Wat ik vandaag maakte: Een veldboeketje
9 mei 2016:
Fluitenkruid, verschillende soorten gras en een gele bloem, ik denk groot streepzaad. Mei is een fijne maand, altijd.
Wat ik maakte: problemen met drukkertjes
8 mei 2016:
Een geweldige oplossing, niet goed toegepast
Voor de sluiting van mijn tweede “body” (Schoonzus E. zei: Maar dat is gewoon een rompertje, en zo moet het dan maar genoemd worden) mijn tweede romper dus kocht ik drukkertjes die je met een ferme klap van een hamer vast slaat in de stof. Ziet er professioneel uit!
Maar na één dag dragen zat er een gaatje naast het middelste drukkertje aan de voorkant. Ik keek nog even de werkbeschrijving bij mijn patroon door en ontdekte dat er ook duidelijk staat dat de drukkers ín het katoenen belegreepje (blauw in mijn versie) moeten zitten en niet er naast. *zucht* Gelukkig kan dat in een kwartiertje hersteld worden met een nieuw, maar nu iets langer beleg.
Wat we vandaag maakten: Werk van de tuin
5 mei 2016:
Het gaat los in de volkstuin
De kersenboom staat volop in bloei. We kunnen hopen op veel kersen!
De eerste aardappelplanten komen boven de grond
Een kleuterklasje romaine sla. Volgende week worden ze uitgeplant.
Dit zijn héél kleine bloemetjes, aan de aalbessenstruik.
We hebben nieuwe buren, zes jonge hereford koeien. Ze zijn nog wat onwennig.
Wat ik kreeg: Een nieuwe werkgever
4 mei 2016 (maar al sinds 1 mei)
Het bedrijf waar ik werk heeft een nieuwe eigenaar
In 2013 werd de winkel waar ik werk -tot dan een familiebedrijf- gefuseerd. Met een ander familiebedrijf in het midden van het land. Samen werden we deel van een multinational. In alle tumult omtrent vergoedingen (of niet) van de zorgverzekeraars voor hoortoestellen was het goed om samen te werken. Maar zo’n groot bedrijf, dat werkte echt anders dan we gewend waren. Nu, een jaar of drie verder, hebben de oorspronkelijke eigenaars -diezelfde familie- de zaak weer terug overgenomen, waar we met zijn allen blij om zijn. Gelukkig zijn ook alle collega’s -op één na- er nog bij. In een paar dagen moesten alle zeven winkels ontdaan worden van de “look en feel”* van de vorige eigenaar, we hebben met zijn allen heel hard gewerkt om belettering van de ramen te halen, posters en folders en visitekaartjes en briefpapier te verzamelen… vandaag werd het nieuwe logo bekend gemaakt. We hebben er meteen maar een stukje van opgegeten. We gaan vol goede moed vooruit.
*een marketingterm waar ik geen Nederlands woord voor weet. Uitstraling? Winkelinrichting?
Wat ik maakte: Patat!
1 mei 2016:
Zelfgemaakte frietjes met Ikea-effect
In januari verwerkte ik een hele berg aardappelen tot voorgebakken friet. Toen de laatste portie in de vriezer zat ging mijn elektrieke frietpan stuk. De reparatie duurde best lang, dus gisteren pas kon ik ein-de-lijk de zelf gesneden patat proeven. Dat was, lieve lezer, patat zoals het bedoeld is. In één woord heerlijk. Smeuig en zacht van binnen, licht krokant korstje, niet te zout, niet droog of klef, precies groot en precies klein genoeg. Dat is misschien niet waar, ik kan dat niet goed beoordelen, want ik bekeek mijn frieten door de roze bril van het Ikea effect. Dat is de wetenschappelijke naam voor het feit dat we geneigd zijn iets dat we zelf hebben gemaakt véél lekkerder, leuker, waardevoller en beter te vinden dan door anderen gemaakte dingen. Ikea maakt daar handig gebruik van, met meubels die je zelf in elkaar moet zetten waardoor je blijer bent met je meubel dan als het kant-en-klaar bij je naar binnen wordt gedragen. Het effect schijnt sterker te worden naarmate het maken van iets moeilijker of langduriger is, deze meneer betoogt in zijn Ted Talk zelfs dat we daarom van onze kinderen houden: We hebben er buitensporig veel moeite voor gedaan (maar ik neem aan dat dat een grapje was). Hoe dan ook, ik zie mijn zelfgemaakte frietjes (of jam of rokje) met roze Ikea-effectbril. En ik vind het prima!