kleren

Niet om in te slapen

Pyama!

Het ging minder snel dan ik hoopte, maar nu is hij dan toch klaar: Mijn eigengemaakte, klassieke pyama. Het patroon is van Closet case. Ja, inderdaad, ik maak zo ongeveer alles wat Heather Lou bedenkt… maar ze bedenkt ook van die leuke dingen!

Ik paste het patroon een béétje aan: Ik ben niet zo groot, dus ging er wat lengte van de broekspijpen en de mouwen af. Ook paste ik een FBA toe, ook wel bekend als een volleborsten-aanpassing. Het was een leuke oefening in het maken en verwerken van piping. Paspel heet het in het Nederlands, zag ik op het blog van Inge. Het materiaal is een gewone lakenkatoen, dat werkt prima. Hoewel het wel -zie de foto’s- nogal kreukelig is. Ooit wil ik zo’n soort pyama nog eens maken van een luxer materiaal, van zijde of van  Liberty katoen.

En nu zondagochtend met de krant en een broodje in mijn pyama op de bank. Of beter nog, op het terras in de warme voorjaarszon. Ik zie het helemaal zitten.

 

Wat ik maakte: een spijkerbroek dus.

een echte, goed passende jeans. Met stiksels en alles.

Klaar. Dit is de derde versie, en op een paar héél kleine dingetjes na is het precies zoals ik het hebben wil. Het patroon is de Ginger Jeans van Closet Case Patterns, maar daar heb ik aardig wat aan veranderd. Afgezien van die kleine dingetjes heb ik nu een prima passend jeanspatroon in de kast liggen.

De binnenkant van de broekband en de zakken is gemaakt van Vlisco katoen in een buitengewoon vrolijkmakend printje. Elke keer als ik de binnenkant van mijn broek zie moet ik glimlachen.

Eén van de kleine dingetjes waar ik nog wat aan moet veranderen is de onderkant van de broekspijpen. Ze draaien wat en zijn een centimeter of twee te smal: Ik kan deze broek niet aan samen met mijn favoriete laarsjes. Zoals ik al zei, kleine dingetjes. Ik heb er ook nog geen “spijkers” bij gekocht, dat gaat nog wel gebeuren.

Na het maken van deze foto heb ik eerst een paar minuten gelachen en daarna heb ik de achterzakken er gauw weer af gehaald en zes centimeter hoger gezet. Dat is stukken flatteuzer… en dáár heb ik dan weer geen foto van.

Ik heb hem de afgelopen twee dagen gedragen en het bevalt me prima. Ik ga nooit meer een spijkerbroek kopen. Al is het alleen al omdat een NYDJ broek zoals ik die meestal koop vroeger altijd kocht 140 euro kost. Een win-win situatie.

Wat ik maak: Een spijkerbroek

Versie 2.0

Al een middag en twee avonden ben ik alléén maar met deze broek bezig geweest. Inderdaad wel een beetje monomaan, maar voor mij is dat de beste manier om een nieuw kunstje te leren. Hij past me een stuk beter dan de eerste dus deze zal ik wél gaan dragen (foto’s volgen). En de voering van de zakken en de binnenkant van de band maak ik van de allervrolijkste Vlisco katoen. Maar er zijn ook nog wel een paar dingetjes aan te verbeteren, ik blijf nog wel even in mijn jeansbubbel.

Wat ik maakte: een rokje

Een experimenteel rokje.

Vroeger, toen ik nogal arm was en kostenbesparing het belangrijkste argument om zelf kleren te naaien maakte ik weleens een rokje van een oude spijkerbroek. Als het bovendeel van de broek nog aardig in orde was tornde ik de binnenbeennaad open, en de voorste kruisnaad tot aan de rits. Aan de achterkant haalde ik ook een stukje uit de kruisnaad los, ongeveer net zoveel als voor. Vervolgens knipte ik uit het onderste deel van de broekspijpen twee driehoeken die ik -punt naar boven- tussen de binnenbeennaden naaide, waarbij ik de punten van de kruisnaad over elkaar vast zette. Zoiets als dit. Zo kon je het nog een tijdje dragen vóór de broek definitief werd afgeschreven. Nu zijn we een jaar of dertig verder en probeer ik niet de levensduur van een oude broek te rekken, maar wil ik een goed passende nieuwe maken. Mijn eerste proefmodel hiervoor was matig succesvol. Het bovengedeelte paste perfect, maar op de heupen was het behoorlijk te wijd: ik moet op dit patroon een plattebillen-correctie doen. Bovendien had ik te weinig stof… dus toen ik voor de spiegel stond met mijn te wijde, knielange jeans (nee, daar is geen foto van) dacht ik terug aan mijn vroegere spijkerbroek-rokjes en dacht: dat kan hier ook wel mee. Het was zó wijd dat ik besloot het zonder de ingezette driehoeken te doen, maar de kruisnaad gewoon recht door te trekken vanaf de rits en in de zijnaden splitjes te laten voor loopruimte. Dat bleek een vergissing, want hoewel het rokje wel past zit het erg raar aan de voorkant (nee, óók geen foto van). Logisch… de ruimte die ik teveel had zit aan de achterkant waar die platte billen zich ook bevinden maar mijn voorkant is allesbehalve plat. Dit rokje is dus oefenmateriaal, ik heb fijn een gulp en achterzakstiksels geprobeerd. En als spijkerbroek versie 2.0 een feit is gooi ik het weg. Laat de Lies van 30 jaar geleden dat maar niet horen…

Bijna goed, de stiksels

Wat ik maak: Een spijkerbroek

9 januari 2017:

Een leerproces in jeans

Al jaren wil ik een spijkerbroek maken. En dan geen half passend, duidelijk zelfgebakken exemplaar, maar een echte. Met van die oranjebruine stiksels en met echte “spijkers”. Ik ben kennelijk niet de enige, want closetcasefiles bracht een spijkerbroekpatroon op de markt met een onlinecursus jeans naaien erbij. De spijkers heten Rivets in het Engels en ze zijn gewoon te koop. Ik twijfelde een jaartje en toen dacht ik: Dat kan ik misschien ook! Het begon meteen goed: Ik had te weinig stof gekocht. Het blijkt dat je patroondelen uit jeans op een speciale manier moet knippen om te voorkomen dat het kledingstuk scheef trekt. Dus kun je niet, zoals ik meestal doe, een spelletje patroon-tetris spelen en zo min mogelijk restjes hebben. Ik besloot het dan maar als oefenmateriaal te beschouwen en er een korte broek van te maken. Dat lukte bést aardig. Er was wat aan de pasvorm te veranderen maar niet veel: ik moet een platte-billen-correctie doen. (tja…) Maar ik heb een stapel zelfvertrouwen opgedaan. Nu genoeg stof kopen, aan de gang!

Wat ik maakte: Een overweging

12 december 2016

Wat te dragen, en wat niet

Er zijn boeken vol geschreven over stijl, mode, passende kledingkeuze. En televisieprogramma’s ook nog (die ik niet om áán te zien vind, maar dat is weer een ander verhaal). Ik denk zelf altijd dat je gevoel bij wat je draagt het beste kompas is. Dat gevoel kan veranderen in de loop van de tijd.

Ik draag graag rechte, korte jurkjes. Eigenlijk gewoon een heel lange trui in een gedekte kleur en dan woest gekleurde kousen/panty/leggings er bij. Ik heb geen slechte benen -al zijn ze niet zo lang- dus de aandacht daarheen is prima. Vandaag droeg ik weer zo’n lange trui met een grote col in een zwartwit ruitje en een groenblauwe panty, maar ik merkte dat ik  me er niet zo happy in voelde. Ik vond hem eigenlijk gewoon te kort. Grappig dat je gevoel over wat gepaste kleding is met je leeftijd mee verandert. Ik noem het gemakshalve maar voortschrijdend inzicht.  Ik kan die truien natuurlijk nog best aan. Met een knielange rok. Of een skinny jeans.

Wat ik maakte: een overhemd

3 december 2016:

Alweer een overhemd voor Yep

Ik wilde het overhemd in actie fotograferen, maar het lag alweer in de wasmand... Het heeft zijn eerste gebruik al gehad.
Ik wilde het overhemd in actie fotograferen, maar het lag alweer in de wasmand… Het heeft zijn eerste gebruik al gehad.

Een overhemd voor onder een pak. Ik maakte het van poplin in een bleekblauwe kleur. Na overleg met de drager werd van dit overhemd de kraagstaander 3 mm hoger en de kraag een halve centimeter wijder gesneden. Verder is het precies hetzelfde als alle voorgaande overhemden. Ik vergat zogenaamde collar stays in de kraag te zetten maar ik heb een heel stijve tussenvoering gebruikt, ik denk dat ze niet gemist zullen worden. Ook ging het met de knoopsgaten íets beter dankzij een kleine wijziging in het inrijgen van de onderdraad in mijn naaimachine. Ik gebruikte mooi glanzend borduurgaren voor het doorstikken en voor de knoopsgaten.

161204overhemd2
… en voor zijn initialen natuurlijk.

Wat ik maakte: Een jas.

20 november 2016:

Een reparatie

161120jasinwendig

In 2005, mijn eerste praktijkjaar op modevakschool maakte ik een grijze wollen jas. Mantel, noemde men op school zo’n kledingstuk, want het was een ouderwetsch degelijke opleiding; er werd ook over japon gesproken als het een jurk betrof. Ik leerde érg veel van het maken van deze mantel. Hij is voorzien van paardenharen “binnenwerk” en van gepassepoileerde zakken, hij is perfect op maat. Ik heb hem nooit gedragen, niet lang na het voltooien maakte ik de voering weer los om te kijken hoe het ook alweer moest met de schoudervulling en daarna verdween hij in de kast. Nu het weer winter wordt en ik overwoog een jas te kopen dacht ik ineens aan mijn mantel, haalde hem tevoorschijn en repareerde de voering. Ondertussen zag ik dat ik -gelukkig-  toch een heel wat betere naaister ben geworden sindsdien, vooral binnenin was het nogal rommelig afgewerkt. Ik perste netjes alle kreukels van het jarenlang in de kast liggen eruit en trok hem aan. Maar… nee. Hij past nog steeds prima. Maar het stáát me niet, ik zie er plomp en vierkant mee uit. En het oog wil ook wat. Terug in de kast, dus maar.  Ik ben meer een jas- dan een manteltype denk ik.161120jjasaf

Wat ik maakte: een babypyamaatje

10 november 2016

een overslagtruitje en een pofbroekje

161108babypyama

Het kleinkind-in-de-maak is inmiddels zo groot als een avocado. Om de zestiende week van haar/zijn bestaan te vieren maakte ik dit ensemble. Het patroon voor het overslagtruitje is zelf getekend, losjes gebaseerd op het patroon voor een rompertje dat ik eerder gebruikte.

Het broekje is, net als dat rompertje, een patroon van Lara Sanner. Eigenlijk zou dat van een gewoon katoentje gemaakt moeten worden, bij voorkeur met ruches langs de pijpjes. Schattig natuurlijk, maar ruches zijn niet zo toepasselijk als het een jongen is. Dus koos ik voor dit groene tricootje van precies de goede kleur. Het lapje dat ik had was net niet groot genoeg voor iets anders… het moest zo zijn.

161108pyamadetail

Het ziet er best professioneel uit. Natuurlijk had ik de juiste kleuren garen nog op de lockmachine laten zitten. Ik vind het zelf erg leuk geworden maar ik denk dat ik het nóg leuker vind als de baby er ook feitelijk in zit. 🙂

Wat ik vandaag maakte: Een broek korter

8 november 2016:

Een nieuwe spijkerbroek ingekort

161107broek

Al zolang als ik me kan herinneren moeten mijn broeken-uit-de-winkel korter worden gemaakt. Soms een belachelijk eind, soms maar een beetje… maar ik heb kennelijk nogal korte beentjes, vergeleken met de mode-standaard. Ha, ik pas helemáál niet in de mode standaard. Prima, ik had me voorgenomen zelf mijn spijkerbroeken te gaan maken, ik heb stof en patroon klaarliggen. Het plan is niet van tafel, maar ik had sneller een nieuwe broek nodig dan ik tijd er voor vrij maakte. Er is ook zoveel leuks te doen! Buiten dat bracht ik afgelopen week elk vrij moment nogal zielig op de bank door. Griep. Hoe dan ook ik kocht een nieuwe jeans en maakte hem korter. Ik weet nooit goed wat te doen met de afgeknipte stukjes, ik gooi ze meestal weg. Maar misschien had ik ze moeten bewaren. The Makery schreef een wedstrijd uit om iets geheel nieuws te maken van oude jeans. Geweldige creaties kwamen voorbij, maar de winnares was wel héél erg terecht. (Nee serieus. Scroll even door naar het eindresultaat. Geweldig.)