6 juli 2014:

Een borduurwerkje

Een hele tijd geleden maakte ik een speldenkussen voor iemand anders. Ik vond het zelf zó goed gelukt dat ik er voor mezelf ook eentje wilde maken. Ik zette het bij de B van Biscornu op de mentale to-do lijst in een achterafhoekje. Niet achteraf genoeg, want ik kwam het toch steeds tegen. Toen ik dus gisteren in mijn kast zocht naar een cadeaulint* voor de jarige T. en de stof vond die ik overhad van die eerste biscornu besloot ik het maar meteen op te knappen. Ook al omdat een boze bij mij gisteren in mijn grote teen stak, lopen en staan zijn daardoor even minder prettig. Met het been en de (grotesk gezwollen) teen omhoog op de bank en de tv aan borduren dus. Gelukkig is er weer Tour de France.

*dat cadeaulint vond ik niet. Maar ik stikte vlug een brede reep blauwe voering tot een koker die ik platstreek waarna ik de einden afwerkte. Duurde precies vijf minuten en toen had ik een spectaculaire strik van 12 cm breed. Daarvan maakte ik natuurlijk geen foto, want toen moesten we hup fluks naar het feestje.