Het is November (en het regent niet)

Gisteravond op een feestje vroeg iemand me of de tuin al winterklaar is. Ik moest daar even over nadenken, want “de tuin” en “klaar” in één zin… nee, dat kan bijna niet. Net zoiets als “wasmand”en “leeg”.

Vandaag troffen we een prachtige collectie paddenstoelen op een dood stammetje.

De oude mirabellenboom is gescheurd, onderaan de stam. Ik hoop dat hij nog even staan blijft…

Echtgenoot Yep beitste in het huisje een rij planken en balkjes waarvan de nieuwe compostbak gemaakt moet gaan worden.

Ik legde karton rondom de stammen van een aantal fruitboompjes, en verspreidde daar compost over. Het karton zal verteren, het gras eronder ook, zodat de voedingsstoffen uit de compost in de grond terecht komen. De bomen zijn in het vroege voorjaar beter af met een donkere “boomspiegel” want hoe raar het ook klinkt, kale grond is net een klein beetje warmer dan gras. Verder brachten we wat zakken met afgevallen beukenblad naar de volkstuin. Onze zanderige grond kan wel wat organisch materiaal gebruiken.

 

Weekeindje weg

Een gekregen hotelbon brengt je soms op plaatsen waar je op een andere manier niet zo gauw terecht komt. We sliepen twee nachten in een hotel in Naaldwijk. Van daar af was het niet meer zo ver naar het museum Voorlinden.

Het gebouw is speciaal gemaakt om een paar omvangrijke kunstwerken te herbergen.

een kwart van een kunstwerk van Olafur Eliasson.

Maar er is ook ruimte voor het kleinere. Dat was prachtig.

De zondagmorgen besteedden we aan een bezoekje aan Zoon, Schoondochter en kleindochter K,

de middag gingen we naar de film.

En omdat we toen toch in Rotterdam waren nog naar museum Boymans. Waar een heuse wasserette was opgesteld, en je ook een statement over je eigen was op een button kon schrijven… wat ik natuurlijk deed.

 

Onder druk

Mijn vriendin Marbel en haar man houden wel van lekker eten. Daarbij heeft ze  drie tienerzoons die, zoals dat gaat op die leeftijd, onwaarschijnlijke hoeveelheden voedsel nodig hebben. Kortom, ik heb wel vertrouwen in Marbels huishoudelijk/culinaire oordeel. Van haar hoorde ik voor het eerst over de Instapot (zij heeft er twee). Het is een elektrische snelkookpan die te programmeren is.  Er zijn een aantal functies voorgeprogrammeerd, rijst koken bijvoorbeeld. Maar je kunt ook zelf de duur en temperatuur aanpassen. Je kunt hem van tevoren vullen en intoetsen dat je bijvoorbeeld vier uur later aan tafel wilt. Heerlijk lijkt me dat, thuiskomen na een lange vermoeiende werkdag en dan gewoon de pan open maken waarin een troostrijke warme curry op je wacht. Hij kan bakken en sudderen en koken en warm houden. Na enig twijfelen en veelvoudig googelen kocht ik er ook een.

Ze zijn in Nederland niet verkrijgbaar (waarom niet?) dus liet ik hem uit Duitsland komen. Gisteren kookte ik er voor het eerst mee. Ik maakte deze spaghettisaus, wat prachtig lukte. En snel! Normaal kost me dat wel anderhalf uur, waarvan natuurlijk een half uur snij-en hakwerk is, dat blijft zo. Maar nu zette ik na het hakken en snijden de pan aan, fruitte de uitjes er in, mikte de rest van de spullen erbij en liet de pan zijn werk doen.

Een half uur later had ik voor vier maaltijden bolognesesaus. In dat halve uur sneed ik een rode kool en wat appels klein, die ik daarna (10 minuten opwarmen, 9 minuten koken) ook nog bereidde: voor drie maaltijden rode kool in de vriezer. Wat een aanwinst! Ik denk dat ik hem Remy noem.