19 november 2016

Het bos op zijn mooist

We liepen eerst de groene en daarna de rode wandeling door Oranjezon. Het weer was mooi en het bos was in alle herfstkleuren tegelijk. Prachtig! We zagen wel acht herten, maar die bleven niet netjes even staan om gefotografeerd te worden.

Oranjezon heeft loofbos, dennenbos, duin, moeras en toegang naar het strand.

Er groeien dus veel verschillende planten.

16 oktober 2016

Een rondje om het Veerse Meer

Onder fietsers uit deze regio is het een begrip: het rondje Veerse Meer. Op zijn kortst is het 58 kilometer, het geldt als een prettig trainingsritje met grotendeels vrijliggende fietspaden door een mooie omgeving.

Ik ben nu al een paar weken erg mijn best aan het doen weer wat conditie op te bouwen. Ik ben nooit een echte hardrijder geweest, maar als dertiger ging het me toch echt érg veel makkelijker af. In die tijd ging mijn conditie, als ik begon met trainen, met sprongen vooruit. Dat is nu niet zo. Echtgenoot Yep heeft dit jaar zijn racefiets nog niet gebruikt, hij besloot gezellig het rondje Veerse Meer mee te gaan. Ik heb al een paar honderd trainingskilometers dus ik dacht dat 60 kilometer misschien voor hem wat ambitieus was… maar zonder zichtbare moeite reed hij het hele rondje mee. Nu is hij een man, hij is groter en hij is jonger dan ik. En ik fiets niet voor de prestatie, maar omdat ik het van alle sporten de leukste vind om te doen, óók als ik onderweg torenvalkjes kijk, of een spannende misdaadroman bedenk tijdens het rijden. Dus bla.

2 oktober 2016:

Een wandeling, bij Borssele deze keer.

Er dreigde regen, dus trokken we er op uit met een paraplu. We liepen vanuit Borssele naar de kerncentrale, van daar af door een natuurgebiedje en langs een strandje. Dat strandje heet “de kaloot” en daar vlak voor is de Westerschelde erg diep. Daardoor schijnen er veel fossielen aan te spoelen. Ik ben toch wel een dochter van mijn vader, dus heb ik wel even gezocht naar haaientanden. Maar helaas, zo makkelijk vind je zoiets niet.. Ik vond wel wat mooi verweerde oesterschelpen (ik wil eens kijken of ik daar knoopjes van kan maken) en een paar restjes van een grotere gedraaide schelp.

21 september 2016:

Over de totale afwezigheid van navigatie-vaardigheden.

Vandaag heb ik een dagje gewerkt in ons filiaal in Middelburg. 24 kilometer van huis, dus leuk om met de fiets heen te gaan, bedacht ik. Ik pompte de bandjes op (gisteren) en bekeek de route (ook gisteren).  Vanmorgen vertrok ik, ruimschoots op tijd. Maar de gewenste route was afgesloten, de omleidingsbordjes niet allemaal aanwezig of duidelijk. En ik heb niet zoveel richtinggevoel. Herstel, ik heb helemáál geen richtinggevoel. Dus fietste ik rondjes om en in Heinkenszand, ontdekte dat ik weer op weg terug naar Goes was, nam een fietspad waarvan ik dacht dat het de goede kant op ging dat na twee kilometer dood bleek te lopen, vond de omleiding weer terug en daarmee mijn route. En meteen daarna wéér een afgesloten stuk weg, waarvoor een nieuwe omleiding me weer terug richting Goes dirigeerde. En toen was ik wéér in Heinkenszand, had ik nog tien minuten om op tijd in Middelburg te komen en wist ik het echt niet meer. Ik besloot het tijdverlies zoveel mogelijk te beperken: ik fietste zo hard ik kon terug naar Goes en stapte in de trein.  Pas in de trein zag ik het schildje dat voorop mijn racefiets gemonteerd is. Ik moest er ondanks mijn ellende (ik háát te laat komen) toch om lachen. Mijn Waterloo gevonden.

De terugweg -langs een alternatieve route verliep gelukkig een stuk soepeler.