Uit Frankrijk namen we bolletjes van saffraankrokussen mee. De dame die ze ons verkocht drukte ons op het hart dat we ze meteen, tout suit in de grond moesten zetten, maar dat lukte niet helemaal… een week of drie geleden pas werden ze geplant. In een oude balkonbloembak, want we begrepen wel dat saffraankrokussen verwende prinsenkindjes zijn: Ze stellen hoge eisen aan de samenstelling van de grond en de onderlinge plantafstand. Maar vooral, boven alles, mogen hun voetjes NIET nat zijn… zo’n balkonbloembak kun je onderdak zetten als het regent. Alle bolletjes begonnen ondanks onze laksheid tout suit te groeien.

En eergisteren was de eerste bloemknop een feit.

Gisteren, ‘s morgens vroeg konden we de saffraandraadjes al zien.

Er waren er zelfs twee in volle bloei.

Echtgenoot Yep pakte een pincet en een borduurschaartje en oogstte de eerste draadjes. Die nu nog gedroogd moeten worden, voordat ik ze in een heerlijke paella ga verwerken. (Of misschien lijsten we ze wel in). Het is natuurlijk maar een heel klein dingetje, maar ik vind het zo leuk dat we, nu er in de volkstuin eigenlijk niets meer gebeurt, tóch nog iets moois hebben groeien.