toetjes

Lekker oefenen

Begin december zijn we uitgenodigd voor een etentje. De gastvrouw is een prima kok, want voor acht mensen een meergangendiner bereiden -zoals ze al vaker deed- is echt een hele klus! Een mooi cadeautje is dus op zijn plaats, maar wat nemen we voor haar mee in zo’n geval? Mooie bloemen of een fles goede wijn? Bonbons?  Ik heb een alternatief plan, ik maak gebruik van de gelegenheid om weer eens een echt mooi taartje te maken, als dessert voor het diner. Daarmee kan ik me weer eens fijn uitleven; ik vind het zo leuk om te doen! Ik maak niet vaak taart, want als je een taart bakt moet ie ook worden opgegeten en dat is gewoon teveel voor Echtgenoot Yep en mij. Win-win-win situatie dus! Ik mag heerlijk patisserietje spelen, ik heb een mooi cadeautje voor de gastvrouw en de anderen zullen  -hopelijk met genoegen- helpen met de verwerking van de calorieën.

Ik maakte dit kleine exemplaar om te oefenen. Met de rode glimmende toplaag (gemaakt van gesmolten bessengelei, met een scheutje rode port) maar vooral met de chocoladegarnering. Het oefentaartje zelf is een halve  monchou taart uit een doos, daar wilde ik niet teveel werk aan besteden. De chocolade smolt ik en deed ik in een spuitzakje, waarmee ik zigzaglijnen over elkaar maakte op een strook acetaatfolie. Toen dat wat was afgekoeld plakte ik de strook rondom mijn taartje en zette het hele spul in de koelkast. Na een uurtje kon het folie worden verwijderd en bleef er een kant-achtig chocoladerandje over. Ik rolde ook een stukje folie op tot een hoorntje voor de garnering. Dat ga ik met de uiteindelijke versie ook doen, het ziet er geweldig uit. Geslaagd experiment! En nu moet het proeftaartje natuurlijk op. Echtgenoot Yep at al taart als ontbijt, mijn collega ontfermt zich over een stukje. Ikzelf at een hapje van het middengedeelte, ik houd niet zo van chocolade. Ik heb tijdens mijn baantjes als jeugdige vakantiewerker bij de Droste fabriek in de jaren ’70 genoeg chocolade gegeten voor de rest van mijn leven. In de ketel gevallen, zeg maar… Met neiging tot het bijpassende figuur, helaas.

Tarte fine met schroeischade

Je zou zeggen dat je leert van je fouten. Maar er blijken toch elke keer weer nieuwe fouten om te maken.

Ik kreeg gasten voor het eten en ik had geen toetje paraat. Maar ik had wél appels en bladerdeeg, een mooi recept van Clothilde en tijd genoeg om dat voor te bereiden. Dan kon het in de oven op het moment dat we aan tafel gingen. Zo gezegd zo gedaan… De taart moest eerst op 180 graden bakken tot het bladerdeeg en de appels gaar waren. Ingekwast met wat gesmolten boter en bestrooid met suiker ging de taart daarna nog even onder de grill. Zodoende zou dat laatste laagje boter en suiker in een heerlijke karamel veranderen. Zo’n grill is héét. Dus moet je er natuurlijk wél even bijblijven voor het beste resultaat… en niet gezellig met je gasten aan tafel gaan zitten.

 

Gelukkig ging de rookmelder nog net niet af.  Maar we hadden die avond geen toetje.

Hoewel de beide heren in het gezelschap erg hun best hebben gedaan nog een onverbrand stukje te vinden. Ik heb me voorgenomen mij zo snel mogelijk te revancheren.

Wat ik maakte: Gepocheerde kweeperen

25 oktober 2016

Een recept van Yvette van Boven

Met creme anglaise
Met creme anglaise

Via via kreeg ik een tas vol kweeperen in handen. Alleen al om op een schaal in de keuken te leggen is dat geweldig, want oh, wat ruiken die lekker. Ik wist er eigenlijk ook niets mee te doen. Membrillo, dat wist ik, maar daarvoor zag ik niet meteen een toepassing. Maandagavond keek ik naar Koken met van Boven op televisie, en zie daar, het ging over kweeperen. Een dag later volgde ik het recept uit de uitzending. Ik vind het resultaat een beetje flauwtjes. Misschien een volgende keer tóch die membrillo proberen…

Wat ik maakte: Rabarberjalousie

15 april 2016

een toetje

160416rabarberjalousie1

De eerste rabarber lag op de kraam van de groentejuwelier op de markt. Het zat al in mijn tas vóór ik erover had nagedacht, alleen al voor de prachtige kleur. In Berlijn aten we ooit eens een fantastische risotto met rabarber, dus ik heb een tijdje zitten zoeken naar een recept dat daarop zou kunnen lijken. maar vond niets overtuigends. Uiteindelijk besloot ik tóch een toetje ervan te maken. Ik rolde vijf plakjes bladerdeeg uit tot een lap, legde daarop de rabarber, in stukjes gesneden en bestrooid met wat suiker en custardpoeder. Ik vouwde het dicht en sneed er kerfjes in. Na een half uurtje in de oven zag het er toch warempel chique uit. Het is het lekkerste om het nog wat warm te eten, bladerdeeg heeft de neiging snel wat taai te worden, zeker met een vulling met veel vocht. Ik had jammer genoeg geen roomijs om in een bolletje of quenelle erbij te serveren… maar ik geloof dat niemand van de aanwezigen daar een probleem mee had.

160416rabarberjalousie

Wat ik vandaag maakte: Rabarbercrumble

31 januari 2016:

een zomers toetje

160131crumble

Over drie weken halen we weer een vleespakket op, twintig kilo verantwoord rundvlees voor in de vriezer. Die vriezer wil ik voor die tijd nog helemaal schoonmaken, er moet genoeg ruimte zijn om die hele jaarvoorraad vlees in te vriezen. Dus aten we vandaag preikoekjes, gemaakt van de prei die ik nog in de vriezer had. Ik ontdekte in dezelfde lade ook nog een aardige hoeveelheid rabarber. En zo kwam het dat we vanavond, eind januari Rabarbercrumble als toetje aten. Alvast een klein beetje zomer.

Wat ik maakte: Plumpudding

26 december 2015:

Lana’s Christmas-pudding-along

weinig glamoureuze foto van de rest. Natuurlijk waren we al klaar met eten voordat ik aan de foto dacht.
Weinig glamoureuze foto van de rest. Natuurlijk waren we al klaar met eten voordat ik aan de foto dacht.

Mevrouw Leesvoer organiseerde een pudding-along op haar blog. Ik wilde al jaren eens een echte plumpudding maken, maar als ik er aan dacht was het altijd een of twee dagen voor de kerst, en dus al te laat. Een plumpudding maak je idealiter eind november of zo, en daarna doe je er elke week wat drank bij, tot hij met de kerst warmgemaakt wordt en brandend (nu ja, geflambeerd)  de kamer in gedragen. Ik had eerlijk gezegd ook geen idee hoe het smaken zou… maar ik heb wel vertrouwen in Mevrouw Leesvoer en ik volgde braaf haar aanwijzingen. Mijn pudding kwam niet mooi uit de vorm, maar dat was ook het enige dat niet helemaal meeviel: De blauwe vlammen zorgden voor een welgemeend oooh! toen ik ermee binnenliep en iedereen vond het heerlijk. Er is nog een aardig stuk over, dat gaat mee naar onze sylvesterbarbecue donderdagavond. Dank je wel, Lana, dat was leuk!

Wat ik maakte: Clafoutis

11 september 2015:

Toetje

150911clafoutis

Het was vandaag misschien wel de laatste buiten-eet-dag. K:)dootje en haar meneer stookten de barbecue op en voorzagen in vlees en heerlijk zelfgebakken brood, Echtgenoot Yep nam een flesje rosé bubbels mee en ik had me aangemeld voor wat rauwkost en het toetje. Ik wilde een klassieke clafoutis maken, maar moest daarbij wel wat improviseren. Er zijn geen verse kersen, dus haalde ik ze uit een pot. Ik had (opeens, tot mijn verbazing) geen amandelmeel meer in huis, dus verving ik dat door kastanjemeel. Ik had geen slagroom, maar wel zure room. Het is een vergevingsgezind recept, ondanks al mijn wijzigingen en vervangingen werd het toch echt clafoutis. En het werd ook een buitengewoon gezellige avond.

Wat ik vandaag maakte: Mango Lassi

12 juni 2015:

mango-yoghurt smoothie

150612Mangolassi

Ik had een mango, ik had yoghurt, dat vroeg om mango-lassi. Na het bekijken van een hele rij recepten op Internet besloot ik er maar gewoon mijn eigen draai aan te geven. Ik deed het vruchtvlees van een grote mango in een hoge beker, goot er een kwart liter yoghurt bij en een kwart liter halfvolle melk, en een kwart liter water. Een kneep citroensap, een eetlepel honing en alles met de staafmixer pureren tot het glad en dik vloeibaar was. Heerlijk fris als toetje voor zo’n warme avond als vanavond.

Bonusfoto! Dit is de mangoboom die ik in maart 2014 zaaide. (excuseer de slechte belichting)
Bonusfoto! Dit is de mangoboom die ik in maart 2014 zaaide. (excuseer de slechte belichting)

Wat ik vandaag maakte: Clafoutis

26 december 2014:

Het toetje voor het kerstdiner dat we bij  Dochter en Schoonzoon aten.

Voor het bakken
Voor het bakken
2014-12-26 21.29.05
Na het bakken

 

Zoon en schoondochter voorzagen in het voorgerecht: pastinaaksoep met appel en hazelnoten. De gastheer en gastvrouw maakten aardappelkroketjes, groenten en biefstuk met champignons. Wij brachten clafoutis mee die ik maakte met kastanjemeel en amandelmeel, met kersen uit eigen tuin en bosbessen uit de winkel. Eigenlijk moet het er iets anders uitzien: met een gaatje voor elke kers. Maar de kersen waren allemaal te diep gezonken. Ik strooide royaal poedersuiker en leidde de aandacht verder af met ijs en slagroom erbij. Het was allemaal heerlijk, maar vooral en voornamelijk erg gezellig.