16 juni 2015:
Still Alice. Gezien in theater ‘t Beest in Goes
Alice Howland is een professor in de linguïstiek, die op jongere leeftijd al gediagnosticeerd wordt met de ziekte van Alzheimer. De film gaat over hoe zij en haar gezin met deze vreselijke ziekte omgaan. Hoofdrolspeelster Julianne Moore is geweldig. Zij is een actrice die erg kwetsbaar oogt, maar juist daarom misschien goed tot haar recht komt in sterke rollen. Ik vond Kristen Stewart, die de opstandige jongste dochter speelde óók erg goed, we gaan nog horen van dat meiske. Het is wel dat het echt nare van Alzheimer, het verlies van decorum, netjes vermeden werd, op één scene na. En ook vond ik eerst dat de film teveel een aaneenschakeling van sleutelmomenten is. Maar bij nader inzien is dat natuurlijk de enige manier om zoiets te vertellen, een ingrijpend proces van jaren is moeilijk in anderhalf uur te vatten. Indrukwekkende film, iets te “mooie” weergave van een verwoestende ziekte.
Ik vond het al behoorlijk schrikwekkend en afschuwelijk in beeld gebracht allemaal. Prachtig, maar aangrijpend en echt. Haar speech is geweldig.
Inderdaad, de speech is geweldig. Ik denk dat mijn beeld gevormd (misvormd) wordt door mensen die ik via mijn werk zie, die vaak in een veel verder gevorderd stadium van de ziekte zijn dan Alice aan het einde van de film.