1 mei 2016:

Zelfgemaakte frietjes met Ikea-effect

In januari verwerkte ik een hele berg aardappelen tot voorgebakken friet. Toen de laatste portie in de vriezer zat ging mijn elektrieke frietpan stuk. De reparatie duurde best lang, dus gisteren pas kon ik ein-de-lijk de zelf gesneden patat proeven. Dat was, lieve lezer, patat zoals het bedoeld is. In één woord heerlijk. Smeuig en zacht van binnen, licht krokant korstje, niet te zout, niet droog of klef, precies groot en precies klein genoeg. Dat is misschien niet waar, ik kan dat niet goed beoordelen, want ik bekeek mijn frieten door de roze bril van het Ikea effect. Dat is de wetenschappelijke naam voor het feit dat we geneigd zijn iets dat we zelf hebben gemaakt véél lekkerder, leuker, waardevoller en beter te vinden dan door anderen gemaakte dingen. Ikea maakt daar handig gebruik van, met meubels die je zelf in elkaar moet zetten waardoor je blijer bent met je meubel dan als het kant-en-klaar bij je naar binnen wordt gedragen. Het effect schijnt sterker te worden naarmate het maken van iets moeilijker of langduriger is, deze meneer betoogt in zijn Ted Talk zelfs dat we daarom van onze kinderen houden: We hebben er buitensporig veel moeite voor gedaan (maar ik neem aan dat dat een grapje was). Hoe dan ook, ik zie mijn zelfgemaakte frietjes (of jam of rokje) met roze Ikea-effectbril. En ik vind het prima!