6 april 2016:

Jos de Rooij is er niet meer.

Toen ik nog in Haarlem woonde ging ik heel wat woensdagavonden zingen in Amsterdam. In een café op de Zeedijk zat Jos de Rooij met zijn accordeon, omringd door een paar andere muzikanten en ons, de meezingers. Dit was ooit ontstaan in café de Meester van Piet van Rees, zo kwam het gezelschap aan de naam de Meesterzangers. Elke woensdagavond had een ander thema, een keer per maand was het bijvoorbeeld Nederlands, dan zongen we uit dit boek en uit dit boek. Ook ging ik graag naar de Engelstalige avond, waarvoor een zelf samengestelde bundel werd gebruikt. Goed kunnen zingen was niet nodig, lidmaatschap of abonnement ook niet, plezier in zingen hebben wel… en dat hadden we. Aan het einde van de avond ging de hoed rond voor Jos. Af en toe ging er een delegatie Meesterzangers meedoen met een smartlappenfestival, er waren boottochtjes en kerst-stamppotten. Het gezelschap wisselde, hoewel er een solide harde kern was. De tekstbundels werden aangepast, zo af en toe. Maar Jos was er altijd. Met glimmende ogen, zijn hoofd wat scheef boven de accordeon. Ooit heb ik, samen met Jos en een andere meesterzanger, het lied “Je bent als een wilde orchidee” tweestemmig zitten oefenen. Onder grote hilariteit, dat viel niets mee. Dat lied zit vandaag de hele dag in mijn hoofd. Want vanmorgen hoorde ik dat Jos plotseling is overleden. Zestig jaar was hij… Wat verschrikkelijk.