Alles kan zelf gemaakt worden
6 Mei 2015
Een BH uit elkaar gehaald.
Een enorme miskoop, dit paarse geval. Ik heb hem een paar jaar onderdak gegeven, maar ik pas hem niet en ga hem nooit passen. De tweedehandswaarde van ondergoed is ook niet geweldig, dus verknipte ik hem om de beugels, de sluiting, de ringetjes, schuifjes en de baleintjes te recyclen. Het geeft best voldoening, af en toe eens iets grondig te slopen.
5 Mei 2015:
Het rokje af.
Vandaag naaide ik het rokje af*. De voering is een restje satin duchesse van een ander project, de rits is gerecycled uit een weggegooid kledingstuk. Ik vind het wel grappig om iets helemaal nieuws te maken van “oude” materialen. Dat gaat voor dit rokje niet helemaal op, want de groen-zwarte paisley stof lag weliswaar al twee jaar in de kast, maar die had ik toch echt met dit doel gekocht, ooit, op de stoffenbeurs.
*Hoewel… het is niet af. Ik moet nog een klein stukje zomen.
3 Mei 2015:
Ik begon een rokje
Na een bijzonder goed gevulde zaterdag (die erg laat werd) bracht ik vandaag wat lamlendig door. Ik besloot iets te doen waar niet al te veel denkwerk voor nodig is: Een rokje. Ik gebruik stenen als gewichtjes om te zorgen dat patroon en stof niet gaan schuiven. Ik neem altijd stenen die ik mooi vind mee naar huis, ik neem aan dat dat iets erfelijks is: Mijn vader was geoloog. (hoewel hij zich met schelpen bezig hield)
14 april 2015:
Een “Granville” shirt. 
Naar het patroon van Sewaholic maakte ik een klassiek buttondown shirt. Ik ben een tijdje op jacht geweest naar witte katoen die niet enigszins doorzichtig is, ik begin te geloven dat dat niet bestaat. De katoen waar ik uiteindelijk mee aan de gang ging was de minst doorzichtige die ik vinden kon, de binnenkant van kraagstaander en manchetten en de knopenbies maakte ik van een quiltkatoentje. Ik vind hem leuk! 
Wat ik er aan veranderde: Ik maakte meer ruimte in de bovenwijdte met een zogenaamde FBA, ik maakte het hele shirt een centimeter of twee korter (ik ben zelf ook niet zo lang tenslotte) en de mouwen zeker zes centimeter korter. Dit patroon wordt met nadruk verkocht als geschikt voor dames met een “peervormig” figuur, oftewel brede heupen en smalle taille. Er zijn ook appelvormige dames geloof ik, maar ik pas niet in die fruitmand. Ik zou mijn figuur meer als cilindervormig omschrijven. Dus de extra toegevoegde wijdte voor voornoemde brede heupen haalde ik ook grotendeels weg. 
Aan de achterkant zou er wat meer taillering in de deelnaden kunnen, daar zit wat te veel ruimte. 
De schouderbreedte is aan de krappe kant, met beide armen naar voren is dat goed te zien. Ik heb dat bij gekochte kleding ook vaak, ik heb kennelijk brede schouders. Misschien pas ik toch in de fruitmand, als een omgekeerde peer. 
30 Maart 2015:
Een aanpassing aan een patroon
Op mijn wensenlijstje prijkt al een tijd een goed passend shirt. Overhemd-stijl, maar dan in damesmodel. Entree: Granville, een downloadpatroon dat precies aan al mijn eisen voldoet. Ik maakte een pasmodel, en ontdekte dat het hier te strak en daar te wijd en ook wel wat lang was. Daarvoor is zo’n pasmodel, je kunt er daarna fijn aan sleutelen tot het naar je zin is. Eén van de aanpassingen was een Full Bust Adjustment, kortweg een FBA. En als je het vertaalt een Volle Borsten Aanpassing, in de praktijk het verschaffen van iets meer ruimte in de bovenwijdte. Tja.
28 Maart 2015:
Een jurk met gedrapeerde halslijn
Vlak voor ik hem aantrok om naar een feestje te gaan stikte ik het laatste zoompje aan deze jurk. Het patroon tekende ik zelf, ik had nog niet eerder zo’n gedrapeerd kledingstuk gemaakt, het was uitzoeken en proberen hoe breed de halsopening precies moest zijn om mooi te “vallen” zónder de pasvorm aan de bovenzijde van de jurk te beïnvloeden. Ik ben uiteindelijk best tevreden met het resultaat.
23 Maart 2015:
Niet helemaal volgens plan gedrapeerde hals
Dit is de eerste pas van de jurk met gedrapeerde hals. Ik ben iets te enthousiast geweest, de extra ruimte voor de hals begint al te laag, wat resulteert in een dwarsliggende plooi. Niet goed, dus: Terug naar de tekentafel.
19 maart 2015:
Een redelijk alternatief.
Eindelijk begon ik aan de DVF wikkeljurk die ik zo graag wou maken. Eerst met een goedkoop lapje van de markt een pasmodel of zogenaamde muslin (Engels) of een toile (Frans)*. Als het meezit kan zo’n pasmodel/muslin/toile al een goed bruikbaar kledingstuk opleveren, als het tegenzit heb je in ieder geval geen dure stof verknipt. Ik had het patroon, ik had een lap in de kast die ik ervoor bestemd had, bovenstaande zwarte tricot met blauwe bloemen. Maar toen ik het op de kniptafel had liggen bleek het eenvoudigweg te weinig: Een wikkeljurk gaat anderhalf keer rond het lichaam, deze lap is één jurk hoog en breed. Geen anderhalf. Ook is deze stof wel érg soepel, meer geschikt voor een jurk met gedrapeerde halslijn, dacht ik terwijl ik het teleurgesteld weer opvouwde. Wacht even… gedrapeerde halslijn… zag ik daar niet juist een tutorial voor op ‘t Internet? En had ik niet een heel geschikt basispatroon om te verbouwen tot jurk-met-gedrapeerde hals? en had ik niet een shirt met zo’n zelfde hals geheel afgedragen omdat ik het zo mooi vond staan? Diana von Furstenberg kan wachten. Eerst draperen.
*Wat is het beste woord hiervoor? Pasmodel, muslin of toile?
3 maart 2015:
Een naaipatroon van het Internet
Toen ik als tienjarig Lieseke van mijn moeder naaien leerde haalden wij onze patronen uit een tijdschrift. Daarin zat een patroonvel, met daarop een web van alle patroondelen van alle kledingstukken in het hele tijdschrift door elkaar afgedrukt, ieder patroon te herkennen aan zijn eigen stippellijntje. Dat legden we op een paar dekens met een vel patroonpapier er onder en liepen de gewenste patroondelen na met een raderwieltje. Daarna knipten we het patroondeel volgens de geraderde gaatjes uit het patroonpapier. Je kon ook patronen kopen, dan kreeg je een envelopje met een onrealistisch slanke dame in het betreffende kledingstuk er op getekend, daarin zat het patroon dat je dan alleen nog moest uitknippen. Op modevakschool leerde ik zélf patronen tekenen, op maat. Dat was praktisch maar een patroon tekenen is een hoop werk, ik doe het niet elke keer als ik een kledingstuk wil maken. Sterker nog, ik doe het bijna nooit. Ik heb een stuk of zes patronen die ik elke keer aanpas. De nieuwste ontwikkeling* is het downloadpatroon. Voor de wikkeljurk die ik graag wil maken heb ik er zo eentje gekocht, de nummer drie in de populaire-naaipatronen-toptien: McCalls M6884 (de hyperslanke tekeningen zijn weg, goddank). Ik kreeg een downloadlink voor een PDF van 90 pagina’s, die ik allemaal heb uitgeprint. Daarna moeten ze in de juiste volgorde aan elkaar worden geplakt, precies met de daartoe aangebrachte nokjes op elkaar. Het bleek handig om dat op het raam te doen: Een grote lichtbak!
*natuurlijk is die ontwikkeling niet zó nieuw. Maar ik had er nog nooit van gehoord.
25 februari 2015:
Een setje ondergoed.
Het slipje was al eerder in bijna voltooide vorm te zien hier, ik maakte er een strookje donkergroen bovenlangs, waardoor een elastiek geregen kon worden. Zo is het een heel bruikbaar kledingstuk. De BH is nieuw, ik maakte hem volgens het patroon van de Watson Bra. Zo op de foto ziet het er wel aardig uit, maar ik ben verre van tevreden. De pasvorm is niet helemaal goed, de stiksels zijn niet erg netjes. Ik ben kennelijk niet geduldig genoeg voor het maken van lingerie! Ik begin elk project vol goede moed, dromend van een echte collectie prachtig passende lingerie, met dure kant en excellente pasvorm. Maar na de eerste of tweede keer dat ik iets moet uithalen omdat het een paar millimeter naast de ideale lijn* gestikt is verlies ik de moed, maar wil ik het wél afmaken. Dan ga ik te gehaast te werk, de volgende “fout” laat ik zitten en dan vind ik dat er helemaal geen eer meer aan is te behalen en raffel ik het af. Niet goed. Ik heb zes BH’s gemaakt, waarvan ik er niet eentje graag draag. Ik heb geen materiaal voor een volgend lingerieproject in huis, misschien moet ik eens goed heroverwegen of ik dit lingeriemaken echt wel wil.
*Die paar millimeter zijn in het geval van lingerie echt een storende fout. Ik ben niet overdreven kritisch hierin, echt niet.