Het was de vierde keer al, dat we naar het Lichtfestival in Lyon gingen. De voorgaande jaren waren we met een groter gezelschap, deze keer gingen we met zijn tweeën.
We bekeken het Romeinse Amfitheater. Op de achtergrond zie je de torens van de kathedraal, met een metershoog gouden Mariabeeld. Het lichtfestival wordt jaarlijks georganiseerd rondom een katholieke feestdag. Iets met Maria onbevlekte ontvangenis, wat ik dan niet helemaal begrijp want de geboorte van het kerstkindje is drie weken later… hoe zat dat dan? Hoe dan ook, daarom vervult deze kathedraal jaarlijks een belangrijke rol in het lichtfestival. Ook staat de kathedraal hoog boven de stad en is overal vandaan goed te zien.Er stond ook een steen met een moeilijke gezichtsuitdrukking.Dit is het uitzicht over de stad vanaf de kathedraal, de rivier is de Saône. Een stuk stroomafwaarts komt de Saône samen met de Rhône. Het reuzenrad dat op Place Bellecour staat wordt ook jaarlijks gebruikt als projectiescherm. Dit jaar stond heel Place Bellecour in het teken van het werk van Antoine de Saint-Exupéry, een Lyonees (schrijver van De Kleine Prins) waarop men in de stad wel bijzonder trots is.Er was een enorme discobol. Overdag lag hij naast de kathedraal,’s avonds hing hij te draaien in de spotlights. Maar dat komt later in dit blog.Een andere kerk stond in bloei. En in het licht natuurlijk.Het waren opblaasbloemen.Het paleis van Justitie stond er feestelijk bij.Het paleis van Justitie, met daarboven de kathedraal met de discobol in vol bedrijf. Gezien vanaf de oever van de Saône.Men doet niet kinderachtig in Lyon, metershoge spiegelbollen, enorme spots in alle kleuren, opblaasbloemen, projecties waardoor de gebouwen lijken te dansen… Maar het hoeft niet zo moeilijk te zijn. Een grootverpakking wegwerplepels, een prop kippengaas, een gloeilampje in een plantsoentje et voila! Lichtkunst.In het Instituut voor hedendaagse kunst ging het meer om schaduw.In het musée des Tissus stonden de operakostuums (deze zijn van a midsummernightsdream) er een beetje droevig in het halfduister bij. Maar dat moest omdat ze het daglicht niet kunnen verdragen. Dat stond op het bordje er bij.
Er was natuurlijk veel en veel meer te zien. Er zijn tientallen filmpjes te vinden op youtube. Deze is bijvoorbeeld erg leuk.
Enfin. Ik kocht een blikje thee met een gebiedende naam en we treinden weer terug naar Brussel, waar de auto op ons wachtte voor het laatste stukje.
Bij het filmpje over de Anooki ‘vergeet’ je dat je naar filmbeelden kijkt… waanzinnig knap gemaakt. En zeker naar zo’n festival lijkt het me (veel) leuker om met z’n tweeën te gaan dan met een groter gezelschap. Je leeft een paar dagen in een sprookje(swereld).
Maar even iets anders… wat is er met je twitter-account gebeurd, gisteren was het ineens verdwenen… ?
Met vriendelijke groet (ook aan Jan),
Henk.
Bij het filmpje over de Anooki ‘vergeet’ je dat je naar filmbeelden kijkt… waanzinnig knap gemaakt. En zeker naar zo’n festival lijkt het me (veel) leuker om met z’n tweeën te gaan dan met een groter gezelschap. Je leeft een paar dagen in een sprookje(swereld).
Maar even iets anders… wat is er met je twitter-account gebeurd, gisteren was het ineens verdwenen… ?
Met vriendelijke groet (ook aan Jan),
Henk.