5 juli 2014:

Een prettige hoeveelheid oogst van de volkstuin.

In Juli kom ik nooit met lege handen terug van de tuin. Vandaag oogstte ik het nageslacht van drie aardappeltjes met de mooie naam “rote emmalie“. Ik had deze in Maart eens gekocht als zogenaamde delicatesse-aardappel omdat het vruchtvlees en ook de schil prachtig roze zijn. De drie laatste die ik had heb ik in de grond gestopt. Op de foto zie je er maar een paar, het is ongeveer anderhalve kilo, alles bij elkaar. De hoeveelheid is nogal beïnvloed door een vraatzuchtige fazant, die roze aardappelen kennelijk ook erg aantrekkelijk vindt. Ook nam ik vier sjalotjes mee naar huis (hier in Zeeland zeggen ze: Ik deed vier sjalotjes uit) en ook twee bollen knoflook en een bos wortelen. Op de achtergrond ligt een krop sla van de variant “wonder der vier jaargetijden” maar van die naam klopt niks, hij groeit alleen in de zomer. Het is hem vergeven, het is erg lekkere sla. Uiterst rechts nog een klein puntje van de rode besjes die ik plukte, maar zelf niet lust.

Niet vandaag:

Een wandeling over de boulevard in Vlissingen

Zaterdagavond zagen we Michiel de Ruijter contemplatief over zee staren. We wandelden een stuk de boulevard op, terwijl -tot genoegen van Echtgenoot Yep- de loodsboten af en aan voeren en de zon prachtig onderging. Het is fijn wonen in Zeeland.

18 juni 2014:

Tomatensoep honderdduizendéén

Bij het rundvleespakket dat we in april kochten zaten ook een paar botten en schenkel. Daar kookte ik tomatensoep van. Volgens mij is tomatensoep de populairste soep, er staan honderdduizend recepten op Internet. Ik verzon dus maar gewoon mijn eigen. Met verse tomaten en balletjes gemaakt van het vlees uit twee rundersaucijsjes.

5 juni 2014:

Een uitstapje naar Rotterdam.

Het Rotterdams Philharmonish Orkest speelde vanavond samen met Erik Vloeimans,  “jazztrompettist bij gebrek aan een beter woord.” zoals hij geïntroduceerd werd. We hebben volop genoten van tango, rock, wals, klassiek, filmmuziek en inderdaad,  jazz. In zijn kleurrijke outfit en op gouden schoenen leek Vloeimans tussen de orkestmusici op een paradijsvogel tussen een zwerm merels.