Samen met J. wandelde ik een kilometer of vijf door Oranjezon. Altijd fijn wandelen daar, je loopt in een dik uur door bos, langs het strand, door de duinen en ook langs een moerasgebied. De waterstand in het gebied was nogal hoog, sommige paden waren niet begaanbaar en er was een soort van noodbruggetje gefabriceerd om de wandelaar met droge voeten weer bij de uitgang te krijgen. Het was heerlijk buiten!
Echtgenoot Yep kreeg een uitnodiging voor de Brafa. Dus trokken we ons mooiste pakje aan en reden zuidwaarts.
Er was een kanten sprei uit 1650. Verbazingwekkend vind ik zulke dingen. Dat is door een of meerdere -waarschijnlijk onderbetaalde- kantwerksters met de hand gemaakt.
In dezelfde stand was ook een mutsje uit de 5e eeuw, in Sprang-techniek. Dat kon ik helaas niet fotograferen… maar ik heb het goed bekeken. Men sprangde al lang voor het breiwerk werd uitgevonden.
We zagen eigentijdse kunst… Deze doos met kleurrijke “chocolaatjes” was een meter bij een meter denk ik.Dit was een heel populair kunstwerk. Om deze foto te maken heb ik in de rij gestaan, en later, op sociale media en in de pers-recensies zagen we steeds de banaandame terug.En ook lieflijke schilderijtjes. Dit volkstuin-achtige tafereeltje leek me wel wat.Maar toen ik de prijzen hoorde voelde ik mijn gezichtsuitdrukking meer op dit schilderij lijken.
Een klein werkje van de Koreaanse kunstenares Ihlwa Kim dat wij wel mooi vonden kostte een maandsalaris, we zagen veel prijzen tussen “nieuwe auto” en “nieuw huis”. Er was zelfs een tekening van Herge die een miljoen moest kosten en de duurste antieke munt ter wereld was -op aanvraag- te bezichtigen. Het is dan ook een kunst- en antiek beurs die zich op zijn eigen doelgroep richt, dus op zich is dat logisch. We hebben het allemaal mogen bekijken en we genoten.
Naar Rotterdam gingen we. Dus. Met de kapotte frituurpan, en een bril die bijstelling behoefde. De kookwinkel hield ons een uurtje van de straat, waarna nog een halve middag vrij te besteden over was. In het voorbijlopen had ik een klein incidentje bij stoffenwinkel Schroder, waarna ik ineens twee lapjes in mijn tas had. Tja.
In museum Boijmans Van Beuningen was van allerlei moois te zien, een tentoonstelling over Bosch en Bruegel en tijdgenoten. Dat was op zichzelf genoeg om alle tijd te vullen, er was op ieder schilderij zoveel te zien! Maar ik was ook wel geïnteresseerd in drie nieuwe stukken van Viktor en Rolf, die onlangs geschonken zijn. Deze collectie is gebaseerd op het werk van Van Gogh, vandaar de kleuren, de korenaren-hoofddeksels en de bloemen. De stoffen zijn van Vlisco. Prachtig! Niet erg draagbaar als kleding, maar erg bijzonder als object.
In de eerste week van januari krijgen alle leden van de volkstuinvereniging hun factuur en de uitnodiging voor de jaarvergadering. Bijna allemaal wonen ze in Goes, meestal brengen we de post zelf rond. Gisteren deden Echtgenoot Yep en ik ongeveer de helft van de brievenronde lopend, een pittige wandeling. Wel leuk, je ziet heel andere stukken van de stad dan waar je normaal komt.
Tot nu toe vier keer gingen we naar Lyon voor het Fête des Lumières. Dat wordt elk jaar georganiseerd rondom 8 december, de dag van Maria Onbevlekte Ontvangenis. Onze belangstelling voor dit lichtfeest heeft geen religieuze achtergrond, het is elk jaar weer een spektakel van prachtige lichtkunst. Mijn verslag van vorig jaar staat hier.
Al in de zomer hadden we plannen gemaakt om ook dit jaar te gaan, maar helaas werd het lichtfestival in verband met de recente terreuraanslagen afgelast. Begrijpelijk en terecht… wij annuleerden na enig nadenken onze reis. Maar omdat onze trein uit Brussel vroeg zou vertrekken, hadden we daar ook een hotelreservering voor de nacht er voor; deze overnachting annuleerden we niet. Zodoende bezochten we Brussel zonder een echt plan. Een beetje winkelen, een museum bekijken, rondwandelen in de stad. Brussel deed haar best ons het gemis van het Lichtfeest enigszins te vergoeden: het weer was fijn, de zonsondergang was prachtig, we zagen Manneken Pis in sinterklaaskostuum en ook een paar reuzen rondgedragen worden door de Poepedroegers. De Grote Markt in Brussel op zich is een attractie om minutenlang met open mond te aanschouwen, wat een grandeur. En het -best luxe- hotel deed een loterij, waarin Echtgenoot Yep de kosten voor deze overnachting terug won. We hadden tóch een fijn weekeinde, aldus. En op 8 december zetten we kaarsjes voor de ramen, net zoals de Lyonnais zullen doen.
Echtgenoot Yep maakte prachtige foto’s, ook in het museum.
Met een paar vriendinnen deel ik de belangstelling voor mode en kleding, het was dus logisch dat we met zijn vieren naar de tentoonstelling “ode aan de Nederlandse mode” in het Gemeentemuseum in Den Haag gingen.
Belangrijke attractie was de jurk van Jan Taminiau die koningin Maxima droeg bij de inhuldiging. Maar er was veel meer: Conceptuele mode, prachtige antieke stukken, 3D print van Iris van Herpen… we genoten.
Er werd veel kleding getoond die ik graag zou willen dragen ook. Wat doe je veel ideeën op bij zo’n tentoonstelling! Daarnaast bleek de tentoonstelling over kleur in de schilderkunst een mooie bonus.
Samen met de kinderen en Echtgenoot Yep ging ik vandaag in Rotterdam naar de bioscoop. Een James Bondfilm is per definitie een berg plezante visuele en andersoortige herrie, maar er zat toch een tijdje sleet op de spion-in-smoking formule. Gelukkig zijn de laatste twee weer echt leuk. Met een hoop achtervolgingen, vechtpartijen (en nooit in een nette, stilstaande kamer… altijd in vliegende helicopters-met-bewusteloze-piloot of in rijdende treinen of op wankele bruggetjes boven een meer vol bijterige krokodillen) en beeldschone dames die gered moeten worden. Hoewel de dame van deze laatste film ook best voor zichzelf op kan komen. En de Aston Martin, de smoking en de martini waren, hoe onwaarschijnlijk ook, weer van de partij. Hoe dan ook. Fijne middag, leuke vermakelijke film.
kunstwerk van Penone op het binnenterrein van Le Grand Hornu
Samen met G. en H. reden we naar Le Grand Hornu waar we een tentoonstelling over st. Joris en de Draak zagen en ook een mooie presentatie over textielontwerp. De site zelf is de rit al ongeveer waard, we wandelden rond tussen de ruïnes en de nieuwbouw en aten een geweldige lunch in het restaurant.
Ik vind ruïne vaak mooier dan nieuwbouw
Daarna reden we nog door naar Mons waar we de weg nog een beetje wisten van eerder dit jaar. Er was een kunstwerk verrezen van Arne Quinze, een indrukwekkende constructie van planken.
Na een stadswandeling en een drankje op een terras aaiden we het geluks-aapje nog even over de kop en vertrokken weer richting het Noorden. Dat was een fijne dag!
Hij kijkt er wel wat zorgelijk bij… zou ik een te moeilijke wens hebben gedaan?
Samen met J. wandelde ik een kilometer of vijf door Oranjezon. Altijd fijn wandelen daar, je loopt in een dik uur door bos, langs het strand, door de duinen en ook langs een moerasgebied. De waterstand in het gebied was nogal hoog, sommige paden waren niet begaanbaar en er was een soort van noodbruggetje gefabriceerd om de wandelaar met droge voeten weer bij de uitgang te krijgen. Het was heerlijk buiten!
Er was een kleinere tentoonstelling van breiwerk in de mode. Heel extravagante stukken naast twinsetjes van Chanel, breiwerk met ongewoon materiaal…
