Alles kan zelf gemaakt worden
31 maart 2016:
een restje tricot verwerkt.
Op de stoffenbeurs kreeg ik voor twee euro een restje tricot in mijn lievelingskleur mee. Het was net iets te kort voor een Tshirt, dus combineerde ik het met een ander restje tricot waar ik de schouderbandjes van maakte. Zo had ik nét voldoende aan scheef geknipt stuk van 55 centimeter. Ik vind het best geslaagd! Ik heb van het petrol nog een heel klein lapje over. Wat zal ik daar eens mee doen…
30 maart 2016
Linzensalade
Al sinds 2003 bezit ik een pressure cooker, in goed nederlands een snelkookpan. Vorig jaar kwam ik hem tegen bij een opruim-sessie, probeerde hem weg te geven maar na enig omzwerven kwam hij toch weer bij mij terecht. Toen ik op Internet las dat hij erg geschikt is voor het koken van bijvoorbeeld bonen besloot ik het toch eens te proberen. Ik heb slechte ervaringen met het koken van bonen. Ik begon met kikkererwten die ik, zoals het hoort, een nachtje te weken had gezet. Twintig minuten deed de pan er over en toen waren ze helemaal gaar. Tjonge! Ik begreep ineens waar dat SNEL in de naam van deze pan vandaan kwam. Daarna deed ik er linzen in voor een maaltijdsalade. Keurig volgens recept: linzen en water in een verhouding van 1:3 en wat olie erbij, en 8 minuten koken. Toen ik de pan daarna open deed waren mijn linzen verpulverd. Linzenpuree, tot een massieve koek gekookt. Zelfs niet meer geschikt voor soep. Gelukkig is het geen duur ingrediënt… ik pakte een gewone pan en begon opnieuw. Toch ga ik de snelkookpan vaker gebruiken. Als je het goed doet kan dat best een hoop tijd en gas schelen.
28 maart 2016:
Eindelijk die wikkeljurk.
Al een hele tijd wilde ik graag een wikkeljurk. Vanwege de glamour van Diane von Furstenberg die hem uitvond. Vanwege dat het niet zo vreselijk nauw luistert met de maat, je kunt er makkelijk een kilootje meer of minder mee aankleden. En omdat op de naaiblogs regelmatig wordt verzucht dat de wikkeljurk een “secret pyama” is: een kledingstuk dat zo lekker zit als je pyama, maar er ondertussen best gekleed en verzorgd uitziet. Jenny van Cashmerette maakte dit patroon, haar voornaamste doel is leuke zelfmaak-kleding voor de plus-size vrouw ontwerpen. Daarin is ze met deze Appleton wrap dress bijzonder goed geslaagd. Ik val met mijn confectiemaat 44 net wel/net niet in de categorie plus size, ik vond het best verfrissend om eens de één na kleinste maat van een patroon te maken. Groot voordeel van dit ontwerp: het komt, behalve in de gewone (grotere) kledingmaten, ook nog in verschillende cupmaten. Dat heeft tot gevolg dat de overslag prima op zijn plaats blijft. Want als je niet zo rondborstig bent zal de halsopening van een wikkeljurk openvallen zodra je niet rechtop blijft staan, als je grotere borsten hebt loop je onbedoeld met een peilloos decolleté. Dat is met deze maatverdeling prima opgelost: Decolletage onder controle. De stof is een tricot met een behoorlijke hoeveelheid rek (lycra, of elasthan, of hoe het ook mag heten) die gekocht is bij Schröder modestoffen in Rotterdam. Ik naaide de jurk grotendeels op de lockmachine en ik droeg hem vandaag naar mijn werk. Met een hemdje eronder, omdat ik nog niet helemaal overtuigd was van die decolletage… maar dat was niet echt nodig. Ik wil er meteen nog eentje maken. Of twee. 
28 maart 2016:
Een klimrek voor de erwtjes
In ons jaarlijkse programma van volkstuinieren wordt elk jaar dit bouwseltje opgericht en enkele maanden later, als er een boel erwtjes in de vriezer zitten, weer afgebroken. Het was nog niet zo lente-achtig met harde wind en wat buien, er groeit nog niet veel. Dat ligt ook aan de duiven of fazanten die met smaak alles oppeuzelen dat boven de grond komt… De spinazie en tuinbonen zijn helemaal verdwenen. Als het uien of knoflookjes blijken te zijn volstaan ze met lostrekken, want dat lusten ze niet. Mormels. Alleen de rucola die veilig onder glas staat is goed aan het groeien. We houden de moed er maar in, we hangen CDtjes op om ze af te schrikken en leggen kippengaas over de vers ingezaaide bedjes. En we fantaseren lekkere schotels met fazantenbout of houtduivenfilets.
23 maart 2016:
Een dagje passagieren
Ik ken Marbel al 17 jaar. We woonden destijds beiden in Haarlem, maar ik ontmoette haar toen we beiden stopten met roken en steun zochten en vonden in een lotegenotengroep op Usenet. Nu wonen we een heel stuk verder uit elkaar, dus moet er af en toe een bijpraat-sessie gepland, halverwege het land. Met een prettige lunch bij Restaurant de Sjees, en een stadswandeling bijvoorbeeld. Dat was gezellig! (en de samen-op-een-selfie die we speciaal voor dit blog maakten was vre-se-lijk!)
20 maart 2016:
jonge erwtenplantjes
Het idee is van mevrouw Moestuinkriebels, eerlijk is eerlijk. Maar wat een goed idee! (en wat raar dat ik het niet zelf bedacht) Bij de betere restaurants zagen we namelijk al vaker een paar erwtenscheuten op het bord als garnituur en frisse smaakmaker. Ik kocht een pond gedroogde erwten in de biowinkel, zette er een handjevol een nacht onder water en deed ze daarna op een laagje doorweekt keukenpapier in een oude bierpul. Een dikke week geleden was dat, ik zette ze op de vensterbank, gaf ze elke dag een scheutje water en sprak ze bemoedigend toe. Vandaag aten we ze met geroosterde worteltjes met wat honing en karwijzaad. Heerlijk, ze smaken erg “groen” naar verse erwtjes. Best welkom, een beetje lentegevoel op deze nare, koude eerste dag van de lente.
20 maart 2016
Alle naaimachinespulletjes opgeruimd
In het opbergvakje van mijn Bernina was het altijd een rommeltje. Spoeltjes, voetjes, reservenaalden… Voor mijn verjaardag kreeg ik van achternicht2 Jet een echte oude letterbak, Echtgenoot Yep monteerde die aan de muur en nu heb ik ruimte voor nog véél meer toebehoren. Ik wil nog graag een walking foot (hoe zou dat in het Nederlands heten?… oh een boventransportvoet. Lang zo spannend niet!) en een plattenaadvoet voor 4 mm. Maar vooral is het erg lekker om het opgeruimd en overzichtelijk te hebben.
19 maart 2015:
een croquis
Mooi woord, Croquis. Ik kocht een fashionary schetsboek vorig jaar in het textielmuseum in Tilburg. Het eerste gedeelte is een soort van mode-almanak waarin van alles is op te zoeken, van de betekenis van de symbolen op de wasvoorschriften in je kleding tot de data van de grote modeshows voor volgend jaar. Daarna zijn er bladzijden om zelf op te tekenen, per bladzijde drie tekeningen (Croquis dus) van dames, bestaande uit heel lichte puntjes. Verbind de puntjes, teken er je eigen kledingidee op… voila. Aankleedpoppetjes voor gevorderden. Een klein probleem heb ik er wel mee, de croquis zijn “negen hoofden” lang. Dat wordt in de modewereld als standaard gehanteerd en als gevolg daarvan vinden we dat allemaal best normaal. Maar zo lang en slank zijn maar weinig mensen echt (en die worden dan ook allemaal fotomodel)(of Echtgenoot Yep). Gelukkig zijn er ook plus-size croquisboekjes te koop. Maargoed. Ik kocht er eergisteren een doos kleurpotloden bij en tekende een croquis van mijn plan voor een Appleton wikkeljurk. Eindelijk de wikkeljurk! De stof had ik al. Of eigenlijk dacht ik dat ik de stof had, het bleek net te weinig. Echtgenoot Yep moest voor werk naar Rotterdam en was bereid om te rijden naar het centrum en er nog een stukje bij te kopen. Drie hoeraatjes voor Echtgenoot Yep!
17 maart 2016:
Het is weer Boekenweek
Sinds enige tijd probeer ik boeken waarvan ik denk dat ik ze niet nog eens wil lezen kwijt te spelen. Er staan er een heel stel te koop op bol.com, op die manier zijn al zes boeken naar een nieuwe eigenaar gegaan. Ook leg ik er regelmatig eentje te vondeling in de trein. Maar wat ik niet kwijt wil is mijn rijtje Boekenweekgeschenken, daar komt zelfs elk jaar een boek bij. Ik wil die collectie zo compleet mogelijk houden maar ik mis nog een paar vroege jaren, die soms, via antiquariaten, voor astronomische bedragen worden verhandeld en dus waarschijnlijk niet in mijn kast terecht zullen komen. Dit jaar kocht ik, om het Boekenweekgeschenk te krijgen, As in tas, van Jelle Brandt Corstius dat ik direct begon te lezen. Na hoofdstuk twee bedacht ik dat ik erg veel requiem romans heb, dit is er ook een. Hm… Hoewel klaarblijkelijk veel auteurs het overlijden van een ouder of kind verwerken in hun mooiste werk, op die manier een monumentje oprichten. Ik ken (nog) niets anders van Jelle Brandt Corstius, maar As in tas is prachtig.
16 maart 2016:
Een overhemd voor Echtgenoot Yep
De kraag die eind januari zo tragisch mislukte is opnieuw gemaakt en geplaatst, deze keer is het wél symmetrisch. Er zijn knoopjes gekocht en knoopsgaten gemaakt, vandaag kon Echtgenoot Yep zijn nieuwe overhemd dan toch aantrekken. Ik ben over dit exemplaar erg tevreden, de pasvorm is prima, de stiksels zijn allemaal prachtig evenwijdig, de knoopsgaten zijn zo goed als mijn trouwe Bernina ze kan maken. Fijn!
