9 juni 2015:
Cheryl Strayed (dat is haar echte naam, maar ze heeft hem wel zelf verzonnen) liep de Pacific Crest Trail en schreef er een boek over. De verfilming daarvan stond vanavond op het menu in filmhuis ‘t Beest.
De verfilming is vrij trouw aan het boek gemaakt, en de omgeving is net zo prachtig als ik dacht dat hij was. Wel denk ik dat het er nu lang zo eenzaam niet meer is, de populariteit van dat soort ondernemingen is groot. Het is herkenbaar hoe tijdens een lange wandeling of fietstocht die je alleen onderneemt van alles door je hoofd gaat. Bij mij wel, tenminste, bij Cheryl dus kennelijk ook. Oude ruzies kan je nog eens fijn doorkauwen, halfvergeten liedjes proberen te herinneren, eindeloos fantaseren over wat je allemaal voor geweldigs gaat ondernemen als deze beproeving eindelijk klaar is. Cheryl had een boel oud zeer te genezen tijdens haar wandeling. En toen aan het einde van de film eindelijk, eindelijk El Condor Pasa van Simon en Garfunkel klonk zongen er in de zaal een paar medefilmkijkers mee.
