22 mei 2015:

De vriendschapscake “Herman”

Van schoonzus E. kreeg ik Herman weer eens. Herman is een vriendschapscake: Je krijgt een deegje, je roert het elke dag een keer of twee door, je voegt er in een periode van een kleine twee weken een paar keer (volgens het bijgeleverde voorschrift) wat ingrediënten aan toe. Daarna deel je hem in vieren, je geeft er twee weg (vandaar “vriendschaps” cake) en begint met één deel zelf weer opnieuw. Het overgebleven gedeelte is de basis voor een beslag voor een kruidkoek-achtige cake. Eigenlijk is het een zoete variant van een zuurdesemstarter. Ik ken Herman al vanaf mijn middelbare schooltijd, ik kan natuurlijk niet weten of mijn huidige Herman een nazaat is van de toenmalige. Hij is in ieder geval al enkele malen mijn huishouden gepasseerd, ik geloof dat ik zelfs van mijn vorige Herman nog een exemplaar in de vriezer heb.  Ik besloot mijn vriendenkring met deze recente Herman niet nogmaals te belasten, iedereen die zoiets leuk vindt heb ik al minstens één keer eerder de zorg voor Herman opgedrongen toevertrouwd. Dus bakte ik mijn hele Herman in één keer op, het werden twee dubbelgrote cakes waarvan ik een groot deel invries voor later genieten.  Ik had nog een schaal vol walnoten die ik vorige herfst uit een ruil kreeg: T. heeft walnotenbomen, ik heb een hazelaar, dus ruilden we een zak noten in het belang van de variatie in ons menu. Die walnoten verdwenen ook in de cake, samen met een zakje gedroogde cranberries. Het kan bijna geen toeval zijn dat ik vanavond naar de bioscoop ga om een film over Sergio Herman te zien. Het is klaarblijkelijk Herman-dag vandaag, ik zal bij het eten de juiste CD opzetten.