Articles from October 2016

Wat ik deed: Mijn naaimachine wegbrengen

28 oktober 2016

Een broodnodige servicebeurt.

bernina-1008

Negen jaar geleden schafte ik mijn naaimachine aan. Het is een 1008, het laatste mechanische model dat Bernina maakte. Hoewel, maakt, hij is nog steeds nieuw verkrijgbaar. Op modevakschool stond dit model ook, wegens redelijk onverwoestbaar en makkelijk te bedienen. De mijne is van die negen jaar één jaar werkeloos geweest, want toen ik eenmaal het modevakschool-examen gehaald had was ik even  helemaal klaar met naaien. Gelukkig kwam de inspiratie daarna weer terug… dus heeft hij acht jaar trouwe dienst op de klok, waarin ik af en toe de binnenkant (het gedeelte waar ik bij kon tenminste) eens borstelde en wat olie verstrekte. De laatste maanden naaide de machine een millimeter rechts van het midden van de voet. Ik weet niet waar dat van komt, ik weet wel dat het geweldig ergerlijk is… en dat ik geen brede zigzag meer kon naaien zonder naalden te breken. Het werd dus hoog tijd voor een echte tienduizendkilometerbeurt. Ik bracht hem gisteren naar de naaispecialist. Daar stonden natuurlijk ook nieuwe modellen in de showroom. Wat een enorm verschil met mijn werkpaardje… Kniehevels om de drukvoet op te tillen, de draden afhechten én afsnijden waarbij beide draden aan de achterkant blijven, negen millimeter breed bereik, zestig kilo naalddruk (door 16 lagen jeans, desgewenst), ik werd er ter plekke hebberig van. Ik ga mijn spaarvarken maar eens afstoffen. Ondertussen leerde de zeer deskundige naaimachinespecialist me nog een trucje om knoopsgaten wat mooier te maken…. dat ga ik natuurlijk meteen proberen als hij weer thuis is. Nog een weekje wachten.

Wat ik maakte: Gepocheerde kweeperen

25 oktober 2016

Een recept van Yvette van Boven

Met creme anglaise
Met creme anglaise

Via via kreeg ik een tas vol kweeperen in handen. Alleen al om op een schaal in de keuken te leggen is dat geweldig, want oh, wat ruiken die lekker. Ik wist er eigenlijk ook niets mee te doen. Membrillo, dat wist ik, maar daarvoor zag ik niet meteen een toepassing. Maandagavond keek ik naar Koken met van Boven op televisie, en zie daar, het ging over kweeperen. Een dag later volgde ik het recept uit de uitzending. Ik vind het resultaat een beetje flauwtjes. Misschien een volgende keer tóch die membrillo proberen…

Wat ik maakte: een halve pyama

23 oktober 2016:

een pyamatop

161023pyamajasje

Vroeger, als klein Lieseke, droeg ik dit soort pyama’s. Van tricot, met boordjes langs hals, enkels en polsen, de broek was meestal gemaakt van de stof waar ook de boordjes van waren gemaakt. Dat was geen luxe in de winter, want we hadden geen centrale verwarming en het was in die jaren nog wel eens koud ook. Toen ik deze stof zag liggen op de Utrechtse stoffenmarkt deed het me meteen aan zo’n pyama denken. De achterkant is geruwd, waardoor het lekker zacht is tegen de huid. Ik kocht genoeg voor een hele pyama. Niet dat ik het nu, met dekbed en CV nog prettig vind om zo aangekleed te slapen, maar het is een fijn kledingstuk om in huis rond te lopen op zondagochtenden bijvoorbeeld. Voor de pyamadagen, zeg maar. Voor de bovenste helft bewerkte ik het patroon van de Nettie Bodysuit. Ik haalde het onderste stukje (het “broekje”) eraf, ik maakte het in zijn geheel een centimeter of vier wijder en maakte de armgaten én de mouwen ook wat ruimer. Bij het knippen stuitte ik op een onaangename verrassing…

161023gaten

Grote gaten en een weeffout. Of, het is tricot, het is een breifout. Dat betekende dat er géén hele pyama uit mijn lapje kon. Boeh. Ik kocht het in Juli en ik weet niet eens meer waar precies… dom. Ik had beter moeten opletten! Ik besloot dan maar ouderwets de onderste helft en de boorden van een bijpassende kleur te maken. Van de ananasjes-stof blijft nu wel genoeg over voor een pyamaatje voor het kleinkind. Ook leuk. Ik maakte deze pyamatop grotendeels op de lockmachine met verschillende kleuren garen er op. Zo is de binnenkant bijna vrolijker dan de buitenkant.

161023manchetjes

Wat ik vandaag maakte: Pompoenlasagne

19 oktober 2016:

Een traditional

geen foto van de lasagne, maar wel eentje van een heel mooi exemplaar dat ik in 2004 kweekte.
geen foto van de lasagne, maar wel eentje van een heel mooi exemplaar dat ik in 2004 kweekte.

Er is veel niet leuk aan de herfst, zeker vandaag niet. Regen, storm… maar ik mopper niet, want er is ook veel wel leuk. Pompoenen bijvoorbeeld. Ik kocht een kwart muskaatpompoen want in onze tuin groeit dit jaar alleen maar de naaktzadige variant, daarvan is het vruchtvlees niet zo smakelijk. Ik verwerkte hem tot lasagne. Het is een beetje werk, maar het is het waard.

Voor zes personen: Schil 1,5 kilo pompoen en snijd het vruchtvlees in blokjes. Schud in een kom met een scheut olijfolie, spreid uit op een bakblik en bestrooi met een handje grof zout. Rooster 45 minuten in een oven van 180 graden, schep halverwege de tijd even om.  Doe een liter melk in een pan, voeg een stevige handvol grof gehakte rozemarijn toe en breng tegen de kook aan. Laat het zo minstens een half uur trekken, zeef daarna de melk. Smelt 80 gram boter in een grote, wijde pan, bak daar twee klein gehakte tenen knoflook in, roer er dan 80 gram bloem door. Voeg al roerend met een garde scheutje voor scheutje de warme rozemarijnmelk toe tot het een gebonden saus is, misschien is niet alle melk nodig. Voeg nog een theelepeltje cayennepeper toe en roer de gebakken pompoenblokjes door de saus. Roer even stevig door zodat de blokjes wat stuk gaan. Doe de saus in laagjes afgewisseld met lasagnebladen in een ingevette ovenschaal, bestrooi elk laagje saus met een beetje geraspte oude kaas. Bestrooi het laatste laagje royaler met kaas, bak de lasagne 30 minuten in de oven op 180 graden. 

Wat ik maak: weinig progressie

16 oktober 2016

Een rondje om het Veerse Meer

161016veersemeer

Onder fietsers uit deze regio is het een begrip: het rondje Veerse Meer. Op zijn kortst is het 58 kilometer, het geldt als een prettig trainingsritje met grotendeels vrijliggende fietspaden door een mooie omgeving.

Ik ben nu al een paar weken erg mijn best aan het doen weer wat conditie op te bouwen. Ik ben nooit een echte hardrijder geweest, maar als dertiger ging het me toch echt érg veel makkelijker af. In die tijd ging mijn conditie, als ik begon met trainen, met sprongen vooruit. Dat is nu niet zo. Echtgenoot Yep heeft dit jaar zijn racefiets nog niet gebruikt, hij besloot gezellig het rondje Veerse Meer mee te gaan. Ik heb al een paar honderd trainingskilometers dus ik dacht dat 60 kilometer misschien voor hem wat ambitieus was… maar zonder zichtbare moeite reed hij het hele rondje mee. Nu is hij een man, hij is groter en hij is jonger dan ik. En ik fiets niet voor de prestatie, maar omdat ik het van alle sporten de leukste vind om te doen, óók als ik onderweg torenvalkjes kijk, of een spannende misdaadroman bedenk tijdens het rijden. Dus bla.

Wat ik maakte: een rompertje.

13 oktober 2016:

Een babypakje

161003rompertjetwee

Hehe. Eindelijk een baby waar ik fijn van alles voor kan naaien en breien. Eerder maakte ik dit rompertje al eens, dat eerste exemplaar ligt nog in de kast. Het is namelijk nogal roze, voor de kleine onbekende wilde ik wat meer neutrale kleuren. Wel lekker vrolijk, maar niet roze of blauw. Tijdens het naaien sloeg ik wel aan het twijfelen over de maat. Het patroon zei dat het geschikt was voor baby’s van 0 tot 3 maanden maar ik vond het, met de mandarijn-vergelijking in gedachten, zo gróót worden! Ik wandelde dus naar een plaatselijk grootwarenhuis en kocht een maatje 50-56 (pasgeborenmaatje) om de maat te kunnen vergelijken. En inderdaad, mijn rompertje zal wel wat langer in de kast kunnen blijven.

161003rompertjesmaat

 

Wat ik maakte: Een lange wandeling

12 oktober 2016:

van station naar station

161011wandelen

Ik bracht een dag door in de sauna in Leiden, met Marbel. Dat was leuk, heerlijk om weer eens bij te praten. Maar zo’n dag sauna bestaat uit zitten, liggen, een beetje zwemmen, gezellig en uitgebreid lunchen en meer zitten. En drie uur treinreizen in totaal is ook al niet zo’n dynamische bezigheid. Dus stapte ik op station Yerseke uit de trein en wandelde in een voor mijn doen straf tempo naar mijn fiets, die een kleine dertien kilometer verderop bij station Goes geparkeerd stond. Ik had mijn wandelschoenen aan, de zonsondergang was prachtig, dus dat ging prima. En eenmaal in Goes vond ik de afstand ook beslist ruim voldoende. 🙂 Maar een tas vol natte handdoeken en badjas meedragen was wel wat zwaar en onpraktisch. Ik ga me toch eens verdiepen in de aankoop van een goede rugzak.

Wat iemand anders van mij maakt…

11 oktober 2016:

Ik word oma.

161011kleinkind

Op bovenstaande foto ziet u een nieuw lid van onze familie. Het is op het moment  nog maar “zo groot als een mandarijn”, ik hoorde ook de vergelijking met een hamster al langs komen. Hoe dan ook, het is de bedoeling dat het nog minstens tot half april bij schoondochter J. blijft inwonen. Ik vind het zó leuk! Hoewel het een rare sensatie is om opeens een generatie op te gaan schuiven… ik ben erg benieuwd wat voor iemand het wordt, dit kleintje. Vast een heel leuk mens, het krijgt (eeeh het hééft) namelijk ook erg leuke ouders.