Alles kan zelf gemaakt worden
31 juli 2014:
een truitje naar het patroon “Wee Liesl”
Ysolda Teague is een van de beste ontwerpsters in de breiwereld. Naar mijn bescheiden mening, en gelukkig zijn veel breisters het met me eens. Ik maakte van een restje shetland garen dit kleine vestje, het is een baby-uitvoering van haar ontwerp “Liesl”
30 juli 2014:
Een stuk van de volkstuin opgeruimd.
Als het in deze tijd van het jaar regelmatig regent groeit het onkruid harder dan alle andere planten in onze volkstuin. Als we er twee weken niet naar omkijken kunnen we de hele tuin niet meer vinden. Dus vanavond, na het oprapen van de eerste gevallen mirabelle-pruimpjes en het plukken van veertien bramen heb ik een half uur fanatiek allerlei ongewenst gewas uitgetrokken.
Enkele vierkante meters grond werden weer zichtbaar. Eigenlijk lijkt de tuin wel wat op een spelletje Tetris. Ik ruim het op, er komt weer nieuw. En in tegenstelling tot de tetris-variant op de computer heb ik nog nooit de melding “Game over” gehad.
28 juli 2014:
Gebakken vis zoals het niet moet.
(voor wie het echt wil zien staat een foto van het resultaat hier)
Vriendin H. bezorgde me een pot met panko. Een Japans soort van paneermeel, grof van textuur. Het lijkt het meest op broodkruim, na bereiding vormt het een verrukkelijk krokant korstje. De dag na een diner bij Katseveer vind ik het moeilijk te bedenken wat ik koken moet, na de prachtig opgemaakte borden en de geweldige smaken die chef Rutger ons voortovert word ik als gemiddelde thuiskok op zijn minst onzeker. Vaak eten we dus pannenkoeken, of een omelet op zulke dagen. Gisteren besloot ik tot Fish and Chips. Ik paneerde de vis met bloem-geklopt ei-Panko en bakte de zaak, maar het werd niks. De paneerlaag viel van de vis af, het hele gerecht werd een rommeltje en vreselijk vet. Jammer.
27 juli 2014:
een feestelijke dag.
Vandaag vierden Echtgenoot Yep en ik dat we zeven jaar getrouwd zijn. En morgen dat we dertien jaar samen zijn. We begonnen gisteravond al met de feestelijkheden, we aten volgens zelfgemaakte traditie een feestelijk zesgangendiner bij Restaurant Katseveer. Dat was buitengewoon bijzonder, ik heb geen superlatieven genoeg voor wat ons daar elk jaar weer overkomt. Op de foto het toetje, je kunt zien hoe lekker het was (Frambozen! Macaron! Gebakje met basilicum en vanille! Ziet het er niet prachtig uit?
Vandaag gingen we eventjes naar de tuin, maar verder hielden we een -bijna-vakantie-dag, we zijn naar het strand gegaan op Neeltje Jans en hebben in zee gezwommen.
26 juli 2014:
Een overzichtelijke administratie
Na meer dan vier jaar penningmeesterschap, het laatste jaar gecombineerd met het secretariaat van de volkstuinvereniging werd het wel eens tijd. De administratie bestond uit drie ordners en twee dozen vol met losse vellen, lang niet allemaal op logische wijze geordend. Ik kocht een doos vol oude hangmappen op Marktplaats, kreeg van de voorzitter een bijpassende kast uit de boedel van een gereorganiseerd bedrijf en voegde dit alles samen tot een overzichtelijk geheel. Dat lucht op! Ik heb altijd geroepen dat ik een administratief rampgeval ben, dat het alleen maar geluk is dat ik niet failliet ben gegaan uit pure slordigheid in de tijd vóór Echtgenoot Yep de situatie kwam redden. Maar misschien had ik daarin geen gelijk, of misschien heb ik er gewoon veel bij geleerd, de laatste jaren. In ieder geval: Orde in de administratie is recht evenredig aan een gelukkige Lies.
22 juli 2014:
Een Biscornu.
21 juli 2014:
Pruimenjam.
H. en L. vroegen of we ook wat pruimen wilden van de boom in hun pas verworven tuin. Best wel! antwoordden wij, waarop Yep na een bezoekje thuiskwam met een tas vol. Minstens vijf kilo. Heerlijk waren ze! We aten pruimen bij het ontbijt, bij de lunch en als toetje. En ook als tussendoortje. We deelden de rijkdom met buren en collega’s, maar het ging niet op. Eten weggooien is niet de bedoeling, maar conserveren kost tijd én energie… en daar had ik wat weinig van. Dus heeft Yep een avond doorgebracht met pruimen ontpitten, potten steriliseren en jam koken. Het is een prettig frisse jam geworden, met een prachtige kleur.
20 juli 2014:
Er zijn weer mosselen!
Echt zomer en een beetje vakantiegevoel: Een pannetje mosselen, een paar stukjes stokbrood, een paar sausjes en een glas sancerre.
17 juli 2014:
Een maaltijdsalade met tuinbonen en geitenkaas 
Onze volkstuin en peulvruchten, het wil dit jaar niet combineren. Erwtjes en sperziebonen kwamen simpelweg niet boven de grond, de paar tuinbonen die níet bezweken onder de zwarte bonenluis wil ik eigenlijk niet meer opeten… Ze zien er niet zo lekker uit. Ik heb nog hoop dat de Fryske Waldbeantsjes voor wat oogst gaan zorgen. (Ik weet het, ze zijn enigszins verdwaald hier in Zeeland, maar de plantjes houden zich goed. Af en toe zeg ik iets in het Fries tegen ze, bijvoorbeeld: “Earrebarre!” en dat lijkt ze echt te helpen) De “oorlogstuin” bracht gelukkig wél een paar handen vol tuinbonen voort die feestelijk geconsumeerd zijn. In een salade met sla, tomaten en gedroogde tomaten, wat geitenkaas en gebakken spekjes. Een dressing van honing en mosterd en een handje gehakte dille, erbij wat krielaardappeltjes uit de oven. Zo lekker, je kunt alleen maar hopen dat we volgend jaar meer tuinbonen hebben!
