29 juni 2014: Boterraapjes, gestoofd met honing en tijm. Voor ons huis hebben we het “oorlogstuin” project dit jaar voortgezet. Of eigenlijk heeft Echtgenoot Yep dat gedaan, ik heb me er niet veel mee bemoeid. Vandaag haalde hij een bos meiraapjes uit de grond. Bij nader inzien waren dat geen meiraapjes, (het is tenslotte al juni :-)) want meiraapjes zijn in het algemeen paars-wit. Die uit onze tuin bleken Gele Navets oftewel boterraapjes te zijn. Dat is niet erg want die zijn kennelijk óók historisch verantwoord. Ik vond toen ik er meer informatie over zocht zelfs een verhaal over Goethe, die deze raapjes per postkoets naar Weimar liet aanvoeren omdat hij ze zo lekker vond. Ik schilde ze en sneed ze in partjes, waarna ik ze stoofde met een beetje boter en een lepel honing. Daarna strooide ik er wat geroosterde hazelnoten en verse tijm over en complimenteerde tijdens het eten Echtgenoot Yep met het kweken van zoiets lekkers. Je snapt niet dat dit als groente ooit vergeten heeft kunnen zijn. Goethe was zo gek nog niet.