Alles kan zelf gemaakt worden
31 mei 2015:
Aspergetaart!
Elke dag levert onze tuin drie of vier asperges. Dat is lekker, maar ook best véél! Als je ze alleen maar traditioneel met botersaus en ham en ei eet wordt dat wel saai, dus maakte ik dit recept, uit het periodiek van een landelijke grootgrutter. Ik zou willen zeggen: Maak het ook. Het was heerlijk.
30 mei 2015:
Een doorknoopjurk
Ik kocht het lapje eigenlijk om een wikkeljurk te maken, maar het is er echt niet geschikt voor: Het is niet rekbaar en ook niet erg soepel. Maar het is ideaal voor de jurk die het uiteindelijk werd. Het patroon is McCalls M6696 met maar één aanpassing: een zogenaamde FBA voor wat meer ruimte in de bovenwijdte. En ik maakte hem wat korter. Ik was een beetje bang voor een “ma Flodder” jasschort effect, maar dat valt geloof ik best mee. Een felgekleurd sieraad erbij en ik ben helemaal het vrouwtje.
28 mei 2015:
Een supersnel succesnummer
Op donderdag is er meestal erg weinig tijd om te eten. Dus een dag voor een snel recept. Ik gebruik meestal pittig gekruide “Catalaanse” saucijzen voor deze spaghetti met ballen. Een pan water op het vuur voor de spaghetti, dan snijd ik de saucijsjes elk in vijf of zes stukken. Dan kookt het water wel zo’n beetje, daar kan de spaghetti in. De stukjes worst worden in een koekenpan met een beetje olie op hoog vuur gebakken tot ze bruin zijn, dan worden het ook vanzelf ongeveer balletjes. Dan een paar tenen knoflook in stukjes erbij, een hand ontpitte olijven en een pot kant en klare tomatensaus. Dit op een laag vuurtje door laten pruttelen tot de spaghetti klaar is, totale bereidingstijd 12 minuten. Schaaltje geraspte kaas erbij op tafel, desgewenst iets van sla. En de rest van de avond Rijk de Gooyer herdenken.
26 mei 2015:
Hazelnoten gekraakt
De hazelaar in de tuin levert elk jaar een behoorlijke emmer vol noten. Gisteren sloeg ik er een heel aantal stuk, de nootjes die er uit komen zijn wat smaller dan die uit de winkel. Maar ze smaken prima, dus gaan ze in de muesli.
25 mei 2015:
Een klassieker
Weinig moeite, smakelijk resultaat: Rabarbertaart.
Ik sneed een stuk of zes, zeven schoongewassen en afgedroogde stelen rabarber in stukjes van anderhalve centimeter ongeveer, bestrooide dat met een volle eetlepel custardpoeder en een theelepel kaneel en schudde het wat doorelkaar. Daarna maakte ik beslag voor een zogenaamd evenveeltje. Dat is eigenlijk gewoon cake en het recept is makkelijk te onthouden: Van alle ingrediënten gebruik je evenveel. 160 gram -zachte- boter met de mixer mengen met 160 gram suiker, daarna één voor één drie eieren er door (is samen ook ongeveer 160 gram) en 160 gram gezeefde bloem. Ik deed er nog wat vanillesuiker bij, en een kneepje citroensap. Dit beslag ging in een ingevette bakvorm, ik gebruikte een braadslede ter grootte van een a4tje. De de rabarberstukjes werden er over heen verdeeld en het geheel een klein uurtje gebakken in een oven van 170 graden. Na afkoelen bestrooide ik het met een beetje poedersuiker, maar dat was eigenlijk niet nodig. De zoete cake en de zure rabarber is een match made in heaven!
23 en 24 mei 2015:
Een sentimental journey naar Haarlem.
Ik ben sinds ik er vandaan verhuisde alleen maar kort even in Haarlem geweest. Op bezoek bij Zoon of bij Marbel. Maar door het stadscentrum lopen, dat had ik al een jaar of acht niet gedaan. Gisteren reden we er heen, we liepen -dus- over de markt en door het centrum, kwamen Zoon en Schoondochter al tegen, anderhalf uur vóór we met ze hadden afgesproken. We aten heerlijk Italiaans, toen we het restaurant weer uit stapten klingelden net de Damiaatjes. Dan voel je je als Haarlemmer wel weer welkom! We dronken een biertje in de Jopenkerk, daarna namen we weer afscheid van de familie en gingen naar ons overnacht-adres waar we bijzonder fijn onderdak waren. Het was fijn om weer eventjes terug te zijn!
22 mei 2015:
De vriendschapscake “Herman”
Van schoonzus E. kreeg ik Herman weer eens. Herman is een vriendschapscake: Je krijgt een deegje, je roert het elke dag een keer of twee door, je voegt er in een periode van een kleine twee weken een paar keer (volgens het bijgeleverde voorschrift) wat ingrediënten aan toe. Daarna deel je hem in vieren, je geeft er twee weg (vandaar “vriendschaps” cake) en begint met één deel zelf weer opnieuw. Het overgebleven gedeelte is de basis voor een beslag voor een kruidkoek-achtige cake. Eigenlijk is het een zoete variant van een zuurdesemstarter. Ik ken Herman al vanaf mijn middelbare schooltijd, ik kan natuurlijk niet weten of mijn huidige Herman een nazaat is van de toenmalige. Hij is in ieder geval al enkele malen mijn huishouden gepasseerd, ik geloof dat ik zelfs van mijn vorige Herman nog een exemplaar in de vriezer heb. Ik besloot mijn vriendenkring met deze recente Herman niet nogmaals te belasten, iedereen die zoiets leuk vindt heb ik al minstens één keer eerder de zorg voor Herman opgedrongen toevertrouwd. Dus bakte ik mijn hele Herman in één keer op, het werden twee dubbelgrote cakes waarvan ik een groot deel invries voor later genieten. Ik had nog een schaal vol walnoten die ik vorige herfst uit een ruil kreeg: T. heeft walnotenbomen, ik heb een hazelaar, dus ruilden we een zak noten in het belang van de variatie in ons menu. Die walnoten verdwenen ook in de cake, samen met een zakje gedroogde cranberries. Het kan bijna geen toeval zijn dat ik vanavond naar de bioscoop ga om een film over Sergio Herman te zien. Het is klaarblijkelijk Herman-dag vandaag, ik zal bij het eten de juiste CD opzetten.
21 mei 2015:
Een ring gepoetst
Echtgenoot Yep houdt van veilingen. Hij gaat regelmatig, schaft zo af en toe eens wat aan. En regelmatig wordt er even rondgeneusd op Catawiki. Leuk! Ook uit een veiling kreeg ik deze ring met opaal van hem. Wat een mooie steen is dat, allemaal kleuren schitteren je tegemoet uit een onpeilbare blauwe diepte. Hij is alleen wel gedragen… (en terecht!) er zitten nogal wat krasjes op. Op een forum van edelstenen-liefhebbers vond ik de tip om het te poetsen met zilverpoets. Met een zacht lappenschijfje op een dremel-handstuk en een flesje zilverpoets (en ingehouden adem) ging ik aan de gang. Maar na een minuut of wat glom de ring weliswaar prachtig, maar de krasjes waren toch echt te diep om weg te poetsen. Ik zal er een polijst- en poetsprof bij halen.
20 mei 2015:
Denkwerk.
Vorige week deed ik weer een sapkuur. Ik dronk vijf dagen lang alleen maar de -overigens smakelijke- sapjes van de sapmeesters. Het was niet makkelijker dan de eerste keer dat ik dat deed, integendeel. Ik had de hele vijf dagen best honger. Genoeg honger om de hele tijd aan eten te denken. Genoeg honger dat ik er steeds op moest letten niet te snauwen en te somberen. Er kwam weinig uit mijn handen, ik kon me maar moeilijk concentreren en ik sliep zoveel mogelijk: Dan had ik tenminste geen honger. Ik koos daar zelf voor, in de geruststellende wetenschap dat ná die vijf dagen er weer drie gezonde maaltijden per dag voor me zouden zijn. Als ik besloten zou hebben dat ik na drie dagen stopte met vasten had dat ook gekund. Er zijn kasten vol eten in huis en goedgevulde winkels aan alle kanten. Voor heel wat mensen in de wereld is die zekerheid er niet, mensen die elke dag maar zo’n beetje eten hebben als ik vorige week, met geen enkele zekerheid dat dat op korte termijn anders wordt. Best ontregelend. Je ziet de beelden van een verweg land met problemen op de televisie en denkt goh ja, dat is erg. Maar hoe allesbepalend honger hebben is (en daarmee bedoel ik écht honger, niet mijn luxe zelfgekozen onthouding) is niet voor te stellen.
19 mei 2015:
Aspergesoep
Zoals ik al zei, gisteren… we hebben er veel.