Articles from July 2014

Wat ik vandaag maakte: Sjalotjes schoon

16 juli 2014:

Twee en een halve kilo sjalotjes

140716sjalotjes

Gisteren tijdens een vlugge trip naar de volkstuin haalde ik alle sjalotjes uit de grond en nam ze, inclusief aanhangend zand en knisperend droog loof mee naar huis, een emmer vol. Vanavond beoefende ik het bijna vergeten “bollen pellen” een klusje dat vroeger in Noord Holland een lucratief vakantiebaantje was als je nog te jong was voor een “echt” vakantiebaantje*. Nu ligt er twee en een halve kilo sjalotjes op de tuintafel als een kunstwerk van Richard Long om nog een dag of twee na te drogen, waarna ze koel en droog in de schuur worden opgeslagen. Later deze week is de knoflook aan de beurt.

*een echt vakantiebaantje betekende in Haarlem: Voor een uitzendbureau chocoladeletters inpakken aan de lopende band bij de Droste fabriek.

Wat ik vandaag maakte: Oordopjes

16 juli 2014:

Oordopjes om mee te zwemmen

140715oordopseltjes

Iets wat ik op mijn werk bijna elke dag maak maar nu, zo vlak voor de vakantie, zijn het er behoorlijk wat meer. Kinderen waarbij een “buisje in de oren” is geplaatst, mensen met een gaatje in het trommelvlies, mensen die sowieso geen water in de oren willen maar wél graag zwemmen komen om deze zwemdopjes laten maken. Er wordt een oorafdruk genomen, daarna wordt de afdruk netjes recht afgesneden. Het rechter oordopje wordt voorzien van een rode stip, in de hoortoestellerij is rood rechts. Dan komt er een laagje siliconenlak over voor de afwasbaarheid en duurzaamheid, waarna het een uurtje te drogen hangt alvorens het meegaat met de eigenaar van de bijpassende oren. Het zwemdopje sluit de gehoorgang zo af dat er geen water meer in het oor komt. Ook het geluid wordt wat gedempt, maar in het zwembad wordt over het algemeen zo gegild dat wat gehoorbescherming misschien ook op zijn plaats is. 🙂

Wat ik vandaag maakte: een foutje

14 juli 2014:

Een heel klein foutje

140714foutje
Excuseer de meegefotografeerde kattenharen.

Het laatste kruisje van het borduurwerk aan mijn biscornu sluit, nu ik “rond” ben, niet aan bij het eerste. Op de foto te zien: Onder de rechter pijl is ruimte voor twee kruisjes, onder de linker kunnen er drie. Je zou zeggen, wat maakt het uit. Eén kruisje. Niemand die het ziet. Dat is dus het probleem: Ik zie het wel. Zoiets blijft me ergeren; het móet symmetrisch zijn. Ik vermoed dat een psycholoog wel een mooie naam heeft voor deze dwangneurose…. inmiddels is het uitgehaald en -symmetrisch- weer teruggeborduurd.

 

Wat ik vandaag deed (en gisteren, en eergisteren)

13 juli 2014

Van alles, behalve bloggen!

140711timmerfabriek

Mijn dagelijkse blogroutine kwam  wat onder druk, de laatste week. Ik werkte elke dag van die week behalve vandaag, op zondag is de winkel dicht. Vrijdagavond aten we met een groepje bij de Timmerfabriek , een tijdelijk restaurant op een heel bijzondere locatie waar met regionale producten wordt gekookt. Een van de bijgerechten bevatte volgens de kaart “red Chard” en dat is Engels voor rode snijbiet. Leuk, want snijbiet is erg lekker. Het is niet te koop bij de supermarkt of groentenjuwelier, ik denk dat dat komt omdat het moeilijk houdbaar is. Maar deze laatste theorie is nog niet bewezen, ik heb het nog nooit geprobeerd te bewaren.

Ook gingen we op familiebezoek bij H. en L. die kort geleden een bed and breakfast hebben overgenomen en in het bijbehorende huis zijn gaan wonen. De housewarming en tegelijk de verjaardag van hun zoon werd gevierd met een barbecue. Wat een heerlijk huis hebben ze, het was een fijne avond.

Ondertussen is de Tour de France aardig onderweg. Afleiding genoeg dus!

Wat ik gisteren deed: Applaudiseren

8 juli 2014:

Collega D. kreeg haar vakdiploma.

140708diplomaD

Na drie jaar stevig doorstuderen en wekelijkse ritten door ochtend- en avondspits naar Utrecht en Dordrecht kreeg collega D. gisteren haar officiele diploma en collega C. ook: Twee vakbekwame audiciens. Geen geringe prestatie!

Wat ik vandaag maakte: kipgerecht

7 juli 2014:140707kip Kip uit de oven. Voor het eten van vandaag had ik een idee opgedaan uit een uitzending van De Wilde Keuken. Wouter Klootwijk volgt daarin de kippen die na een kort leven van eieren leggen panklaar ingevroren naar Afrika worden geëxporteerd*. Voor de Nederlandse markt zijn deze kippen niet meer geschikt, wat hier in de supermarkt ligt zijn vleeskuikens die nooit oud genoeg voor hun eerste ei zijn geworden. De kippen die wel eieren gelegd hebben zijn de zogenaamde soepkippen. In Togo worden deze eerst langzaam gestoofd in bouillon en daarna pas gekruid en gebakken. Dat probeerde ik ook, hoewel ik niet aan zo’n soepkip weet te komen. Ik pocheerde een supermarkt-kippetje een half uurtje in bouillon, en daarna kruidde ik het en bakte het in een ovenschaal met worteltjes, sjalotjes en roze aardappelen uit eigen tuin. Het zag er prima uit, maar het was niet erg lekker. De kip was aan de taaie én aan de flauwe kant.

 

*Ik kon de uitzending niet meer vinden op Internet.

Wat ik vandaag maakte: Een borduurseltje

6 juli 2014:

Een borduurwerkje

140706borduurseltje

Een hele tijd geleden maakte ik een speldenkussen voor iemand anders. Ik vond het zelf zó goed gelukt dat ik er voor mezelf ook eentje wilde maken. Ik zette het bij de B van Biscornu op de mentale to-do lijst in een achterafhoekje. Niet achteraf genoeg, want ik kwam het toch steeds tegen. Toen ik dus gisteren in mijn kast zocht naar een cadeaulint* voor de jarige T. en de stof vond die ik overhad van die eerste biscornu besloot ik het maar meteen op te knappen. Ook al omdat een boze bij mij gisteren in mijn grote teen stak, lopen en staan zijn daardoor even minder prettig. Met het been en de (grotesk gezwollen) teen omhoog op de bank en de tv aan borduren dus. Gelukkig is er weer Tour de France.

*dat cadeaulint vond ik niet. Maar ik stikte vlug een brede reep blauwe voering tot een koker die ik platstreek waarna ik de einden afwerkte. Duurde precies vijf minuten en toen had ik een spectaculaire strik van 12 cm breed. Daarvan maakte ik natuurlijk geen foto, want toen moesten we hup fluks naar het feestje.

Wat ik vandaag maakte: mijn tas vol

5 juli 2014:

Een prettige hoeveelheid oogst van de volkstuin.

140705oogst

In Juli kom ik nooit met lege handen terug van de tuin. Vandaag oogstte ik het nageslacht van drie aardappeltjes met de mooie naam “rote emmalie“. Ik had deze in Maart eens gekocht als zogenaamde delicatesse-aardappel omdat het vruchtvlees en ook de schil prachtig roze zijn. De drie laatste die ik had heb ik in de grond gestopt. Op de foto zie je er maar een paar, het is ongeveer anderhalve kilo, alles bij elkaar. De hoeveelheid is nogal beïnvloed door een vraatzuchtige fazant, die roze aardappelen kennelijk ook erg aantrekkelijk vindt. Ook nam ik vier sjalotjes mee naar huis (hier in Zeeland zeggen ze: Ik deed vier sjalotjes uit) en ook twee bollen knoflook en een bos wortelen. Op de achtergrond ligt een krop sla van de variant “wonder der vier jaargetijden” maar van die naam klopt niks, hij groeit alleen in de zomer. Het is hem vergeven, het is erg lekkere sla. Uiterst rechts nog een klein puntje van de rode besjes die ik plukte, maar zelf niet lust.

 

Wat ik vandaag maakte: Niets.

4 juli 2014:

Niets om te laten zien.

140704Minoes

Natuurlijk werkte ik vandaag, en gisteren ook. Daarbuiten kwam er niet veel uit mijn handen; ik ging naar sport fysiotherapie, ik draaide een wasje, las een tijdschrift, surfte wat rond op het internet. Daarom een foto van Poes Minoes, die het Dolce Far Niente óók goed beheerst. Op mijn bureau nota bene.

Wat ik vandaag maakte: de culifair mee

2 juli 2014:

Fairtrade genieten op de Grote Markt in Goes

140702mooitoetje
Het meest fotogenieke gerecht: het toetje van Echtgenoot Yep.

Ik geloof dat elke zichzelf respecterende stad inmiddels het lichtende voorbeeld van het Maastrichts Preuvenemint volgt. Ik heb daar in het geheel geen bezwaar tegen, integendeel! De ambiance vandaag op het marktplein in Goes was erg fijn. Er was een violist en een saxofonist, er waren veel gezellige mensen en de beste restaurants van de stad serveerden een kleine keuze van hun kaart. K:)dootje en haar meneer en Echtgenoot Yep en ik (en later op de avond ook George en Hetty) hadden het bepaald naar ons zin!