28 oktober 2016

Een broodnodige servicebeurt.

Negen jaar geleden schafte ik mijn naaimachine aan. Het is een 1008, het laatste mechanische model dat Bernina maakte. Hoewel, maakt, hij is nog steeds nieuw verkrijgbaar. Op modevakschool stond dit model ook, wegens redelijk onverwoestbaar en makkelijk te bedienen. De mijne is van die negen jaar één jaar werkeloos geweest, want toen ik eenmaal het modevakschool-examen gehaald had was ik even  helemaal klaar met naaien. Gelukkig kwam de inspiratie daarna weer terug… dus heeft hij acht jaar trouwe dienst op de klok, waarin ik af en toe de binnenkant (het gedeelte waar ik bij kon tenminste) eens borstelde en wat olie verstrekte. De laatste maanden naaide de machine een millimeter rechts van het midden van de voet. Ik weet niet waar dat van komt, ik weet wel dat het geweldig ergerlijk is… en dat ik geen brede zigzag meer kon naaien zonder naalden te breken. Het werd dus hoog tijd voor een echte tienduizendkilometerbeurt. Ik bracht hem gisteren naar de naaispecialist. Daar stonden natuurlijk ook nieuwe modellen in de showroom. Wat een enorm verschil met mijn werkpaardje… Kniehevels om de drukvoet op te tillen, de draden afhechten én afsnijden waarbij beide draden aan de achterkant blijven, negen millimeter breed bereik, zestig kilo naalddruk (door 16 lagen jeans, desgewenst), ik werd er ter plekke hebberig van. Ik ga mijn spaarvarken maar eens afstoffen. Ondertussen leerde de zeer deskundige naaimachinespecialist me nog een trucje om knoopsgaten wat mooier te maken…. dat ga ik natuurlijk meteen proberen als hij weer thuis is. Nog een weekje wachten.