Gespannen keken we uit naar de dag dat volgens onze berekeningen de eieren waarop onze Fiep zat te broeden zouden uitkomen. Op Moederdag zou ze, hoe toepasselijk, een aantal piepende kuikentjes onder de warme vleugels hebben. Waarschijnlijk gele kuikens deze keer, want de broedeieren zijn gelegd door witte en splash Marans. Er was ook een ei van een Bresse kip bij.

De eerste lege eierschaal lag vrijdagavond al naast het nest. Helaas, het kuikentje dat er uit was gekomen de volgende ochtend óók: Het was misvormd en had geen kans op overleven. Fiep had het uit het nest gelegd. Maar er waren nóg zeven eieren.

Een paar uur later meldde zich de volgende, gelukkig helemaal in orde. Weer een paar uur later was er nog een sterfgeval te betreuren, gevolgd door het tweede gezonde kuiken. En daar bleef het bij, vier eieren waaronder het Bresse kwamen niet uit. Twee kuikens is niet veel, wel een béétje teleurstellend. Volgens de kippenhouder waar wij de eieren van kregen is het wel te verklaren door de koude nachten die er geweest zijn. Als een ei twee uur niet onder de kip ligt is het al te koud en wordt het geen kuiken. En ook: volgens de statistieken komt er bij natuurbroed uit ongeveer zestig procent van de eieren een gezond kuiken. Dit is voor ons kippenhouderijtje de derde keer, het eerste nest was zes kuikens uit acht eieren, de tweede keer negen uit negen. En nu dus twee uit acht. In totaal 25 eieren waaruit 17 kuikens kwamen. Dat is nog steeds 68 procent. En wat wel hoopvol is: iets meer dan de helft van de kuikens is volgens de statistiek kip, de rest haantjes. Ik hoop dat deze twee kuikens allebei meisjes zijn en de kans daarop is best aanwezig: van de eerste twee nesten, vijftien kuikens, bleken er maar liefst tien van het mannelijk geslacht. De meiden hebben wat in te halen.

Maar we gaan er eerst volop van genieten want het is weer zó leuk! Fiep is een geweldige moeder. En Kleindochter K. mag de kleintjes namen geven.

De negen kuikens zijn allemaal in verbazend tempo opgegroeid. Na een maand of twee stopte Fiep van de ene op de andere dag met moederen en werd er nogal geknokt af en toe. Vooral toen de vijf (!) hanen eehhh… hanig gedrag gingen vertonen.

Een collega van Yep heeft twee kippen en een haan geadopteerd. Op deze foto zie je ze samen in hun nieuwe woonomgeving. De haan (die met z’n hippe broekje achteraan staat) heeft de naam mr. Brown gekregen. Leuk, een Tarantino-verwijzing!

En deze heet Trompetta, vanwege haar opvallende stemgeluid. Ik ben zo blij dat ze zo’n goed nieuw huis hebben! De andere vier hanen bleven nog wat langer want een nieuw thuis vinden voor een haan is ondoenlijk. Tenslotte heb je één haan nodig (als je die al nodig hebt… wij hebben er al járen geen). Marktplaats staat vol met “gratis af te halen” hanen, bij kinderboerderijen worden ze ‘s nachts over het hek gezet… De enige uitzondering is voor een haan die helemaal voldoet aan de ras-standaard, zodat er mee gefokt kan worden. Maar dat was bij ons stel bepaald niet aan de orde. We hebben ze dan ook niet om prijzen op tentoonstellingen te winnen, met iets te donkere poten of net teveel vlekjes op de rug zijn ze me net zo lief. Maar, dus, de vier andere hanen uit onze tuin zijn in de vriezer beland. Niet leuk, maar tja. Ze hebben een goed kippenleven gehad en een snel, pijnloos einde. Eerlijk is eerlijk, het is prima vlees!

Nu wonen er vier kippen in de ren: Fiep en Keet, matrones van bijna twee en een half, en pubermeisjes Kiwi en Ko. Kiwi heet zo omdat ze bijna helemaal geen kammetje heeft, en als gevolg van het geklier van een van haar broers ook geen staart. Daardoor lijkt ze een beetje op de beroemde Nieuw Zeelandse loopvogel. De staart zal er nu wel snel aan groeien. En Ko vind ik een prima kippennaam. Ko Hen.

Onze kip Fiep is normaliter een redelijk schuw type. Ze eet niet uit de hand en loopt hard weg bij plotselinge bewegingen. Maar nu trekt ze zich niets van ons aan, ze is geheel in beslag genomen door een Belangrijke Taak. En door haar hormonen…

Ze is broeds. Op deze foto zie je nog het kistje dat als legnest in gebruik was, waarin ze plaats nam op een ei van haar zus Keet. Dat kistje zal vast nogal ongemakkelijk zitten, dus ik haalde het weg toen ze even opstond om te eten. In plaats daarvan kreeg ze een paar handenvol stro om een nestje van te maken. Daarna reden we naar een kippenhouder die wél een haan bij zijn Maranskippen heeft. Dezelfde die ons de eieren leverde waar Fiep zelf uit kwam (en Keet en hun vier broers ook).

En zo zit ze nu al een week op tien bevruchte eieren. De vader en enkele van de moeders ervan zijn zilverhals-Marans, dus waarschijnlijk krijgen we ook wat kleurvariatie als het allemaal lukken wil. Nog twee weken…