28 oktober 2014:

een kersenpittenkussentje

Een ietwat persoonlijke bekentenis: Ik heb vaak koude voeten als ik naar bed ga. Ik neem dus in de winter vaak een zogenaamde hittepit mee naar bed, een katoenen zakje met kersenpitten, dat ik twee minuten in de magnetron leg. Daarna leg ik het onder mijn voeten in bed en blijft het ter plaatse een uur lang lekker warm. Dit is bij uitstek iets om zelf te maken, als eigenaar van een naaimachine én een productieve kersenboom. Dus heb ik twee seizoenen lang alle kersenpitten opgespaard. Ik zette ze in een emmertje met water achterin de tuin en liet het daar een maandje of drie staan. In die tijd hebben allerlei organismen (die ik niet persoonlijk wil kennen) de restjes kers van de pitten afgegeten. Na afspoelen, grondig wassen en laten drogen waren ze klaar voor gebruik. Vandaag naaide ik van een vrolijk katoentje (het was ooit een placemat) een zakje, dat ik vulde met mijn kersenpitten en dicht naaide. Er mag nog wel een jaaropbrengst bij, of twee. Het is wat plat, als hittepitje. Maar ik zal het vanavond uitproberen, ik ben benieuwd of eigen kersenpitten warmer aanvoelen.

Later toegevoegd: Na twee minuten in de magnetron verspreidde mijn nieuwe hittepitje een bijzonder onprettige geur. Het is naar de schuur verbannen tot ik daar een oplossing voor vind. Of tot ik het experiment mislukt verklaar en het hele zaakje in de vuilnisbak kiep.