Toen ik kleindochter K haar roze muts opstuurde was ze vooral erg onder de indruk van de pompom. Dus beloofde ik haar dat ik haar zou leren die zelf te maken.
Vandaag was het zo ver: we zochten mooie roze en blauwe wolletjes uit de voorraad, ik knipte kartonnen “donuts” en liet haar zien hoe ze die moest omwikkelen. Ze is vier-en-een-half, natuurlijk vond ze het lang duren en begreep ze niet helemaal waar dit nu allemaal goed voor was maar ze hield vol. Het muntje dat ik zag vallen toen ik het werkstuk openknipte en het van een onduidelijke schijf in een mooie, ronde, aaibare bol veranderde was onbetaalbaar. Daarna was ze zó trots op haar pompom dat we haar ouders moesten beeldbellen om hem te laten zien. “Echt weldig!” vond ze het en hij moest ‘s nachts naast haar in het logeerbed. En ik keek met groot genoegen naar de hoeveelheid restjes-wol die uit mijn voorraad verdween. Ik zie ineens nieuwe perspectieven! Als ik haar nu eens bij elke logeerpartij een pompom laat maken….