Articles from January 2019

Wangetjes

Tijdens een gecombineerde winkeltrip naar Antwerpen liepen we langs Mille Vaches. Ik zou dit geen slagerij willen noemen, het woord vleesjuwelier is meer op zijn plaats. Men verkoopt topkwaliteit vlees van eigen vee -runderen én varkens- dat rondloopt op het gelijknamige terrein in Frankrijk.

Wij hebben natuurlijk onze eigen lokale leverancier. Ook eten we lang niet elke dag vlees en met ons tweepersoonshuishouden hebben we geen grote hoeveelheden nodig. Toch gingen we even binnen kijken, want in zo’n buitenlandse winkel krijg je vaak goede ideeën. Nu ook weer: Deze slager verkocht naast het dry-aged rundvlees uit de etalage heel veel andere artikelen waaronder ook varkenswangen. Dat is iets dat je bij de Nederlandse slagers niet in de vitrine ziet liggen, hoewel het heerlijk vlees is. Het is alleen geen snel-klaar lapje, in Nederland is het materiaal voor worst en gehakt.

Ik kocht er anderhalve kilo van (voor 12 (!!) euro) en braadde ze bruin met een gesnipperde appel en een uitje. Daarna maakte ik een jus van appelcider en bouillon en wat kruiden en liet het geheel een uurtje of twee sudderen in de oven op 100 graden. Voor minstens vijf personen een topmaaltijd.

Ligt het aan mij of wordt de keuze in de “gewone” winkels steeds kleiner?

Winterwerk

Het is koud maar stralend weer. Dus gingen we eens kijken hoe de tuin erbij staat. Hetzelfde als vorige keer, maar met witte versierselen hier en daar.

We maakten wat wilgentakken klein. Een klein nadeel van knotwilgen is dat je na het knotten stapels takken moet opruimen. We gebruiken daarvoor een snoeischaar en een handzaag, zodoende kregen we het wel warm. De dunne twijgen worden op de houtwal gestapeld. De houtwal bestaat uit twee parallelle rijen paaltjes, waartussen takken gestapeld worden. Het vormt zo een natuurlijke reling langs de sloot en biedt een heleboel beestjes een woonplek. In de loop van het jaar zakt hij langzaam maar zeker in, omdat de onderste laag verteert, in de winter leggen we er weer nieuw materiaal bovenop. De dikke delen van de wilgentakken zagen we klein en leggen we te drogen, over een paar jaar stoken we het thuis in de houtkachel op.

Het uitzicht is ook in de winter mooi. Maar je krijgt er wel koude voeten van… hup vlug weer naar huis.

Floortje

In januari 2015 kwam Floor bij ons wonen. Ze bleek een buitengewoon productieve legkip, bijna drie jaar legde ze consequent elke dag een ei. Het moeten er totaal toch gauw 1000 zijn geweest. Ongelooflijk, niet? Ze was de onderste in de pikorde maar kipje-de-voorste als er wat te halen viel en meestal de anderen te vlug af. We noemden haar ook weleens Wethouder Hekking.

Nadat ze stopte met eieren leggen heeft ze nog een jaar van haar pensioen genoten. Gisteren werd ze ziek en kwam het nachthok niet meer uit, vanmiddag is ze overleden.

De Oogst

Als je voor een lichtfestival naar een stad gaat moet je ook iets bedenken om te doen als het niet donker is. In Amsterdam is dat geen enkel probleem… we gingen onder andere naar het Van Gogh museum. Waar ik me vergaapte aan prachtige schilderijen. Het is vreemd, ik ken natuurlijk veel van Van Goghs werken. In tegenstelling tot reproducties is “in het echt” mooier.

In de museumwinkel kochten we een 1000-stukjes puzzel met zijn schilderij “de oogst”

Zo’n puzzel in halfvoltooide staat op de eettafel doet iets raars met me. En met Echtgenoot Yep trouwens ook. In het langslopen zie je een stukje liggen dat beslist dáár moet passen, gisteravond zocht je nog tot twaalf uur naar precies dat gele veegje met een groen hoekje. En jahoor! Het past. Misschien zie je er nóg eentje liggen? eens even kijken…. En voor je het weet is het twee uur later. Ik heb nog nooit zoveel koude koffie gedronken als in de week tussen het leegschudden van de verpakking en het maken van bovenstaande foto. Puzzelen schijnt nieuwe verbindingen in je brein te stimuleren, die je daarna ook in het dagelijkse leven van nut zijn. Er is kennelijk tijdens dat proces weinig ruimte voor iets anders beschikbaar. Maar goed. We kunnen nu weer verder met ons leven.

Winter in de tuin

Je zou denken dat er niet veel te doen is in de tuin, zo half januari. Dat valt tegen, we zouden een hele werkweek kunnen besteden aan het snoeien, blad harken, wilgenknotten en opruimen. Maar deze tijd van het jaar zijn de dagen kort, dus ‘s avonds erheen gaan is geen optie… tuinieren in het donker vind ik geen aantrekkelijke gedachte. Ik ging in het weekeinde eens kijken.

Dit is mosterd, dat we als groenbemester op een van de veldjes hebben gezaaid.
Het bloeit nog steeds!

Een andere groenbemester -Phacelia- is wat minder koudebestendig. Het doet precies wat het moet doen: Composteren ter plaatse.
Dit het stammetje van de amandelboom, dat na zijn te vroege verscheiden van de takken ontdaan werd en een jaar of twee op zijn plaats bleef staan. Er groeiden mooie elfenbankjes op. Vorig jaar hebben we het verwijderd en in het wilgenbosje gelegd. De paddenstoelen groeiden onverstoorbaar door, maar ze zijn hardnekkig horizontaal georiënteerd.
Bij de buurvrouw staat een struik uitbundig te bloeien.

A Long December

Het was een veelbewogen maand sinds de vorige keer dat ik hier iets schreef. Een dierbare vriend overleed begin december, iemand die dit blog erg trouw las. Namasté, Henk! Je wordt gemist.

We gingen naar Lyon, voor het Fête des Lumiéres. Het was prachtig, elk jaar weer denk ik dat ze zichzelf hebben overtroffen. Maar de griep maakte mijn deelname dit jaar wat moeizaam… ik heb vooral veel tijd in het hotelbed doorgebracht. Diezelfde griep bleef na terugkomst eerst mij en daarna Echtgenoot Yep nog een paar weken kwellen. Met de Kerst kwam de familie gezellig een paar dagen, waarbij kleindochter K. een verse verkoudheid uit haar kinderdagverblijf importeerde. Maar dat sloeg gelukkig pas toe ná de feestdagen, dus we hebben volop kunnen genieten.

Toen we naar het lichtfestival in Amsterdam gingen was het griep-leed weer helemaal geleden, dat was dus ook een top-weekeinde. Ik ging op bezoek bij yvonnep (die héérlijke cake had gemaakt!), ik kocht een weer-en-wind bestendige jas en we aten ongelooflijk lekker bij John Dory.

Tussen de bedrijven door heb ik nog wel het een en ander gemaakt, maar daarover later. We beginnen vol goede moed aan 2019.