de Veste Verlicht, Goud

Van 3 tot en met 6 oktober is het Veste Verlicht in Goes. De derde editie, waarbij rondom de Oostvest van alles te zien en te beleven is. Alles wordt feestelijk verlicht, er zijn kunstwerken en optredens, een lampion-optocht en een carillon-concert met muziek uit de 17e eeuw. Het thema deze keer is namelijk Goud, de 17e eeuw wordt ook wel Gouden eeuw genoemd.

Echtgenoot Yep en een groep andere enthousiastelingen vormen de organisatie van het geheel, ik doe als vrijwilliger mee. Eén van de objecten is een kleine tuinkas, waarin een tafel komt te staan met brandende waxinelichtjes er op. Die kaarsjes kunnen mensen kopen en dan aansteken en erbij zetten -het is het enige object dat niet gratis is- en zo een bijdrage leveren aan de kosten van het feest. Eigenlijk net als in een katholieke kerk, maar dan in dit geval zonder kerk. Zo’n kasje vol kaarsjes ziet er van buitenaf ook prachtig uit. Alles in het kasje moet brandveilig zijn en, natuurlijk, goud! De tafel wordt bekleed met goudkleurig metaalfolie en om de muntjes van de bezoekers in te verzamelen heeft Echtgenoot Yep een dertig centimeter hoog spaarvarken goud gespoten.

Zo is hij een stuk leuker dan in het roze!

Een ander project heeft te maken met de schuttersstukken in ons regionaal museum. Er zijn er vier, ieder met een groep serieus kijkende mannen in hun mooiste kostuum, uit de Gouden Eeuw. Yep heeft ze alle vier op PVC doek laten printen, op groot formaat. De doeken worden op bouwhekken opgespannen langs de route, met spotjes er op gericht. Alle gouden accessoires die de heren Schutters dragen op de schilderijen worden met glansvernis en glitter benadrukt.

Daar mocht ik me ook mee bezig houden. Bovenstaande foto toont een voornaam heerschap met door mij beglitterd goudborduursel op zijn sjerp. Ondoenlijk om te fotograferen, maar ik denk dat het in het donker met een spotje er op erg goed gaat werken. Het wordt vast een erg leuk feest… kom kijken!

Kien-Waaa!*

Bij de nieuwe tuin kochten we vorig jaar quinoazaad. Dat erg zijn best deed in onze tuin. Als plant was het niet al te opvallend, de bloei was nauwelijks te zien…

Ik weet dat hij ook al in de vorige post stond, deze foto. Maar hij is zo mooi dat dat mag.

Maar de zaadpluimen waren werkelijk prachtig. ze gingen van groen naar geel naar oranjerozerood.

Ik plukte ze toen ze daarna lichtbruin werden. De zaadjes uit de pluimen en tussen de vliesjes en takjes uit krijgen zonder al te veel gedoe, dat was nog even een zoektocht. Maar: de zaadjes zijn glad en rond en ze zinken in het water; de vliesjes drijven. Daar kunnen we wat mee. Het bleek dat als je de zaadpluimen tussen je handen wrijft de zaadjes er schoon tussenuit komen rollen, er komt niet veel materiaal van de plant zelf mee. Het is een ontspannen klusje en kan gedaan worden zittend op de bank tijdens het kijken naar een Engelse detectiveserie. Een oude vergiet met gaatjes die precies groot (of klein) genoeg zijn werd ingezet om stukjes plant tegen te houden.

Dit moet nog gewassen, er zit stof tussen, en heel kleine vliesjes. En ongewassen quinoa schijnt naar zeep te smaken. Maar toch. Goed voor minstens vier maaltijden, leuk om te telen, volgend jaar doe ik het weer!

*In Nederland zegt men vaak Kienoa. Maar de juiste uitspraak is natuurlijk Kienwa. Wat mij keer op keer doet denken aan Albertóóó van Samson en Gert. Tja.