10 januari 2015:

een kipwissel.

Een van onze kippen kon het plukken niet laten. Urenlang liep ze achter een andere kip aan en pikte aan de veren. Het leek niet kwaadaardig, het slachtoffer leek het nauwelijks te merken, maar de ene na de andere veer verdween. Smaken veren misschien lekker? We bespoten de kippen met afschuwelijk stinkende spray om het te ontmoedigen. Ze pikte door. Was het misschien verveling? We legden grote takken in de ren en zorgden voor moeilijk bereikbaar voer. Het hielp niet. We zetten de ren open en stelden de gehele tuin ter beschikking, zodat er afleiding genoeg was (en alle groene kruiden in rap tempo verdwenen). Het hielp niet. Enkele weken geleden hebben we het slachtoffer uit logeren gestuurd naar een bevriende kippenhouder om te herstellen en weer wat pluimage aan te laten groeien, waarop Kleintje prompt de derde kip begon te plukken. Toen vonden we het genoeg: Kleintje is terug gebracht naar de fokker. Die heeft een weitje waarop alle retouren terecht komen, de zogenaamde bofkippen. Het is een gemengd gezelschap op dat weitje: Parelhoenders, allerlei soorten en formaten kippen en hanen. De fokker veronderstelde dat ze het in een grotere groep wel afleert; vooral een haan schijnt dergelijk gedrag te corrigeren. Ik help hem hopen…. Wij namen een ander kipje mee terug (en noemden haar Floor). We haalden vanavond ook Bruinoogje (inmiddels weer decent van een donzig broekje voorzien) weer van haar revalidatie-oord op en hopen dat de dames het allemaal met elkaar kunnen vinden.