Wat ik vandaag maakte 1/5
1 mei 2014:
Een lange werkdag.
Niets te tonen vandaag, dankzij een actie is het druk op mijn werk. Heerlijk!
Alles kan zelf gemaakt worden
1 mei 2014:
Een lange werkdag.
Niets te tonen vandaag, dankzij een actie is het druk op mijn werk. Heerlijk!
26 april 2014:
Plannen Dromen
Tussen de koningsdag-feestelijkheden door liepen we even binnen bij het Historisch Museum van de Bevelanden. Daar was namelijk een tentoonstelling van kant, en niet de minste stukken: een zakdoekje van prinses Juliana! Boven in de vitrines waren antieke kanten te zien. Prachtig! En inspirerend. Thuis heb ik de plank met kantklos-boeken overhoop gehaald en doorgebladerd.
Ik zou het best graag weer oppakken.
Niet iets wat ik vandaag maakte, maar een samenwerkingsverband waarvan zevenentwintig jaar geleden het resultaat geopenbaard werd. (En waar ik nog steeds erg blij mee ben)
Hartelijk gefeliciteerd, Mark!
1 april 2014:
een foto
Na drie en een halve week is de mangopit ontkiemd. Het is een merkwaardig frummeltje!
27 maart 2014
Niks. Nouja, een foto.
Je hebt van die dagen. Ik werkte een dag, kookte een Oudhollandsch degelijke maaltijd, dronk koffie met Yep en daarna nog meer koffie bij de buurvrouw, draaide een was, las een krant, breide nog een stukje, plaatste een verhaaltje over de film die ik gisteren zag, ruimde de keuken op, maakte 450 gram muesli en keek naar lambing live op de BBC. Veel gedaan, niets om te laten zien vandaag. Hoewel ik wel een leuke foto heb. Ik rijd al een jaar met nogal wildgebloemde tassen aan mijn fiets rond, vandaag zag ik (voor het eerst) een fiets die ze ook had.
22 maart 2014:
Een reisje
Eergisteren vertrokken vriendin yvonne en ik met de trein naar Berlijn voor een lang weekeinde. We hebben het bijzonder naar ons zin! Maandag maak ik weer wat.
15 maart 2014:
Een uitstapje naar Rotterdam.
Ik loop een dag achter de feiten aan, (en 14 maart is helemaal aan dit blog ontsnapt) maar we waren niet vóór 16 maart terug van ons bezoek aan de Doelen, waar we keken naar Het Rotterdams Philharmonisch Orkest . Het celloconcert vóór de pauze was wonderschoon, hoewel de soliste mij aanvankelijk wat op de lachspieren werkte met haar nogal expressieve meedeinen. Na de pauze een stuk van Prokovjev dat me minder aansprak met veel dissonanten en érg veel pauken, bekkens en tsjingboem.
10 maart 2014:
Mijzelf moe.
Vorig jaar heb ik een maand of wat fysiotherapie gehad, om een pijnlijk verslijtende knie met wat sterker spierweefsel te omringen en zo hopelijk een operatie te vermijden. Het werkte prima: Geen pijn meer. Begin oktober zei ik de fysiotherapeut blij en opgelucht gedag. Dat was natuurlijk niet slim van me, vandaag heb ik me -met hangende pootjes en een pijnlijke knie- weer gemeld in het zaaltje. Behalve rondom de knie was er nog wel meer spierweefsel dat enigszins ingedut was, het lijkt zowaar wel sport, zo’n uurtje fysio.
Deze dame is, vlak voor het nemen van deze foto, door een schapenscheerder van haar dikke winterjas ontdaan.
Ik kreeg van A. de vacht kado, ik nam hem zo van het schaap (het was nog warm) in een grote ietwat riekende zak mee.
Twee jaar stond het in de schuur. Een kilo of drie wol, met een kilo of twee stro, gras, schapenkeutels en allerlei andere ballast er tussen.
Ik experimenteerde met een paar plukjes: Ik ontdekte dat de wol een mooie glans heeft als het gewassen is, dat er prima mee te spinnen is. Ook vond ik harde stugge roodachtige haren tussen de wol, gelukkig wel véél minder en korter dan de wol, hopelijk makkelijk te verwijderen. En ik stopte een gesponnen strengetje in de wasmachine. Geen goed idee: Er kwam een knoerthard balletje uit. Prima viltwol, was de conclusie.
Ik zocht eens wat rond met wat voor schaap ik hier te maken had. De eigenares wist het ook niet, maar na wat googelen denk ik dat het een Coburger Fuchs is.
Binnenkort kan ik een tijdje een kaardemolen lenen dus werd het tijd om de wol eens echt aan te pakken. Pluk voor pluk heb ik de wol uitgezocht: de ergste ongerechtigheden eruit gehaald. Daarna voorzichtig in een emmer met loeiheet sop van water met afwasmiddel laten zakken (niet roeren, dan vilt het) en dat een dag laten staan, daarna in een vergiet uitspoelen (alweer zonder roeren) en buiten op een rooster laten drogen. Nu staat er een enorme, veel minder riekende zak met min of meer schone wol op zolder.
Hierna kan het gekaard, gesponnen, nogmaals gewassen, eventueel geverfd, en daarna gebreid worden. Het zou zomaar kunnen dat het nog weer twee jaar duurt voordat dit weer een jasje is.
Het is ongewoon mooi weer… toch is het alweer 1 oktober.
Ondanks het motto van deze website hier iets dat ik niet zelf kan maken:
en dat me elke keer weer sprakeloos van bewondering maakt.