Alles kan zelf gemaakt worden
28 februari 2015:
Yep bouwde een schaalmodel van een architectonisch meesterwerk.
Echtgenoot Yep maakte een papieren model (wat wij vroeger een bouwplaat noemden) van het Rietveld-Schröderhuis in Utrecht. Dat was bepaald geen eenvoudig knip-uit-en-plak-vast soort van werkje, de balkonrelingen bijvoorbeeld bestaan uit papieren kokertjes van een millimeter doorsnee. Ik heb bewondering voor zijn geduld! Hieronder een foto van het huis op ware grootte. 
26 februari 2015:
Linzensalade
Uit het verleden waarin regelmatig grote hoeveelheden hongerige jongeren moesten worden gevoederd dateert mijn linzensoep-recept. Eenvoudig te maken, iedereen lijkt het te lusten en het heeft genoeg voedingswaarde om voornoemde jongeren een uurtje verzadigd te houden: Echte stevige winterkost. Ik maak het tegenwoordig nog wel, maar dan in heel wat kleinere hoeveelheden.
Twee uien en twee paprika’s in stukjes, zachtjes fruiten in een stevige scheut olie, met een paar uitgeperste teentjes knoflook. Dan een pondje linzen, drie bouillonblokjes en anderhalve liter water erbij, laten pruttelen tot de linzen gaar zijn. Dan met de staafmixer bewerken tot het een gladde soep is. Deze serveren met gebakken shoarmareepjes er in en Turks brood ernaast, met knoflooksaus. Niet verfijnd, wel lekker. En doeltreffend. En goedkoop.
Ik ben geen liefhebber van “koken uit een pakje”, maar puur uit nieuwsgierigheid maakte ik gisteren linzensalade met een daarvoor speciaal bedoeld kruidenmengseltje van de supermarkt. En een avocado, tomaatjes, bosui en feta. Dat was erg lekker en een lunch waarvan collega D. en ik om half vijf nóg vonden dat het een goed vullende maaltijd was. Ik vond het wel amusant dat het kruidenmengseltje vooral héél erg naar shoarma bleek te smaken. Linzen en shoarma(kruiden): een match made in heaven!
25 februari 2015:
Een setje ondergoed.
Het slipje was al eerder in bijna voltooide vorm te zien hier, ik maakte er een strookje donkergroen bovenlangs, waardoor een elastiek geregen kon worden. Zo is het een heel bruikbaar kledingstuk. De BH is nieuw, ik maakte hem volgens het patroon van de Watson Bra. Zo op de foto ziet het er wel aardig uit, maar ik ben verre van tevreden. De pasvorm is niet helemaal goed, de stiksels zijn niet erg netjes. Ik ben kennelijk niet geduldig genoeg voor het maken van lingerie! Ik begin elk project vol goede moed, dromend van een echte collectie prachtig passende lingerie, met dure kant en excellente pasvorm. Maar na de eerste of tweede keer dat ik iets moet uithalen omdat het een paar millimeter naast de ideale lijn* gestikt is verlies ik de moed, maar wil ik het wél afmaken. Dan ga ik te gehaast te werk, de volgende “fout” laat ik zitten en dan vind ik dat er helemaal geen eer meer aan is te behalen en raffel ik het af. Niet goed. Ik heb zes BH’s gemaakt, waarvan ik er niet eentje graag draag. Ik heb geen materiaal voor een volgend lingerieproject in huis, misschien moet ik eens goed heroverwegen of ik dit lingeriemaken echt wel wil.
*Die paar millimeter zijn in het geval van lingerie echt een storende fout. Ik ben niet overdreven kritisch hierin, echt niet.
24 februari 2015:
Samen met Dochter naar Amsterdam
Een middagje Amsterdam met zijn tweetjes. Eerst koffie en lunch bij Eye, daarna wandelen naar het Rembrandtplein, waar (Oh joy!) een Flying Tiger is. We kochten allebei een buitenformaat spaarvarken. We praatten bij, we gingen naar de film. Het was erg gezellig!
23 februari 2015:
Duidelijk geval van oeps.
Nog een stuk of veertig naalden breien tot deze Noorse trui klaar is. Of eigenlijk zijn het rondjes, die steeds korter worden. En ook naar boven toe steeds witter, de halsboord is alleen wit.
Maar ik heb te weinig grijs, ik kom een half bolletje te kort. Ik kocht dit garen in Berlijn, ik weet in Nederland geen leverancier van dit merk. Dus internetwinkelde ik nog een bolletje er bij, wat ben ik blij dat dat kan!
22 februari 2015:
Witlof uit de oven
Ik ga echt wel met mijn tijd mee, echt. Toegegeven, ik bén wat laat op het Ottolengi feestje, maar ik maak tajines en zuurdesembrood, ik ontbijt met havermout en ik weet van goji bessen en van tarwegras en hennepzaad*. Maar minstens één keer per jaar, als de derde of vierde witlof-oogst uit de kelder komt, doe ik wat mijn oma ook al deed. Elk struikje lof in de lengte in tweeeën, in een plakje ham wikkelen en netjes naast elkaar in een ingevette ovenschaal. Daaroverheen een bechamelsaus met wat kerrie en een hoop geraspte kaas er in gesmolten, en dáár weer een handje geraspte kaas overheen. Twintig minuten in de oven op 200 graden. Hoeveel je ook maakt, het is te weinig.
*die eet ik dan weer niet hoor, gojibes en hennepzaad en tarwegras… allemaal nieuwlichterij.
21 februari 2015:
niet veel, maar wel een idee
Het is druk deze dagen. Met werk en met allerlei gezellige dingen te doen. Tussen de bedrijven door zag ik op Internet de wikkeljurk van Diane von Fürstenberg (ook liefkozend DvF wrap dress te noemen). Ze bedacht hem in 1974, en verkocht er een miljoen in het eerste jaar. Maar daarna bleef hij populair, ik snap wel waarom. Het is een heel praktisch en flatteus kledingstuk. Ik denk dat ik er eentje ga maken.
19 februari 2015
Een sesamsausje
Tahin is gewoon een pasta die bestaat uit gepeld, gemalen sesamzaad met wat zout er in. Maar met wat citroensap, een fijngeperst teentje knoflook, wat olie en nóg wat zout en dan voorzichtig, beetje bij beetje verdund met wat water wordt het een sausje dat alle saaiheid van broccoli wegjaagt. Ik mengde er voor het leuke nog wat gehakte bieslook door, maar dat kan natuurlijk ook koriander zijn, of peterselie, of kervel. Of gemalen komijn, extra peper of paprikapoeder.
17 februari 2015:
Een schrijf-workshop
Pia gaf een schrijfworkshop. We begonnen met vijf minuten “vrij schrijven” om los te komen, dus schreef ik een kwaaie brief aan de dief van mijn fiets. Dat hielp! Daarna werd er een gedicht voorgelezen, waaruit we drie woorden moesten gebruiken voor een kort verhaal, dat in tien minuten geschreven moest worden. Het was een weemoedig gedicht over een onbereikbaar lief en over verlangen. Ik koos de woorden stil, hangen en blauw.
Nul beweging
Het was heel stil in huis. Buiten liep een man met een bladblazer, maar daardoor werd het binnen alleen maar stiller. De schilderijen aan de muur, zijn schilderijen, zijn Schoonhoven-verzameling. Met veel geduld bij elkaar gebracht, veilingen afgelopen, ‘s nachts bieden op internetverkoopsites. Het hele huis vol wit. Geribbeld, gerasterd als een kooi. Een cel, een witte isolatiecel. Kunnen we niet eens wat anders aan de muur hangen had ze eens voorgesteld. Daarna was het wekenlang nog stiller geweest. Maar vandaag, vandaag kwam er iets nieuws. Het wachtte onder de kapstok in een Gamma-tasje. Spraypaint. Blauw.
16 februari 2015:
Mij kwaad.
Iets meer dan anderhalf jaar had ik mijn boodschappenfiets, gisteren werd hij gestolen. Man. Wat word ik daar boos van. En verdrietig.