gingen we naar Londen om de tentoonstelling in Tate Modern te zien. De Eurostar tunneltrein maakt het prettig bereikbaar.

En tja, als je dan toch in Londen bent… We wandelden over de Tower Bridge, we gingen naar V&A waar ik geweldige Mary Quant oorbellen kocht. We lunchten bij Ottolenghi en keken rond op de Affordable Art Fair.

Maar de tentoonstelling was het hoogtepunt. Deze foto maakte Yep ongeveer halverwege een tunnel van een kleine 40 meter, waarin dichte, ietwat zoet smakende mist was gemaakt. Je kon maar heel weinig zien, maar de mist had elke paar stappen een andere, intense kleur. Het was prachtig. Ook was de kantine van Studio Olafur Eliasson in het museum gezet. De kok, het menu, de meubelen en het servies, je kon lunchen zoals de (100!) medewerkers dat ook doen. Dat was ook al erg leuk, en leerzaam. Het werk van Olafur Eliasson heeft vaak betrekking op zorgen over het klimaat, dus de lunch was zo duurzaam mogelijk. We kregen de menukaart mee, ik ga beslist proberen de worteldip na te maken. Erg inspirerend!

Soufflé

De laatste pompoen van 2016

Yotam Ottolenghi noemt dit gerecht “Halloween soufflé”. Omdat veel mensen het eng vinden om te maken en omdat pompoenen bij Halloween horen. Ik had nog twee spaghettipompoenen liggen die nu, begin februari, toch echt op moesten dus maakte ik het als hoofdgerecht. De soufflé bevat gepureerde geroosterde pompoen en fijn geraspte oude geitenkaas en verder is het een klassieke bereiding met bechamelsaus, eidooiers en opgeklopt eiwit. Ik maakte het niet in ramekins zoals het eigenlijk hoort maar ik gebruikte twee diepe borden. Het was niet eng en het zakte niet in. Mede dankzij de pittige kaas was de smaak erg lekker, maar de substantie vond ik een beetje saai. Inderdaad iets voor een voorgerecht.

Wat ik vandaag maakte: Knoflooktaart

28 november 2016

zoet-hartige taart

161128knoflooktaart

Ik maakte hem al eens eerder. En ik had me voorgenomen niets te herhalen op dit blog, om het uitdagend te houden. Dat lukt natuurlijk niet helemaal, maar ik maak voor sommige dingen bewust een uitzondering en één daarvan is Ottolengi’s knoflooktaart. Wonderbaarlijk hoe drie (drie!) hele bollen knoflook kunnen veranderen in zoiets lekkers. Als ik het elke week zou maken zou ik het elke week hier vermelden. Dat zal niet gebeuren, want met bladerdeeg, room en kaas is het een behoorlijk calorierijke maaltijd…. iets voor af en toe.

Wat ik vandaag maakte: Groene pannenkoekjes

13 april 2016:

Weer eens een Ottolenghi recept

160413pannenkoekjes

Het is alweer een week of wat geleden dat ik iets uit Plenty kookte, maar vandaag maakte ik dat goed met groene pannenkoekjes met limoenboter. De pannenkoekjes zijn groen door de gehakte spinazie en bosuitjes die er in zitten, de limoenboter is zó lekker dat je het bijna, plakje voor plakje, op zou eten zónder pannenkoekjes.

 

Wat ik maakte: Aardappeltatin

18 februari 2016

Aardappeltaart

 

Meteen maar nummer twee in het Ottolenghi-project: De Verrassende Tatin. Opvallende combinatie, aardappels en karamel, maar het werkt. Het was zó lekker dat Echtgenoot Yep en ik besloten dat ik vanaf nu niet meer de complete recepten kook (die meestal voor vier personen zijn) maar de hoeveelheden halveer. We aten dit -net als de worteltjes gisteren- namelijk helemaal op, het was te veel maar het was ook zó lekker… Deze tarte tatin was dan ook best machtig: Ik had het bladerdeeg zelf gemaakt met de voorgeschreven enorme hoeveelheid boter, er zit geitenkaas in en dus die karamel… behoorlijk wat calorieën op de vierkante centimeter. Het is een bewerkelijk recept, naast het maken van het bladerdeeg droogde ik ook zelf de tomaatjes in de oven. Ik vink het af, het krijgt een negen+ omdat het zo lekker was… maar ik denk niet dat ik het snel nog een keer maak.

Wat ik vandaag maakte: Pittige wortelsalade

17 februari 2016:

het Ottolenghi-project

160218wortelsalade

Niet gehinderd door enige realiteitszin Omdat ik best van een uitdaging houd (en ook van lekker eten) besloot ik dat ik alle recepten uit Yotam Ottolenghi’s Plenty wil koken. Minder episch dan Julie Powell die alle 524 recepten uit Julia Childs “mastering the art of French cooking” kookte, daarover blogde en een boek schreef dat zelfs verfilmd werd. Julie deed het hele boek in een jaar. Zo enthousiast ben ik nu ook weer niet… Een gerecht per week lijkt me een goed streefgetal.

Ik startte met de pittige Marokkaanse wortelsalade. Dat was een goed begin: Het was erg lekker. Niet zó veel werk en echt erg anders dan gewone gekookte worteltjes.